INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24.02.2009 r. (data wpływu 09.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym wypłaconych odsetek z tytułu udzielonej pożyczki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym wypłaconych odsetek z tytułu udzielonej pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna z miejscem zamieszkania w Szwajcarii, na terytorium Polski prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. W 2008 r. Wnioskodawca udzielił pożyczki spółce polskiej, w której jest jedynym udziałowcem. Przelew pożyczki został dokonany w kilku transzach z rachunku firmowego oraz z rachunków osobistych. Działalność jest ewidencjonowana na pełnych księgach rachunkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane odsetki z tytułu udzielonej pożyczki stanowią przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, czy też są odrębnym źródłem przychodów i podlegają zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w wysokości 10% z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymane odsetki od udzielonej pożyczki są dla niego odrębnym źródłem przychodów i na podstawie art. 11 pkt 2 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z dn. 02.09.1991 r. podlegają 10% podatkowi, pod warunkiem udokumentowania miejsca zamieszkania certyfikatem rezydenta zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26.07.1991 r.

Otrzymane odsetki stanowiłyby przychód z tytułu prowadzonej działalności, gdyby przedmiotem prowadzonej działalności było udzielanie pożyczek.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przepisów art. 29 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 powołanej ustawy wynika, że podatek dochodowy od przychodów uzyskanych przez te osoby, w tym również z tytułu odsetek, pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 %.

Przepisy art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

W zależności od postanowień tej umowy zryczałtowany podatek od wypłaconych odsetek może być pobierany w Polsce lub też wyłącznie w kraju, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę osoba zagraniczna.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 konwencji z dnia 2 września 1991 r. między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92) odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. umowy jednakże odsetki takie mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych odsetek. Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tego ograniczenia.

Wyjaśnić przy tym należy, iż zawarte w tym artykule sformułowanie, że odsetki „mogą” być opodatkowane w drugim Państwie nie oznacza możliwości wyboru, w którym państwie odsetki te podlegają opodatkowaniu. Sformułowanie to oznacza, że drugie państwo ma prawo opodatkować takie odsetki, jeżeli na podstawie przepisów tego państwa odsetki te podlegają w tym państwie opodatkowaniu (umowy są bowiem zawierane pomiędzy państwami a nie z poszczególnymi podatnikami). Używane w umowach bilateralnych słowo „mogą” należy rozumieć jako prawo administracji skarbowej danego państwa do opodatkowania określonych rodzajów dochodów. Postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przyznają więc państwu będącemu stroną umowy prawo do opodatkowania danego rodzaju dochodu, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne nakłada podatek na taki rodzaj dochodu (przychodu) – a taki obowiązek nakłada art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W art. 11 ust. 3 wyjaśniono, iż użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie będą uważane w rozumieniu niniejszego artykułu za odsetki.

Stosownie do ust. 4 ww. artykułu postanowień ustępu 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel odsetek, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której są płacone odsetki, rzeczywiście należy do takiego zakładu lub takiej stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Zgodnie z art. 11 ust. 5 ww. umowy uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstało zadłużenie, z tytułu którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.

Podkreślić przy tym jednak należy, iż stosownie do art. 11 ust. 6 ww. umowy jeżeli między płatnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego kwota odsetek mająca związek z roszczeniem wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane, przekracza kwotę, którą dłużnik i właściciel odsetek uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej konwencji.

Z cytowanego powyżej art. 11 ust. 4 umowy wynika, że jeżeli Wnioskodawca prowadzi działalność w Polsce poprzez położony tu zakład lub stałą placówkę (w rozumieniu umowy) i wierzytelności z tytułu której płacone są odsetki należą do tego zakładu w takiej sytuacji należy zastosować postanowienia art. 7 umowy.

W myśl art. 7 ust. 1 umowy zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca udzielił pożyczki spółce zarówno z własnych środków (rachunki osobiste), jak również ze środków pochodzących z działalności gospodarczej w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości (rachunek firmowy).

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, jeżeli Wnioskodawca udzielił spółce pożyczki ze środków własnych (konta osobiste), to otrzymane odsetki od tej pożyczki podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 11 ust. 2 konwencji 10% podatkiem.

Jeżeli natomiast wierzytelność z tytułu której płacone są odsetki należy do zakładu położonego w Polsce (działalność w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości – rachunek firmowy) to przychód z tytułu otrzymanych odsetek należy zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona w dniu 04.03.2009 r. opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w wysokości 75 zł, różnica w kwocie 35 zł zgodnie z art. 14 f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona na rachunek bankowy podany we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.