INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pan, przedstawione we wniosku dnia 9 lutego 2009 r. (data wpływu 11 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia nieruchomości niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2009 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia nieruchomości niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony stan faktyczny.

W dniu 21 sierpnia 2008 r. w drodze przetargu nabył Pan działkę od Gminy. W ogłoszeniu przetargowym działka ta została ujęta „jako działka budowlana, dla której brak jest aktualnego planu zagospodarowaniu przestrzennego, a która w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego występuje jako teren predysponowany do zorganizowanej działalności inwestycyjnej”.

Przedmiotową nieruchomość zakupił Pan z zamiarem budowy własnego domu jednorodzinnego. Należną kwotę w wysokości 44.652 zł wraz z podatkiem od towarów i usług w kwocie 8.052 zł uiścił Pan do dnia 15 października 2008 r. Działka położona jest na terenie, dla którego brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, gdyż poprzedni plan stracił ważność z dniem 31 grudnia 2003 r., a nowy nie został uchwalony. Zgodnie z ewidencją geodezyjną przedmiotowe tereny stanowią pastwiska trwałe – PSV. W dniu 18 listopada 2008 r. zawarł Pan umowę kupna-sprzedaży przedmiotowej działki. Z treści umowy notarialnej wynika, iż działka jest niezabudowana i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Na skutek informacji uzyskanych z innych urzędów, które od nabycia takich gruntów nie naliczają podatku od towarów i usług powziął Pan wątpliwości, co do zasadności opodatkowania transakcji nabycia ww. działki. W związku z tym zwrócił się Pan do Urzędu Gminy z żądaniem zwrotu tego podatku, powołując się na zapis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), twierdząc, iż nabył pastwiska trwałe, a nie działkę budowlaną.

W odpowiedzi Urząd Gminy wskazał, iż „przedmiotem sprzedaży jest działka budowlana, dla której brak jest planu zagospodarowania przestrzennego, a w chwili obecnej nie można zmienić zapisu, a zmiana rodzaju użytku może nastąpić po zabudowaniu przedmiotowej działki”.

Wyjaśnienia Urzędu wydały się dla Pana niezrozumiałe, gdyż do stanu działki budowlanej można ją dopiero doprowadzić, natomiast w chwili nabycia działka położona jest na terenie pastwisk.

W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do oceny prawidłowości opodatkowania sprzedaży przez gminę działki gruntu...

Pana zdaniem cena działki została zawyżona przez niesłusznie naliczony podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie jest objęta dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „gruntu przeznaczonego pod zabudowę”. W tej sytuacji należy odwołać się do wykładni literalnej wspomnianego przepisu, jak również posiłkować się przepisami z innych gałęzi prawa, w tym w szczególności przepisów w zakresie prawa zagospodarowania przestrzennego i budowlanego dotyczących klasyfikacji i przeznaczenia gruntów, tj. ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 tejże ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (…) (art. 4 ust. 2).

Przepis art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Podsumowując zapisy powołanej ustawy stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy dla danego terenu gmina nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium bowiem jest dokumentem poprzedzającym wykonanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który zobowiązuje lokalne władze do działań zgodnych z wyznaczonymi kierunkami.

Należy zaznaczyć, iż ewidencja gruntu stanowi urzędową informację o terenie, określającą faktyczny sposób jego użytkowania, nie przesądza natomiast o przeznaczeniu danego terenu pod zabudowę.

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż zakupiona przez Pana działka nie posiada decyzji o warunkach zabudowy. Dla terenu, na którym się znajduje nie ma aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jednakże ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wynika, że przedmiotowy grunt położony jest w strefie oznaczonej jako teren predysponowany do zorganizowanej działalności inwestycyjnej.

W świetle powołanych regulacji prawnych stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zatem sprzedaż przez gminę nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę podlegała opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń