INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2009r. (data wpływu 4 lutego 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2009r. (data wpływu 28 kwietnia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 kwietnia 2009r. (data wpływu 28 kwietnia 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 kwietnia 2009r. nr IBPP1/443-127/09/AW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 24 lipca 1981r. na podstawie umowy przekazania własności i posiadania gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca nabył od ojca działkę rolną o powierzchni 2.5512 ha. Wiosną 2007r. Urząd Miasta przekształcił część gruntu na działkę mieszkaniową nakładając na nią jednocześnie rentę planistyczną w wysokości 30% od wzrostu wartości. W dniu 28 lutego 2008r. Wnioskodawca zawarł majątkowa umowę małżeńską, rozszerzając własność na żonę. Obecnie Wnioskodawca jest w trakcie podziału działki i zamierza sprzedać przekształcone parcele.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT. Nie jest też rolnikiem ryczałtowym. Gospodarstwo rolne nabył z zamiarem kontynuowania działalności rolniczej i kontynuuje ją od 1981r. do dziś. Działalność rolnicza Wnioskodawcy obejmuje zboża i ziemniaki. Wnioskodawca dokonywał sprzedaży płodów rolnych. Urząd Miasta przekształcił część działki rolnej Wnioskodawcy na budowlaną. Wnioskodawca dokonał podziału części budowlanej na 4 działki pod zabudowę. Przed przekształceniem działki na budowlaną, Wnioskodawca prowadził na tym terenie działalność rolniczą od 1981r. do nadal. Z działki rolnej zostały wydzielone 4 działki pod zabudowę, działka rolna i droga. Wnioskodawca zamierza sprzedać 3 działki budowlane. Działki w momencie sprzedaży będą w całości niezabudowane. Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowych działek. W miejscowym planie zagospodarowania, działki mają symbol 4MNR (zabudowa jednorodzinna mieszkaniowa i zagrodowa). Działki nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy, ani umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca sprzedaje działki ponieważ nie są mu już potrzebne, a chciałby wspomóc finansowo dzieci, które się budują. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów innych niż wskazane we wniosku. Środki finansowe ze sprzedaży Wnioskodawca przeznaczy na pomoc dzieciom w dokończeniu budowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek VAT jeśli w krótkim okresie czasu sprzeda wszystkie parcele... Krótki okres czasu Wnioskodawca rozumie jako okres krótszy niż okres 1 roku.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on płacić podatku VAT jeśli w krótkim okresie czasu sprzeda wszystkie przekształcone działki, ponieważ nabył działkę rolną niezależnie od siebie (nie nastąpiło to w celu sprzedaży i zysku). Przekształcenie nastąpiło z Urzędu Miasta, a nie na jego wniosek. Wnioskodawca od początku nie myślał i nie miał w zamiarze zysku. Skoro działki jednak są przekształcone, a nie są mu przydatne, chciałby je sprzedać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów. Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

• podwójnego opodatkowania,
• braku opodatkowania,
• zakłócenia konkurencji.
  
  

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

• powszechność opodatkowania,
• faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
• stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
  
  

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak, złożenie wniosków o podział gruntów, wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla wydzielonych działek, stanowią część tych transakcji i powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej lub gospodarczej w ogóle.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 24 lipca 1981r. na podstawie umowy przekazania własności i posiadania gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca nabył od ojca działkę rolną o powierzchni 2.5512 ha. Wiosną 2007r. Urząd Miasta przekształcił część gruntu na działkę mieszkaniową nakładając na nią jednocześnie rentę planistyczną w wysokości 30% od wzrostu wartości. W dniu 28 lutego 2008r. Wnioskodawca zawarł majątkową umowę małżeńską, rozszerzając własność na żonę. Obecnie Wnioskodawca jest w trakcie podziału działki i zamierza sprzedać przekształcone parcele.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT. Nie jest też rolnikiem ryczałtowym. Gospodarstwo rolne nabył z zamiarem kontynuowania działalności rolniczej i kontynuuje ją od 1981r. do dziś. Działalność rolnicza Wnioskodawcy obejmuje zboża i ziemniaki. Wnioskodawca dokonywał sprzedaży płodów rolnych. Urząd Miasta przekształcił część działki rolnej Wnioskodawcy na budowlaną. Wnioskodawca dokonał podziału części budowlanej na 4 działki pod zabudowę. Przed przekształceniem działki na budowlaną, Wnioskodawca prowadził na tym terenie działalność rolniczą od 1981r. do nadal. Z działki rolnej zostały wydzielone 4 działki pod zabudowę, działka rolna i droga. Wnioskodawca zamierza sprzedać 3 działki budowlane. Działki w momencie sprzedaży będą w całości niezabudowane. Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowych działek. W miejscowym planie zagospodarowania, działki mają symbol 4MNR (zabudowa jednorodzinna mieszkaniowa i zagrodowa). Działki nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy, ani umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca sprzedaje działki ponieważ nie są mu już potrzebne, a chciałby wspomóc finansowo dzieci, które się budują. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów innych niż wskazane we wniosku. Środki finansowe ze sprzedaży Wnioskodawca przeznaczy na pomoc dzieciom w dokończeniu budowy.

W świetle powyższego stanu faktycznego stwierdzić należy, że przejęty w 1981r. grunt o powierzchni ok. 2,5 ha nie został nabyty w celach osobistych Wnioskodawcy np. zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych swoich lub ewentualnie rodziny, lecz w celu prowadzenia działalności gospodarczej (działalności rolniczej).

Działalność rolnicza jest bowiem również działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Na podstawie art. 15 ust. 2 tej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, pod pojęciem „działalności rolniczej” rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Zatem opisany grunt Wnioskodawca nabył w celu prowadzenia działalności gospodarczej (rolniczej) i taką działalność prowadzi nadal. Tym samym jego podział oraz obecna sprzedaż stanowi de facto wyprzedaż majątku przedsiębiorstwa jakim jest gospodarstwo rolne.

Jednocześnie ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika w sposób oczywisty, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z powtarzalnością czynności i to w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej. Na częstotliwy zamiar wykonywania czynności wskazuje, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać kilka działek budowlanych przez siebie wydzielonych.

Wszystkie te działania Wnioskodawcy wskazują zatem jednoznacznie na zorganizowany i zarobkowy charakter podejmowanych czynności spełniający definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W efekcie planowaną sprzedaż 3 (czy też 4) działek budowlanych wydzielonych z gospodarstwa rolnego, które nadal prowadzone jest przez Wnioskodawcę, należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

W świetle powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działa w charakterze podatnika z zamiarem częstotliwego wykonywania czynności dla celów zarobkowych, tym samym spełniając przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT kwalifikujące go dla uznania za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

Wymienione powyżej okoliczności wskazują bowiem, iż grunt nabyto z zamiarem wykorzystywania go jako przedmiotu działalności gospodarczej gdyż za taką uważana jest również działalność rolnicza, a zatem jego sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem – jak już wcześniej wskazano – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca stanie się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, dokonanie dostawy wskazanych we wniosku 3 (czy też 4) niezabudowanych działek przeznaczonych pod zabudowę, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższej transakcji, występuje w charakterze podatnika.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.