INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2008r. (data wpływu 19 stycznia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 marca 2009r. (data wpływu 18 marca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek rolnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek rolnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 marca 2009r. (data wpływu 18 marca 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 9 marca 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego Wnioskodawca dostał gospodarstwo rolne od swojej mamy, na którym pracował od dzieciństwa. Gospodarstwo rolne składało się z parceli A, B, C i zostało przekazane Wnioskodawcy w dniu 8 stycznia 1987r.

Po otrzymaniu gospodarstwa Wnioskodawca uprawiał zboże, ziemniaki, ćwikłę oraz hodował krowy, owce, świnie i drób. Obecnie Wnioskodawca wraz z mężem są osobami w podeszłym wieku - 60 lat i 72 lata, schorowanymi. Praca na gospodarstwie jest dla Wnioskodawcy uciążliwa i oboje nie dają sobie rady. Łączna powierzchnia była mała - 89a 52m² i nie wystarczała na utrzymanie. Córki Wnioskodawcy pracują zawodowo.

Część gospodarstwa pod nr A usytuowana jest na terenie górzystym, bardzo stromym, oddalonym od reszty gospodarstwa bez dojazdu do drogi publicznej przylegającym do nieruchomości sąsiadujących. Parcela A została podzielona na 3 parcele 21, 22, 23. Decyzją z dnia 26 lutego 2007r. Burmistrz Miasta zatwierdził opisany wyżej podział. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wydzielone parcele są na terenach rolniczych oznaczonych symbolem M1R, i parcele te leżą w granicy Parku Krajobrazowego i na terenach wysokiej ochrony głównych zbiorników wód podziemnych. Z decyzji wynika również, że powyższy podział nieruchomości ma na celu poprawę warunków użytkowania nieruchomości sąsiadujących. Działki nie mogą stanowić odrębnych działek budowlanych. Przez działkę biegnie wodociąg doprowadzający wodę do pobliskich domów.

W dniu 19 kwietnia 2007r., została zawarta warunkowa umowa sprzedaży z właścicielami sąsiadujących nieruchomości. Dnia 30 maja 2007r. zawarto umowę przeniesienia własności nieruchomości nr 22 o pow. 5a 79m². W dniu 5 lipca 2007r. zawarto umowę sprzedaży z właścicielem sąsiadujących nieruchomości. Dnia 31 sierpnia 2007r. zawarto umowę przekazania własności nieruchomości nr 23 o pow. 7a 42m². W dniu 23 czerwca 2008r. została zawarta umowa sprzedaży z właścicielką sąsiadujących nieruchomości. Dnia 29 sierpnia 2008r. zawarto umowę przeniesienia własności nieruchomości nr 21 o pow. 8a 80m² (w tym 4a 01 m² Ls , 4a 79 m² R).

Na podstawie projektu podziału nieruchomości parcele B i C zostały podzielone. Z podziału wyłoniła się parcela nr 3. Parcela nr 3 przeszła z mocy prawa na własność Gminy, jako fragment drogi miejskiej publicznej wyznaczonej w planie miejscowym zagospodarowania przestrzennego. Odszkodowanie z tego tytułu Wnioskodawca otrzymał w grudniu 2008r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że prowadzi od 24 stycznia 1992r., działalność gospodarczą polegającą na wynajmie 4 pokoi. Przedmiot działalności 55.20.Z –obiekty noclegowe, turystyczne, miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był podatnikiem podatku VAT.

Gospodarstwo rolne zostało przekazane na podstawie aktu notarialnego z dnia 5 stycznia 1987r. w formie umowy przekazania gospodarstwa rolnego i zostało nabyte z zamiarem kontynuowania działalności rolniczej po rodzicach.

Grunt o nr A był wykorzystywany od momentu otrzymania w 1987r. do chwili podziału i zbycia do uprawy produktów rolnych na własny użytek. Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym. Działka nr A nie była przedmiotem najmu, dzierżawy.

Trzy sprzedane działki podzielone z działki nr A w momencie sprzedaży były gruntami rolnymi. Agencja Nieruchomości Rolnych nie skorzystała z prawa pierwokupu. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży trzech działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zabezpieczenie przyszłości i na ewentualne nieprzewidziane wydatki związane z np. Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjnienia działek. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości. leczeniem

Działki nr B i C zostały podzielone na parcele nr 2, nr 3, nr 4, nr 5, nr 6. Działkę nr 2 Wnioskodawca przekazał jako darowiznę starszej córce. Działki nr 4 i nr 5 wykorzystuje Wnioskodawca hodowli trzech owiec na własny użytek. Działkę nr 2 Wnioskodawca przekazał jako darowiznę starszej córce. Działki nr 4 i nr 5 wykorzystuje Wnioskodawca hodowli trzech owiec na własny użytek. Działka nr 6 należy do budynku mieszkalnego przez działkę przechodzi ciąg kanalizacyjny, wodociągowy, gazowy. Działki nr 2, nr 4, nr 5 są działkami budowlanymi pod budowę domów. Działki B i C były wykorzystywane do uprawy zboża, ziemniaków, ćwikły, hodowli krów, kilku owiec, świni, drobiu na własny użytek, nie była na nich prowadzona działalność rolnicza.Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług od otrzymanych kwot za sprzedaż parceli 21, 22, 23. W jakiej wysokości...

Zdaniem Wnioskodawcy przez okres gospodarowania razem z mężem Wnioskodawca musiał pracować zawodowo aby utrzymać rodzinę. Z zarobionych pieniędzy Wnioskodawca kupował środki ochrony roślin, nasiona, paszę i dodatkowe zboże dla drobiu. Wnioskodawca nie posiadał konia ani ciągnika dlatego korzystał z pomocy innych sąsiadów w pracach w gospodarstwie.

Działka nr A nie mogła stanowić odrębnej działki budowlanej.Jedynie mogła być przeznaczona na poprawę warunków użytkowania nieruchomości sąsiadujących działek, dlatego została podzielona na trzy części, które zostały wykupione przez właścicieli sąsiadujących działek.W momencie sprzedaży każda z działek była działką rolną. Agencja Nieruchomości Rolnych nie skorzystała z prawa pierwokupu. Dlatego pomimo, iż były sprzedane w krótkich odstępach czasu Wnioskodawca uważa, że kwoty uzyskane z ich sprzedaży nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów. Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył na podstawie umowy przekazania gospodarstwo rolne od swojej mamy z zamiarem kontynuowania działalności rolniczej po rodzicach. Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folia, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowle i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż otrzymane przez Wnioskodawcę gospodarstwo składało się z parceli A, B, C i zostało przekazane Wnioskodawcy w dniu 8 stycznia 1987r. Po otrzymaniu gospodarstwa Wnioskodawca uprawiał zboże, ziemniaki, ćwikłę oraz hodował krowy, owce, świnie i drób. Wnioskodawca wskazał jednak, że uprawy te i hodowla prowadzone były wyłącznie na własny użytek. Obecnie Wnioskodawca wraz z mężem są osobami w podeszłym wieku - 60 lat i 72 lata, schorowanymi. Praca na gospodarstwie jest dla Wnioskodawcy uciążliwa i oboje nie dają sobie rady. Łączna powierzchnia była mała - 89a 52m² i nie wystarczała na utrzymanie. Córki Wnioskodawcy pracują zawodowo.

Część gospodarstwa pod nr A usytuowana jest na terenie górzystym, bardzo stromym, oddalonym od reszty gospodarstwa bez dojazdu do drogi publicznej przylegającym do nieruchomości sąsiadujących. Grunt ten (nr A) był wykorzystywany od momentu otrzymania w 1987r. do uprawy produktów rolnych na własny użytek. Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym. Działka nie była też przedmiotem najmu i dzierżawy. Parcela nr A została podzielona na 3 parcele: nr 21, nr 22, nr 23, które zostały sprzedane w 2007r. i w 2008r. Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjnienia działek.

Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży ww. trzech działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zabezpieczenie przyszłości i na ewentualne nieprzewidziane wydatki związane z np. leczeniem.Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości. Ponadto Wnioskodawca podał we wniosku, że prowadzi od 24 stycznia 1992r., działalność gospodarczą polegającą na wynajmie 4 pokoi. Przedmiot działalności 55.20.Z –obiekty noclegowe, turystyczne, miejsca krótkotrwałego zakwaterowania.Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był podatnikiem podatku VAT.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowych nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy ww. działek, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży działek działał w takim charakterze, zwłaszcza, że otrzymane grunty nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych, Wnioskodawca nie dokonywał także sprzedaży produktów rolnych, produkty pochodzące z uprawy i hodowli przeznaczał jedynie na własne potrzeby. Wnioskodawca nie dokonał żadnego uatrakcyjnienia sprzedanych działek. Ponadto sprzedane działki nie były też przedmiotem umowy najmu i dzierżawy, a tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu.Ponadto Wnioskodawca nie dokonał przekwalifikowania przedmiotowych działek na budowlane.

Środki finansowe uzyskane przez Wnioskodawcę ze sprzedaży działek, Wnioskodawca zakłada wydatkować na zabezpieczenie przyszłości i na ewentualne nieprzewidziane wydatki związane z np. leczeniem. Jednocześnie Wnioskodawca podkreślił, że nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów ani nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży w przyszłości. Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca sprzedając 3 działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz przestawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że zachowania Wnioskodawcy nie wyczerpują znamion działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, podejmowanej w celach zarobkowych. Tym samym dostawy gruntów przez Wnioskodawcę, jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby Wnioskodawca dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej) lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.