Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-457/12-2/ES
z 27 lipca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz.749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni ma 60 lat i jest osoba niepełnosprawną z I grupą inwalidztwa. Zainteresowana jest całkowicie niezdolna do pracy i samodzielnej egzystencji. Pobiera Ona rentę rodzinną wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym i rentą socjalną.

Wnioskodawczyni jest członkiem Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem (…) i uczęszcza na zajęcia w Środowiskowym Domu Samopomocy.

Stowarzyszenie co roku organizuje dla członków wyjazdy na turnusy rehabilitacyjne. Zainteresowana również brała udział w takich wyjazdach. Jej pobyt na turnusie w 2009 r. jest potwierdzony rachunkiem, gdzie w treści wskazano: „zapłata za skierowanie na turnus młodzieżowo-rehabilitacyjny”. Podobnie jest na dowodzie zapłaty za pobyt na turnusie w 2010 r.

Wnioskodawczyni wyjaśniła, że w tych wyjazdach organizowanych przez ww. stowarzyszenie biorą udział osoby w różnym wieku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy rozliczając podatek dochodowy od osób fizycznych za 2009 r. i 2010 r. można było odliczyć od dochodu poniesiony wydatek na turnus rehabilitacyjny mimo, że w nazwie ma „młodzieżowo-rehabilitacyjny”?

Zdaniem Wnioskodawczyni, można odliczyć ten wydatek.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż dla młodzieży niepełnosprawnej do 25 roku życia można odliczyć kolonie i obozy.

Zainteresowana była na turnusie rehabilitacyjnym, gdzie wiek nie ma znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 5 ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym.

Wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 26 ust. 7b tej ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą z jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni poniosła wydatki za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym. Na rachunku oraz dowodzie zapłaty w nazwie wskazano, iż Zainteresowana poniosła wydatki za pobyt na turnusie „młodzieżowo-rehabilitacyjnym”.

Kwestią budzącą wątpliwość Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie to, czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej może skorzystać z odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym, a potwierdzone stosownym dokumentem, w którym wpisano, iż dotyczy on odpłatności za pobyt na turnusie „młodzieżowo-rehabilitacyjnym”.

Należy w tym miejscu wskazać, iż przepis art. 26 ust. 7a pkt 5 cyt. ustawy posługuje się ogólnym określeniem „wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym”.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „turnus rehabilitacyjny”, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o ustawę dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 127, poz. 721 ze zm.).

Zgodnie z art. 10c tej ustawy turnus rehabilitacyjny oznacza zorganizowaną formę aktywnej rehabilitacji połączonej z elementami wypoczynku, której celem jest ogólna poprawa psychofizycznej sprawności oraz rozwijanie umiejętności społecznych uczestników, między innymi przez nawiązywanie i rozwijanie kontaktów społecznych, realizację i rozwijanie zainteresowań, a także przez udział w innych zajęciach przewidzianych programem turnusu.

W przypadku odliczania wydatków poniesionych na odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera ograniczeń wiekowych w odniesieniu do osób korzystających z tego typu rehabilitacji. Zatem odliczenie na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 5 ww. ustawy obejmuje zarówno dzieci, młodzież jak i osoby dorosłe. W przeciwieństwie do odliczenia na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 11 cyt. ustawy zgodnie, z którym za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 uważa się wydatki poniesione na kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia.

Zatem wystarczającą przesłanką do skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej z tego pkt 5 ww. artykułu jest to, aby Wnioskodawczyni poniosła wydatek za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym.

Tut. Organ zaznacza, iż sam fakt nazwy turnusu rehabilitacyjnego jako ”młodzieżowo-rehabilitacyjny” nie może w żaden sposób przesądzać o braku możliwości skorzystania z przedmiotowej ulgi.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz uregulowania prawne w tym zakresie należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na odpłatność za pobyt, w 2009 r. i 2010 r. na turnusie rehabilitacyjnym mimo, że w rachunku czy dowodzie zapłaty w nazwie określono go jako „młodzieżowo-rehabilitacyjny” można było odliczyć od dochodu rozliczając podatek dochodowy od osób fizycznych, w ramach ulgi rehabilitacyjnej przy spełnieniu wszystkich warunków regulujących możliwość zastosowania tego odliczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.