W odpowiedzi na wezwanie z dnia 15 maja 2009r. (data wpływu do tut. Biura 22 maja 2009r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 04 maja 2009r. Znak: IBPB II/1/415-157/09/BJ, złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia, co następuje:

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, znaleziono podstawy do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Wzywający sformułował wyłącznie zarzut dotyczący wewnętrznej sprzeczności w sentencji interpretacji, nie podważając przy tym treści samego uzasadnienia interpretacji. Wzywający podnosi, że art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera treści normatywnej, jeśli nie jest rozpatrywany łącznie z punktami 1-5. Oznacza to, że art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest częścią art. 29 ust. 1 tej ustawy, a zatem stanowisko - zdaniem wzywającego - nie może być jednocześnie prawidłowe dla pkt 5 tego przepisu i nieprawidłowe dla całego ustępu 1 tego przepisu. Wzywający twierdzi, iż ocena stanowiska wnioskodawcy jest odpowiednikiem sentencji orzeczenia. Jeśli ocena prawna stanowiska wnioskodawcy nie jest jednolita, tzn. uznaje się je częściowo za prawidłowe a częściowo za nieprawidłowe, to obie części oceny muszą być wzajemnie spójne.

Mając na uwadze treść uzasadnienia interpretacji, w ocenie wzywającego organ podatkowy winien był stwierdzić, że stanowisko wnioskodawcy:

• w części dotyczącej stwierdzenia, że usługi tłumaczenia nie należą do usług wskazanych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej stwierdzenia, że usługi tłumaczenia nie podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe, o ile usługi tłumaczenia nie są świadczone w warunkach wskazanych w art. 13 pkt 8 tej ustawy, ewentualnie, że – nie jest prawidłowe, jeśli usługi tłumaczenia są świadczone w warunkach wskazanych w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

W związku z powyższym wzywający wniósł o zmianę treści oceny prawnej jego stanowiska, ewentualnie o stosowne uzupełnienie treści tej oceny - zgodnie z przedstawionym powyżej uzasadnieniem.

Odpowiedź na zarzuty.

Z przedstawionego we wniosku z dnia 12 lutego 2009r. zdarzenia przyszłego wynikało, iż wnioskodawca na potrzeby usług tłumaczeniowych i innych świadczonych dla swych kontrahentów, będzie nabywał od osób fizycznych (tłumaczy) usługi polegające na tłumaczeniach pisemnych. Kontrahenci wnioskodawcy posiadają rezydencję podatkową w rozumieniu art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w innych krajach niż Rzeczpospolita Polska i w tychże krajach będą wykonywać faktycznie usługi tłumaczenia. Niektórzy z nich będą wykonywać swe usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej; niektórzy zaś działalności gospodarczej nie prowadzą lub też będą świadczyć swe usługi na rzecz wnioskodawcy poza nią. Gotowe tłumaczenia pisemne będą przesyłane wnioskodawcy drogą elektroniczną. Tą samą drogą wnioskodawca będzie dostarczał tłumaczom tekst do przetłumaczenia. W ramach współpracy pomiędzy wnioskodawcą a tłumaczami nie będzie dochodziło do przeniesienia praw autorskich ani do udzielania licencji. Całość wynagrodzenia wypłacanego tłumaczom będzie więc obejmować wyłącznie świadczenie usługi tłumaczenia.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy usługi tłumaczeń pisemnych należą do „świadczeń o podobnym charakterze” w rozumieniu art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub innych świadczeń wymienionych w art. 29 ust. 1 ww. ustawy, a w konsekwencji czy wnioskodawca winien pobierać od wynagrodzeń wypłacanych tłumaczom zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 20% przychodu, chyba że tłumacz udokumentuje certyfikatem rezydencji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i wówczas wnioskodawca może zastosować stawki wynikające z umowy międzynarodowej lub nie pobrać podatku...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu. Art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy nie wymienia expressis verbis usług tłumaczenia. Stanowi on tylko, iż obowiązkiem podatkowym objęte są przychody z wymienionych w nim usług, jak również z tytułu wykonywania „świadczeń o podobnym charakterze”. Wnioskodawca uważał, iż z powyższych względów nie będzie miał obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzeń wypłacanych tłumaczom podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, jako że wykonywane przez nich usługi (świadczenia) nie mieszczą się w zakresie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 29 ust. 2 tej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Przepis ten znajduje zastosowanie tylko wówczas, gdy dany przychód będzie podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jako że w rozpatrywanym stanie przyszłym, przychód wypłacany tłumaczom podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce nie wymaga opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 29 ust. 1 ww. ustawy, zdaniem wnioskodawcy, nie będzie on obowiązany:

• odprowadzać zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzeń wypłacanych ww. tłumaczom,
• uzyskiwać certyfikatu rezydencji dla ww. tłumaczy w celu zastosowania stawek wynikających z umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobrania podatku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko wnioskodawcy:

• w części dotyczącej kwalifikacji usług tłumaczenia do przychodu określonego w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za prawidłowe,
• w części dotyczącej kwalifikacji usług tłumaczenia do przychodu określonego w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynikało, iż wnioskodawca na potrzeby usług tłumaczeniowych i innych świadczonych dla swych kontrahentów będzie nabywał od osób fizycznych (tłumaczy) usługi polegające na tłumaczeniach pisemnych. Kontrahenci wnioskodawcy posiadają rezydencję podatkową w innych krajach niż Rzeczpospolita Polska i w tychże krajach będą wykonywać faktycznie usługi tłumaczenia.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m. in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

W myśl art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Usługi polegające na tłumaczeniach pisemnych, o których mowa we wniosku, nie należą do usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani też nie można ich zaliczyć do świadczeń o podobnym charakterze, o których mowa w tym przepisie.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należało zatem stwierdzić, iż przychody z tytułu tłumaczeń wykonywanych na rzecz wnioskodawcy – o ile umowy, na podstawie których zostaną zakupione ww. usługi nie będą miały charakteru umowy zlecenia lub umowy o dzieło - nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku wnioskodawca nie będzie miał obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20% przychodu od wypłacanych tłumaczom wynagrodzeń ani uzyskiwania od nich certyfikatu rezydencji w celu zastosowania stawek wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobrania tego podatku.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Według postanowień art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową, jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 13 pkt 8 tej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nie

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9,
  
  

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

A zatem, w sytuacji kiedy usługi tłumaczeń nabywane będą w oparciu o umowy, które będą miały charakter jednej z umów, o których mowa w powołanym wyżej art. 13 pkt 8 ustawy, tj. umowy zlecenia lub umowy o dzieło, wówczas będą miały zastosowanie postanowienia art. 29 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku wnioskodawca jako płatnik będzie miał obowiązek pobraći odprowadzić na konto właściwego urzędu skarbowego zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów tłumacza niebędącego rezydentem polskim, uzyskującego przychód z tytułu umowy zlecenia - w wysokości 20% przychodu (chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje inną stawkę tego podatku lub przewiduje niepobranie (niezapłacenie) podatku i zleceniobiorca udokumentował miejsce zamieszkania certyfikatem rezydencji) i sporządzić informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania (IFT-1/IFT-1R).

Z tych też względów, w tym zakresie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponieważ organ podatkowy tylko częściowo uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe dał temu wyraz formułując treść sentencji. W ocenie organu treść sentencji harmonizowała z treścią uzasadnienia interpretacji.

W związku z wniesionym wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, w którym nie zgłoszono żadnych zarzutów dotyczących uzasadnienia interpretacji, a jedynie podniesiono kwestię niespójności sentencji, po ponownym rozpatrzeniu sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów zadecydował o zmianie interpretacji indywidualnej z dnia 04 maja 2009r. Znak: IBPB II/1/415-157/09/BJ w części dotyczącej wyłącznie jej sentencji.

Organ podatkowy chcąc wyeliminować jakiekolwiek zastrzeżenia co do sposobu sformułowania budzącej wątpliwości sentencji, zmienia ją w ten sposób, że stwierdza, iż stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 17 lutego 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

• w części dotyczącej braku możliwości kwalifikacji usług tłumaczenia do przychodu określonego w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej braku możliwości kwalifikacji usług tłumaczenia do przychodu opodatkowanego zryczałtowanym podatkiem dochodowym – jest nieprawidłowe.
  
  

Jednocześnie organ wyjaśnia, że nie mógł zmienić sentencji zgodnie z żądaniem wzywającego, gdyż nie można warunkowo oceniać w sentencji prawidłowości stanowiska wnioskodawcy. Zadaniem organu podatkowego wynikającym z art. 14c Ordynacji jest stwierdzić prawidłowość lub nieprawidłowość stanowiska wnioskodawcy i nie jest dopuszczalne, aby ocena zawarta w sentencji była warunkowa. Zaproponowana przez organ podatkowy zmiana sentencji w pełni harmonizuje ze stanowiskiem zawartym we wniosku, nawet jeśli nie przywołuje bezpośrednio art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołanie art. 13 pkt 8 ww. ustawy nie jest bowiem konieczne dla sformułowania sentencji, która korespondowałaby ze stanowiskiem zawartym we wniosku i jednocześnie pozbawiona byłaby jakiejkolwiek wewnętrznej sprzeczności.

Na zmienioną niniejszym aktem pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie dnia 04 maja 2009r. znak IBPB II/1/415-157/09/BJ stronie przysługuje prawo wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.