INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 27 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług transportowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług transportowych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 maja 2009 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności handlowej dokonuje importu towarów handlowych z Chin. Towary dostarczane są do Hamburga, gdzie dokonywane są odprawy celne i uiszczane jest cło. Następnie towary te są dostarczane do siedziby Zainteresowanego na terytorium Polski. Odprawy dokonywane są przez upoważnionego przedstawiciela fiskalnego w Hamburgu, zarejestrowanego dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego na terytorium Niemiec. Przedstawiciel fiskalny wykazuje tę transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż przedstawiciel fiskalny działa w jego imieniu.

Transport ww. towarów jest dokonywany przez spedytora zarejestrowanego dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego na terytorium Danii.

Wnioskodawca dla potwierdzenia ww. transakcji posiada następujące dokumenty:

• fakturę wystawioną przez kontrahenta z Chin,
• niemiecki dokument celny potwierdzający dokonanie importu na terenie Niemiec,
• fakturę wystawioną przez przedstawiciela fiskalnego za należności celne,
• fakturę wystawioną przez przedstawiciela fiskalnego za obsługę celną,
• fakturę za transport z Chin do Polski, która ma wyspecyfikowane pozycje dla transportu morskiego, drogowego i inne opłaty związane z transportem, tj.: opłata dokumentacyjna, dodatek paliwowy, opłata manipulacyjna, opłata za ubezpieczenie. Na fakturze nie ma podanego numeru NIP nabywcy, jest adnotacja „usługa transportu międzynarodowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 144 i art. 146 (1) (e) Dyrektywy 2006/112/EC. Rozliczenie podatku VAT w usłudze transportu wewnątrzwspólnotowego spoczywa na nabywcy usługi zgodnie z art. 196 Dyrektywy 2006/112/EC”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podstawą opodatkowania importu usług transportowych jest wyłącznie wartość transportu drogowego do siedziby Zainteresowanego na terenie Polski...

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania w imporcie wymienionej usługi transportowej i opłat dodatkowych związanych z transportem jest wartość transportu drogowego do siedziby Wnioskodawcy. Zainteresowany dla tej części transportu stosuje stawkę 22%. Transport towarów z Chin do Hamburga i opłaty dodatkowe nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Art. 31 ust. 1 ustawy stanowi, iż podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1 – stosownie do art. 31 ust. 2 ustawy – obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy doliczać tylko te wydatki dodatkowe, które są pobierane przez dostawcę tych towarów, tj. podmiot, który sprzedał nabywcy towar.

W myśl art. 31 ust. 5 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepis ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawę opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, o którym mowa w art. 11 ustawy, określa się na podstawie ceny nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje – kosztu wytworzenia przemieszczanych towarów. Na konieczność doliczania do podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w przemieszczeniu także dodatkowych wydatków, wskazuje nakaz odpowiedniego stosowania przepisu art. 31 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności handlowej, nabył w kraju trzecim (Chinach) towary, które zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Niemiec. Następnie towary te zostały przemieszczone z terytorium Niemiec na terytorium Polski, gdzie w oparciu o art. 11 ust. 1 ustawy, rozpoznaje się wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru na terytorium Polski. Transport ww. towarów jest dokonywany przez spedytora zarejestrowanego dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego na terytorium Danii.

Zatem, biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzić należy, iż kosztów transportu przedmiotowego towaru z Niemiec do Polski – zgodnie z art. 31 ust. 2 ustawy – nie wlicza się do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ponieważ nie są one pobierane przez dostawcę towaru z kraju trzeciego.

Na mocy art. 83 ust. 3 ustawy, przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się:

1. przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:
      a) z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,
      b) z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
      c) z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
      d) z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju;
2. przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego:
      a) z miejsca wyjazdu na terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju,
      b) z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu na terytorium kraju,
      c) z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt);
3. usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż spedytor zarejestrowany dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego na terytorium Danii, wyświadczył na rzecz podmiotu polskiego (Wnioskodawcy) usługę transportu towarów z kraju znajdującego się poza Unią Europejską (tj. z Chin) do Polski. Towar był transportowany drogą morską z kraju trzeciego, tj. z Chin na terytorium kraju członkowskiego Unii Europejskiej, tj. Niemiec, gdzie dokonano odprawy celnej, a następnie transportem drogowym do siedziby Zainteresowanego na terytorium Polski. Biorąc pod uwagę brzmienie art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy, stwierdzić należy, że spedytor wykonał na rzecz Wnioskodawcy usługę transportu międzynarodowego.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Stosownie do art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy, w przypadku świadczenia usług transportowych miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości (…).

Wskazując przytoczony art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy należy stwierdzić, iż usługi transportu międzynarodowego podlegają opodatkowaniu w każdym państwie, przez terytorium którego przebiega trasa przejazdu, według zasad w nim określonych. Dlatego opodatkowaniu w Polsce podlega jedynie część odcinka przebiegającego na terytorium kraju, zaś pozostała jego część pozostanie poza polską jurysdykcją.

Przez import usług, stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Art. 17 ust. 3 ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy, podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi – na podstawie odrębnych przepisów – zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany zobowiązany jest opodatkować podatkiem od towarów i usług usługę transportu na odcinku przebiegającym na terytorium Polski, ustalając podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy, w związku z art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie importu usług transportowych. Natomiast w kwestii dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towaru zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPP2/443-257/09-3/EN z dnia 18 maja 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.