INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.03.2009 r. (data wpływu 23.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.03.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

Polska Sp. z o.o., Spółka Komandytowa (dalej: Spółka) prowadzi działalność między innymi w zakresie:

• działalności wydawniczej obejmującej zarówno czasopisma kolorowe magazyny, jak i wydania specjalne do poszczególnych magazynów;

• organizacji akcji specjalnych, plebiscytów wśród czytelników;

• świadczenia usług reklamowych i promocyjnych dla klientów reklamowych;

• prowadzenia serwisów i portali internetowych.
  
  

W celu prowadzenia swojej działalności Spółka zatrudnia na podstawie umów o pracę różne grupy pracowników, którzy są bezpośrednimi Wykonawcami czynności wskazanych poniżej. W szczególności czynności wykonywane przez pracowników Spółki obejmują m.in.:

• uczestnictwo w podstawowej działalności wydawnictwa, czyli tworzenie publikacji artykułów, przeprowadzanie wywiadów, dobór tematyki autorskich tekstów do koncepcji czasopisma / wydania;

• opracowywanie pism / stron pism od strony graficznej;

• dostarczanie i dobór zdjęć do publikacji, przygotowywanie ilustracji, tworzenie kolaży;

• tworzenie briefów marketingowych oraz autorskich koncepcji promocji;

• przygotowywanie i aktualizowanie kreatywnych strategii dotyczących spraw Spółki, w tym m.in. strategii wydawniczej, marketingowej, zarządzania zasobami ludzkimi, etc.;

• opracowywanie nowych rozwiązań elektronicznych w ramach tworzenia i funkcjonowania serwisów internetowych i WAP;

• tworzenie elektronicznych wersji czasopism.
  
  

Do grupy pracowników należą: redaktorzy, redaktorzy graficzni, redaktorzy naczelni i ich zastępcy, wydawcy, dyrektor wydawniczy, dyrektorzy artystyczni, manager PR, senior brand manager, brand manager, dyrektor biura reklamy, dyrektor multimediów, dyrektor zarządzania zasobami ludzkimi oraz dyrektor działu new business.

Faktyczne rezultaty działalności poszczególnych grup pracowników Spółki są efektem ich zindywidualizowanej i kreatywnej działalności, która prowadzi do powstawania czasopism, innych (w tym multimedialnych) kreatywnych form wyrazu oraz do promowania Spółki wśród szeroko rozumianej grupy odbiorców publikacji i akcji promocyjnych. Działalność w zakresie wskazanym wyżej ma zindywidualizowany charakter i musi każdorazowo być dostosowana do potrzeb oraz sytuacji istniejącej na rynku.

W wyniku działań tych pracowników Spółki powstają m.in. artykuły, ilustracje, okładki czasopism, szkice, zdjęcia, briefy marketingowe, autorskie koncepcje i strategie dotyczące funkcjonowania, rozwoju i promocji Spółki oraz poszczególnych redakcji. Warto wskazać, iż od części pracowników wymagane jest ukończenie studiów na uczelniach i kierunkach artystycznych i doświadczenie w dziedzinach o typowo twórczym charakterze.

Oprócz czynności wskazanych powyżej, które stanowią większość obowiązków wspomnianych pracowników, w zakresie zadań niektórych z nich mieszczą się także inne działania niebędące czynnościami o charakterze twórczym. Można tu wymienić zadania administracyjne, zarządcze, organizacyjne lub techniczne.

W dniu 30 września 2008 r. Spółka wniosła do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego o udzielenie informacji o zakresie stosowania ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: UPAPP) (kopia pisma w załączeniu). Przedmiotem wniosku, była możliwość traktowania wyników działań pracowników Spółki, jako pracy twórczej, a tym samym ich rezultatów jako utworów w rozumieniu UPAPP. Spółka wyraziła w nim swoje stanowisko, iż działalność pracowników, których dotyczył wniosek i realizacja przez nich obowiązków służbowych niewątpliwie przynosi rezultaty, które powinny zostać sklasyfikowane jako utwory będące przedmiotem prawa autorskiego, korzystające z ochrony przewidzianej przez przepisy UPAPP.

W odpowiedzi na wniosek, Spółka otrzymała z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pismo z dnia 9 grudnia 2008 r., w którym wskazano, iż:

• jako utwory w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. oprawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) (...) mogą być traktowane artykuły, wywiady, ilustracje, kolaże, projekty graficzne, w tym wykorzystywane w działalności wydawniczej (...) Jeżeli chodzi o dzieła publicystyczne, to art. 4 powyższej ustawy wyłącza z ochrony prawa autorskiego tylko proste informacje prasowe, z czego a contrario należałoby wnosić, że pozostałe dzieła publicystyczne mogą być utworami w rozumieniu prawa autorskiego”
• „także w przypadku dzieł w postaci autorskich koncepcji i strategii, briefów marketingowych itp., możliwe jest uznanie je za utwory, jeśli wykazują one twórczy, indywidualny charakter co najmniej odnośnie do ich formy wyrażenia (zestawienia, doboru, układu materiału, graficznego opracowania)”
• „wątpliwości takich (jakoby twórca nie kreował samodzielnie od strony treści lub formy nowych dzieł — (przyp. autor)) nie budzi tworzenie projektów graficznych z zastosowaniem dzieł wizualnych (fotografii, ilustracji itp.) — poprzez ich odpowiednie wkomponowanie w określoną całość, np. projekt okładki. Autorzy takich projektów mogą być traktowani jako twórcy w rozumieniu prawa autorskiego, a ich dzieła (projekty) jako utwory.”
  
  

Spółka planuje dokonywać każdorazowej weryfikacji spełnienia przez konkretny rezultat działalności pracownika przesłanek do uznania go za utwór w rozumieniu UPAPP, jak również jego wyceny. W przypadku pracowników redakcyjnych, utwór będzie każdorazowo wyceniany po przekazaniu go pracodawcy. W przypadku pracowników działów wspólnych (nieredakcyjnych), z uwagi na zastosowany model biznesowy zarządzania przez cele, utwory mające stanowić efekt wykonywania ich obowiązków kreatywnych będą wstępnie wyceniane dla celów zawarcia umowy z pracownikami, a następnie, po ich stworzeniu i przekazaniu pracodawcy, poddawane będą kolejnej weryfikacji, a ich wartość będzie ponownie określana (weryfikowana).

Spółka planuje wdrożyć system i procedury ewidencjonowania i archiwizowania utworów stworzonych przez pracowników w ramach stosunku pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka może uznać, że część wynagrodzenia wypłacanego jej pracownikom stanowi honorarium z tytułu przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworów stanowiących rezultat prac podjętych przez tych pracowników na rzecz Spółki i zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: UPDOF), stosować do tej części wynagrodzenia koszty w wysokości 50% uzyskanego przychodu pomniejszonego o potrącone należne składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe, których podstawę stanowi ten przychód...

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionych powyżej okolicznościach może uznać, że część wynagrodzenia wypłaconego pracownikom za stworzone Utwory stanowi honorarium z tytułu przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworów stanowiących rezultat prac tychże pracowników na rzecz Spółki. W konsekwencji, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 UPDOF należy przyjąć, że koszty uzyskania przychodów z tego tytułu wynoszą 50% uzyskanego przychodu pomniejszonego o potrącone należne składki na ubezpieczenia emerytalne, rontowe oraz chorobowe, których podstawę stanowi ten przychód.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 UPDOF, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórcę z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez niego tymi prawami, wynoszą 50% uzyskanego przychodu pomniejszonego o potrącone należne składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe, których podstawę stanowi ten przychód.

Z treści powyżej przywołanego przepisu wnioskować należy, iż z UPDOF wynikają następujące warunki, których spełnienie uprawnia do stosowania 50% kosztów w odniesieniu do przychodu:

1. stworzenie przez pracownika—twórcę efektu pracy będącego utworem
2. korzystanie przez pracownika—twórcę z praw autorskich lub rozporządzanie przez niego tymi prawami.
   
   

Odnośnie pierwszego warunku, w opinii Spółki, działalność pracowników zatrudnionych na wyżej wymienionych stanowiskach i realizacja przez nich obowiązków służbowych niewątpliwie przynosi rezultaty, które powinny zostać sklasyfikowane, jako utwory będące przedmiotem prawa autorskiego. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych posługuje się bowiem w tym zakresie szeroką definicją — zgodnie z brzmieniem art. 1 ust. 1, przedmiotem UPAPP jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Tym samym, o przyznaniu ochrony na gruncie UPAPP decyduje wyłącznie przesłanka twórczości oraz indywidualności. Dodatkowo, wystarczy, iż tylko jeden z elementów utworu będzie miał twórczy charakter, by możliwe było uznanie go za podlegający ochronie UPAPP.

Rezultaty prac pracowników będą podlegać każdorazowej ocenie z punktu widzenia przesłanek pozwalających uznać je za utwór w rozumieniu UPAPP, w szczególności zaś pod warunkiem ich indywidualnego i twórczego charakteru, co najmniej odnośnie do ich formy wyrażenia. Możliwość uznania rezultatów pracy pracowników za utwory w rozumieniu prawa autorskiego została potwierdzona pismem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Oznacza to, iż pierwszy z wyżej wskazanych warunków został spełniony.

Drugi warunek wymagany przez przepisy UPDOF jest również spełniony z uwagi na fakt, iż:

• rozporządzenie autorskimi prawami majątkowymi przez pracownika na rzecz pracodawcy następuje z mocy prawa, co wynika z treści art. 12 UPAPP:
  
  

„(...) jeżeli ustawa i umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.”

• kwestia powyższa zostanie również uregulowana w umowach i regulacjach obowiązujących w stosunkach pomiędzy pracownikiem a Spółką. Spółka planuje wdrożyć również system i procedury ewidencjonowania i archiwizowania utworów stworzonych przez pracowników w ramach stosunku pracy, który będzie miał na celu potwierdzanie, iż dochodzi do rozporządzania przez pracowników prawami autorskimi w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych.
  
  

Powyższe argumenty wskazują, iż zostaną spełnione obydwie przesłanki przewidziane przez przepisy UPDOF do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

Dodatkowo, warto również wskazać, iż orzecznictwo i literatura wskazują na dodatkowe elementy o charakterze operacyjnym, które powinny uzupełniać stosowanie powyżej opisanego rozwiązania i zapewniać jego prawidłowe funkcjonowanie, a mianowicie:

1. w każdym indywidualnym przypadku określane jest honorarium za przeniesienie praw autorskich do tych rezultatów prac, które stanowią utwory w rozumieniu prawa autorskiego,
2. powyższe zasady znajdują swój wyraz w umowach o pracę zawartych przez Spółkę z pracownikami oraz regulaminie wynagradzania
3. rezultaty prac kwalifikowane jako utwory są przez Spółkę archiwizowane.
   
   

Jak wskazuje decyzja Izby Skarbowej w Gdańsku w podobnej sprawie: zastosowanie przez pracodawcę normy kosztów uzyskania przychodu w wysokości 50% uzależnione jest od faktu: - uzyskania przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oraz

• możliwości ustalenia wysokości przychodu z tego tytułu. (Bl/411 7-0003105)
  
  

Zgodnie natomiast z tezą wyroku NSA z dnia 22 lutego 2001 (SA/Sz 1966/99) „z umowy o pracę powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych, ponieważ tylko takie wyróżnienie daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.”

Warunek ten będzie spełniony, gdyż Spółka zamierza wdrożyć system wyceny utworów tworzonych przez pracowników opisany powyżej, tj. dokonywana będzie każdorazowa weryfikacja spełnienia przez konkretny rezultat działalności pracownika przesłanek do uznania go za utwór w rozumieniu UPAPP, jak również jego wycena. W przypadku pracowników redakcyjnych, utwór będzie każdorazowo wyceniany po przekazaniu go pracodawcy. W przypadku pracowników działów wspólnych (nieredakcyjnych), z uwagi na zastosowany model biznesowy zarządzania przez cele, utwory mające stanowić efekt wykonywania ich obowiązków kreatywnych będą wstępnie wyceniane dla celów zawarcia umowy z pracownikami, a następnie, po ich stworzeniu i przekazaniu pracodawcy, poddawane będą kolejnej weryfikacji, a ich wartość będzie ponownie określana (weryfikowana).

Jak wskazano powyżej, kwestie te zostaną uregulowane w umowach i regulacjach obowiązujących w stosunkach pomiędzy pracownikiem a Spółką. Umowy te precyzować będą jaka część wynagrodzenia obejmuje honorarium z tytułu przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworów, a jaka dotyczy innych obowiązków. W konsekwencji podwyższone koszty uzyskania przychodów będą stosowane tylko do tej części wynagrodzenia stanowiącej honorarium.

Stworzone w ramach stosunku pracy utwory będą przyjmowane przez pracodawcę oraz odpowiednio archiwizowane, co wypełnia również trzeci z wyżej wskazanych warunków.

Podsumowując, zdaniem Spółki przedstawione powyżej okoliczności pozwalają na stosowanie wobec części wynagrodzenia pracowników 50% kosztów uzyskania przychodu, na zasadach opracowanych i przedstawionych przez Spółkę w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jednakże powołany powyżej przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych, należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli w oparciu o ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 powołanej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: 1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe)., 2) plastyczne, 3) fotograficzne, 4) lutnicze, 5) wzornictwa przemysłowego, 6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne, 7) muzyczne i Sowno-muzyczne, 8) sceniczne, i sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, 9) audiowizualne (w tym filmowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Podkreślenia przy tym wymaga, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca w ramach umowy o pracę jest przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu. Zaznaczyć również należy, że fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z umowy o pracę (angażu) powinno jednak wynikać, jaka część wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Tylko bowiem takie wyróżnienie, jak wyżej wspomniano, daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%. Poza tym, stosowanie 50% -towych kosztów uzyskania przychodów do części wynagrodzenia pracownika dotyczy tych okresów zatrudnienia, w których praca o charakterze twórczym jest rzeczywiście wykonywana.

Z treści umowy o pracę musi wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że pracownicy Wnioskodawcy wykonują na podstawie umowy o pracę w ramach obowiązków wynikających ze stosunku pracy m.in. (obok obowiązków nie mających takiego charakteru) pracę twórczą związaną z:

• uczestnictwem w podstawowej działalności wydawnictwa, czyli tworzenie publikacji artykułów, przeprowadzanie wywiadów, dobór tematyki autorskich tekstów do koncepcji czasopisma / wydania;

• opracowywanie pism / stron pism od strony graficznej;

• dostarczanie i dobór zdjęć do publikacji, przygotowywanie ilustracji, tworzenie kolaży;

• tworzenie briefów marketingowych oraz autorskich koncepcji promocji;

• przygotowywanie i aktualizowanie kreatywnych strategii dotyczących spraw Spółki, w tym m.in. strategii wydawniczej, marketingowej, zarządzania zasobami ludzkimi, etc.;

• opracowywanie nowych rozwiązań elektronicznych w ramach tworzenia i funkcjonowania serwisów internetowych i WAP;

• tworzenie elektronicznych wersji czasopism.
  
  

W zawartych z pracownikami umowach o pracę znajdzie się zapis o wysokości części wynagrodzenia obejmującego prawa autorskie, w każdym indywidualnym przypadku określone zostanie honorarium z tytułu przeniesienia praw autorskich. Jednocześnie będzie prowadzona przez spółkę archiwizacja prac kwalifikowanych, jako utwory.

Należy podkreślić, że organy podatkowe nie są właściwe w zakresie rozstrzygania autorskiego charakteru wykonywanych czynności. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży w kompetencji organów podatkowych. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego. W razie wątpliwości, co do prawidłowości zakwalifikowania wykonanej pracy jako korzystającej z praw autorskich lub pokrewnych, należy zwrócić się w celu rozstrzygnięcia tej kwestii do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Departament Prawno - Legislacyjny.

Reasumując zatem, jeżeli wszystkie warunki, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w celu zastosowania 50% normy kosztów uzyskania przychodów z tytułu przeniesienia praw autorskich, zostaną spełnione - możliwe jest dokonanie podziału wynagrodzenia na podstawie dokumentów (będących odzwierciedleniem prawidłowo ustalonych kosztów) i zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów w stosunku do wynagrodzenia (honorarium) z tytułu przeniesienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.