INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sądu przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych lekarzom sądowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych lekarzom sądowym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Sąd), jest płatnikiem wynagrodzeń dla osób uzyskujących przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w punkcie 5 (ławnicy sądowi), w punkcie 6 (biegli sądowi, tłumacze przysięgli, adwokaci, kuratorzy, mediatorzy, w punkcie 8 (lekarze sądowi). Z osobami wymienionymi w punkcie 5 i 6 nie są zawierane umowy cywilno - prawne, a przyznanie wynagrodzenia następuje w wyniku wydania postanowienia sądu w tym zakresie. Z osobami wymienionymi w punkcie 8, Wnioskodawca zawarł umowę zlecenia, która stanowi, że osoby te otrzymują wynagrodzenie za każde wydane zaświadczenie potwierdzające zdolność albo niezdolność strony/uczestnika postępowania do stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu uprawnionego. Kwota wynagrodzenia miesięcznego otrzymywanego przez ww. osoby jest zmienna, gdyż zależy od wykonanych prac. Wypłaty za poszczególne prace odbywają się sukcesywnie (niejednokrotnie kilka razy w danym miesiącu), a łączna miesięczna wysokość przyznanego i wypłaconego wynagrodzenia jest znana dopiero na koniec miesiąca.

Wnioskodawca dokonując wypłaty wynagrodzeń dla ww. osób zobowiązany jest pobrać i odprowadzić podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z wprowadzeniem przez ustawodawcę odmiennych (ryczałtowych) zasad opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście (art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy), w sytuacji, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł, Wnioskodawca przyjął następujące zasady postępowania:

Jeżeli kwota pierwszej zleconej wypłaty jednostkowej nie przekracza 200 zł, pobierany jest podatek zryczałtowany w wysokości 18%, bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Podobnie jest w przypadku kolejnych wypłat, o ile ich łączna miesięczna kwota nie przekracza 200 zł. W sytuacji, gdy kolejna zlecona wypłata po zsumowaniu z poprzednimi wypłatami dokonanymi w miesiącu przekracza kwotę 200 zł, Wnioskodawca dokonuje korekty wypłaconych wcześniej wynagrodzeń, od których został pobrany podatek ryczałtowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisany w stanie faktycznym sposób postępowania w zakresie zasad pobierania podatku od wynagrodzeń lekarzy sądowych jest właściwy...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli kwota pierwszej zleconej wypłaty jednostkowej nie przekracza 200 zł, należy pobierać podatek zryczałtowany w wysokości 18%, bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Podobnie jak powyżej jest w przypadku kolejnych wypłat, o ile ich łączna miesięczna kwota nie przekracza 200 zł. W sytuacji, gdy kolejna zlecona wypłata po zsumowaniu z poprzednimi wypłatami dokonanymi w miesiącu przekracza kwotę 200 zł należy dokonać korekty wypłaconych wcześniej wynagrodzeń, od których został pobrany podatek ryczałtowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 stycznia 2008 r. w sprawie wynagrodzenia przysługującego lekarzowi sądowemu i trybu finansowania tego wynagrodzenia oraz zwrotu kosztów dojazdu, a także wzoru zestawienia wystawionych zaświadczeń (Dz. U. Nr 14, poz. 85) określa m.in. wysokość stawki kwotowej wynagrodzenia za każde wydane zaświadczenie przez lekarza sądowego oraz wzór zestawienia wydanych zaświadczeń.

Zgodnie z § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia, lekarz sądowy sporządza zestawienie wydanych zaświadczeń za każdy miesiąc kalendarzowy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako jedno ze źródeł przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Do tej kategorii przychodów stosownie do treści art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zakwalifikować przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy powoduje, iż na osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osobie prawnej i jej jednostce organizacyjnej oraz jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, właścicielach (posiadaczach) nieruchomości lub działających w jego imieniu zarządcy albo administratorze, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy, odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki. Zgodnie z tym przepisem, od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu. Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu. Płatnik przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła do urzędu deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że lekarze sądowi otrzymują wynagrodzenie na podstawie zawartej umowy zlecenia, za każde wydane zaświadczenie potwierdzające zdolność albo niezdolność strony, uczestnika postępowania do stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu uprawnionego. Kwota wynagrodzenia miesięcznego otrzymywanego przez ww. osoby jest zmienna, gdyż zależy od wydanych zaświadczeń. Wypłaty za poszczególne prace odbywają się sukcesywnie (niejednokrotnie kilka razy w danym miesiącu), a łączna miesięczna wysokość przyznanego i wypłaconego wynagrodzenia jest znana dopiero na koniec miesiąca.

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

• umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika oraz
• suma należności określona w umowie lub umowach z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł,
• wysokość należności za miesiąc musi wynikać z umowy (umów).

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oznacza to, iż nie zaistnieje opodatkowanie należności wypłacanych lekarzom sądowym według reżimu unormowanego w analizowanym przepisie. Podstawą uzyskania przychodu (wynagrodzenia) dla lekarza sadowego jest bowiem zawarta umowa zlecenia, która stanowi, że osoby te otrzymują wynagrodzenie za każde wydane zaświadczenie potwierdzające zdolność albo niezdolność strony, uczestnika postępowania do stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu uprawnionego. Umowa ta nie przewiduje wysokości wynagrodzenia. Wysokość wynagrodzenia (ustalona na podstawie rozporządzenia) uzależniona jest od ilości wykonanych prac.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.