INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2009 r. złożono ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 6 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 kwietnia 2008 r., na podstawie aktu notarialnego, nastąpiło podwyższenie kapitału zakładowego Spółki o kwotę 3 000 000 zł. Pokrycie kapitału nastąpiło poprzez konwersję pożyczki. Kapitał własny Spółki przed dniem dokonania zmiany wynosił 764 432 zł 48 gr i wynikał głównie z kapitału zakładowego w wysokości 10 000 000 zł oraz straty za lata ubiegłe w wysokości 9 511 545 zł 25 gr. Celem podwyższenia kapitału było pokrycie strat z lat ubiegłych. W związku z podwyższeniem kapitału Spółka poniosła wydatki związane:

• obsługą prawną,

• podatkiem od czynności cywilnoprawnych,

• opłatami notarialnymi oraz opłatami w sądzie rejestrowym.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1, ma prawo zaliczyć wydatki opisane w stanie faktycznym do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt dotyczący podwyższenia kapitału stanowi koszt uzyskania przychodu. Podwyższenie kapitału miało na celu pokrycie strat i dostarczenie środków do prawidłowego funkcjonowania Spółki. Umożliwiło Wnioskodawcy kontynuowanie działalności. Wydatki z tym związane warunkowały więc dalsze prowadzenie działalności gospodarczej. Koszty dotyczące podwyższenia kapitału zostały poniesione w sposób racjonalny i pośrednio wpływają na osiągane przychody Spółki. W związku z powyższym koszty te spełniają kryteria wymagane dla kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 15 ust. 1 ustawy i jednocześnie koszty te nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) – dalej: ustawa – do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Treść tego przepisu wskazuje, że wartości otrzymane na podwyższenie kapitału zakładowego – stanowiące niewątpliwie przysporzenie majątkowe – uznane zostały przez ustawodawcę za wpływy niestanowiące przychodów. Wpływy te są neutralne podatkowo. Nie są one efektem „zwykłej” (bieżącej) działalności gospodarczej podatnika, lecz związane są z rozszerzeniem źródła przychodów.

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 3 ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (pkt 1), a także kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2 (pkt 3).

Ustawodawca zatem wprost postanowił, że przy ustalaniu dochodu nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów, jeżeli dotyczą one przychodów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo wolnych od podatku. Z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 w związku z pkt 3 ustawy wynika ogólna, systemowa zasada funkcjonująca w ramach podatku dochodowego stanowiąca, iż przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, jeżeli występuje dochód ze źródła niepodlegającego opodatkowaniu lub od tego podatku wolnego, kosztów uzyskania przychodów związanych z takim dochodem (niepodlegającym opodatkowaniu lub od niego wolnym) nie uwzględnia się podczas ustalania dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z treści cytowanej definicji wynika, że dla kwalifikacji prawnej danego wydatku zasadnicze znaczenie ma cel, w jakim został on poniesiony. Podstawową przesłanką uznania go za koszt podatkowy, jest bowiem istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podkreślenia wymaga przy tym okoliczność, iż koszty związane z przychodami neutralnymi podatkowo nie mogą być brane pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania, gdyż koszty te pozostają w związku z czymś, co z woli ustawodawcy za przychód nie zostało uznane.

Ustawodawca wyraźnie wskazał, że wartości majątkowe wniesione na pokrycie kapitału zakładowego spółki kapitałowej nie stanowią jej przychodu podatkowego. Mają one odrębny charakter z uwagi na cel, któremu służą – zapewnienie zgromadzenia środków niezbędnych dla jej funkcjonowania.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że poniósł wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego, tj. opłaty notarialne, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata za dokonanie zmiany w KRS, koszty obsługi prawnej. Istnieje zatem bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy tymi wydatkami Spółki a jej przychodem na podwyższenie kapitału zakładowego.

Zgodnie z cytowanym powyżej art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy, przychód otrzymany na podwyższenie kapitału zakładowego nie stanowi jednak przychodu podatkowego. Oznacza to, że przedmiotowe wydatki nie spełniają zasadniczego warunku uznania ich za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1, tj. poniesienia w celu osiągnięcia przychodu podatkowego.

Niniejsze stanowi element przesądzający o kwalifikacji prawnej wymienionych przez Spółkę wydatków. Wprawdzie dalszym następstwem poniesienia tych wydatków może być wzrost poziomu osiąganych przychodów, jednakże jest to zbyt odległy związek przyczynowy, by mówić o spełnieniu przesłanki celowości ustanowionej w art. 15 ust. 1 ustawy tym bardziej, że wydatki te są w sposób wyraźny i bezpośredni związane z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdzić należy, że wydatki związane z podniesieniem kapitału zakładowego nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, bowiem związane są z przychodem niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje, iż interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.