INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14.04.2009 r. (data wpływu 20.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia Informacji o dochodach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.04.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia Informacji o dochodach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe „K.” Sp. z o.o. (dalej Dealer) jest autoryzowanym dealerem, który podpisał z P. Spółką Akcyjną (dalej P. S.A.) umowę nazwaną przez P. S.A. umową prewencyjną. Przedmiotowa umowa zawiera zapis, że P. S.A. przekaże Dealerowi na rachunek bankowy kwotę 34 615,45 zł z funduszu prewencyjnego na zakup zabezpieczeń prewencyjnych takich jak opony zimowe, alarmy przeciwkradzieżowe oraz inne dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe.

Dealer jest zobowiązany przekazać nieodpłatnie zakupione zabezpieczenia prewencyjne swoim klientom. Klientami Dealera są zarówno osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej jak i prowadzące działalność gospodarczą a także osoby prawne. Klient kwituje na protokole przekazania (załącznik nr 3 do umowy prewencyjnej) otrzymanie zabezpieczenia prewencyjnego. Protokół przekazania zawiera informację, iż zabezpieczenie prewencyjne finansuje P. S.A. ze swojego funduszu prewencyjnego w ramach „Dni bezpieczeństwa z P.”.

Dealer jest zobowiązany do udokumentowania prawidłowego wydatkowania otrzymanej kwoty poprzez przekazanie do P. S.A. kopii faktur zakupu potwierdzających dokonanie zakupu zabezpieczeń prewencyjnych oraz protokoły przekazania klientowi tych zabezpieczeń.

W przypadku, gdy otrzymana kwota zostanie wykorzystana niezgodnie z celem Dealer zobowiązuje się do zwrotu otrzymanej kwoty wraz odsetkami ustawowymi. W przypadku niewykorzystania części kwoty Dealer zobowiązuje się do zwrotu nie wykorzystanej części kwoty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem ww. zabezpieczeń prewencyjnych swoim klientom dealer jest zobowiązany sporządzić informację według ustalonego wzoru o której mowa w art. 42a Ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, Dealer nie ma obowiązku przekazania informacji według ustalonego wzoru (PIT-8C) zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przekazywane klientom zabezpieczenia prewencyjne nie są finansowane przez Dealera.

Zakłady ubezpieczeń wykonują czynności ubezpieczeniowe polegające między innymi na zapobieganiu powstawaniu albo zmniejszeniu skutków wypadków ubezpieczeniowych lub finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego (art. 3 ust. 5 pkt 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej). Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie ww. czynności innym podmiotom w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Protokół przekazania klientowi stanowiący załącznik do umowy prewencyjnej zawierający informacje, iż zabezpieczenia prewencyjne zostały sfinansowane ze środków Funduszu Prewencyjnego P. S.A. jednoznacznie wskazuje, iż dokonującym świadczenia jest P. S.A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy do źródeł przychodów zalicza się przychody z innych źródeł przy czym pojęcie innych źródeł nie zostało wprost zdefiniowane w powołanym przepisie.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podpisała z P. Spółką Akcyjną umowę prewencyjną. Z przedmiotowej umowy wynika, iż P. S.A. przekaże Spółce na rachunek bankowy kwotę na zakup zabezpieczeń prewencyjnych takich jak opony zimowe, alarmy przeciwkradzieżowe oraz inne dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe. Natomiast Spółka (jako pośrednik) nieodpłatnie przekaże zakupione zabezpieczenia prewencyjne swoim klientom. Przekazanie powyższych zabezpieczeń będzie wykonywane w imieniu i na rzecz P.S.A.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1151 ze zm.), przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

W myśl art. 3 ust. 5 ww. ustawy, czynnościami ubezpieczeniowymi są także następujące czynności, jeżeli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń:

1. ustalanie przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych;
2. ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych;
3. ustalanie wartości przedmiotu ubezpieczenia;
4. czynności zapobiegania powstawaniu albo zmniejszeniu skutków wypadków ubezpieczeniowych lub finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego.
   
   

Natomiast ust. 6 powyższego artykułu stanowi, iż zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, innym podmiotom. Czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

W związku z powyższym należy uznać, iż przychód uzyskany przez osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej, z tytułu nieodpłatnie przekazanego zabezpieczenia prewencyjnego (w związku z umową prewencyjną zawartą pomiędzy P. S.A., a Dealerem), z którymi P. S.A. nie łączy żaden stosunek zobowiązaniowy będzie podlegał opodatkowaniu, zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z innych źródeł.

Tym samym, będzie miał zastosowanie powołany przepis art. 42a ustawy podatkowej, nakazujący podmiotowi, będącemu płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, dokonującemu wypłaty świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, na rzecz podatnika sporządzenie – zgodnie z dyspozycją zawartą w tym artykule – Informacji o przychodach z innych źródeł, tj. Informacji PIT-8C.

Natomiast osoby prowadzące działalność gospodarczą winni osiągnięty przychód z nieodpłatnych świadczeń opodatkować łącznie z pozostałymi przychodami z działalności gospodarczej, w oparciu o treść art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w związku z tym, że Dealer jest jedynie pośrednikiem działającym w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, nie ma żadnych obowiązków podatkowych wobec podatników, którym przekazał zabezpieczenia prewencyjne. Nie ciąży na nim zatem obowiązek sporządzenia Informacji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.