INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2009 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie – 19 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie złożenia zeznania podatkowego, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2008 – jest:

• nieprawidłowe w części dotyczącej rozliczenia dochodów uzyskanych od byłego pracodawcy w roku 2008,
• prawidłowe w części dotyczącej rozliczenia kwot wyegzekwowanych przez komornika.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2009 r. Pani złożyła do Dyrektora Izba Skarbowej w Warszawie Biura Krajowej Informacji w Płocku wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie złożenia zeznania podatkowego, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2008.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie – działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz § 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 19 grudnia 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 236, poz. 1632) – przekazał zgodnie z właściwością wniosek Pani do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu (wpływ do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie – 19 stycznia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W okresie od 3 listopada 2006 r. do 15 lutego 2008 r. Wnioskodawczyni była pracownikiem Spółki z o.o. Od pracodawcy otrzymała PIT-11 za styczeń i luty 2008 r., z którego wynika, że firma wypłaciła Jej wynagrodzenie w wysokości 11 304,98 zł , odprowadziła zaliczkę na podatek 1 443 zł, opłaciła ZUS – 2 233,92 zł i składki na ubezpieczenia zdrowotne – 1 089,66 zł. Wobec faktu, że pracodawca nie wypłacił Zainteresowanej należnego wynagrodzenia, jak również nie odprowadził zaliczki na podatek dochodowy, składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, w dniu 21 kwietnia 2008 r. wystąpiła do sądu rejonowego o zasądzenie od Spółki wynagrodzenia brutto na Jej rzecz. Po otrzymaniu pozwu pracodawca wpłacił na konto Wnioskodawczyni sumę 1 000 zł i na tym poprzestał. W konsekwencji sąd pomniejszył Jej roszczenie o równoważność wpłaty dokonanej przez pracodawcę i zasądził na Jej rzecz pozostałą sumę w wysokości 15 294,06 zł. Kwota ta została ostatecznie wyegzekwowana przez komornika do dnia 16 września 2008 r., a zaliczka na podatek dochodowy odprowadzona na konto urzędu skarbowego. Dokumentu PIT-11 Zainteresowana jeszcze nie otrzymała. Komornik wyegzekwował dla Wnioskodawczyni następujące sumy: 10 692,98 zł + 4 601,08 = 15 294,06 + 320,60 zł odsetek ustawowych , z wyegzekwowanych sum przekazał zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 875,00 zł + 2 032,00 zł = 2 907,00 zł do urzędu skarbowego. Po otrzymaniu zaległego wynagrodzenia Zainteresowana odprowadziła na konto Narodowego Funduszu Zdrowia zaległe składki zdrowotne. W dniu 20 listopada 2008 r. Wnioskodawczyni zwróciła się do urzędu skarbowego o udzielenie informacji w jaki sposób powinna dokonać rozliczenia podatku dochodowego w związku z wyżej opisaną sytuacją. Urząd Skarbowy nie odniósł się do powyższego wskazując, że nie jest uprawniony do wydawania indywidualnych interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Na podstawie jakich dokumentów Zainteresowana powinna dokonać ostatecznego rozliczenia podatku dochodowego za styczeń i luty 2008...

Zdaniem Wnioskodawczyni, urząd skarbowy właściwy Jej byłemu pracodawcy powinien zażądać od Spółki anulowania niezgodnego ze stanem faktycznym PIT-11 – 2008 dotyczącego Zainteresowanej i przedstawienia poprawnego (tj. zgodnego ze stanem faktycznym) dokumentu, na podstawie, którego będzie mogła rozliczyć podatek od 1 000 zł, którą to kwotę otrzymała. Uważa, iż resztę rozliczy na podstawie PIT-11, który otrzymała od komornika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe w części dotyczącej rozliczenia dochodów uzyskanych od byłego pracodawcy w roku 2008,
• prawidłowe w części dotyczącej rozliczenia kwot wyegzekwowanych przez komornika.
  
  

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz.176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Rodzaje źródeł przychodów zawarte zostały w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W punkcie 1 tego artykułu jako źródło przychodów wymieniono m.in. stosunek pracy.

Natomiast, zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl postanowień art. 12 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy - za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności:

wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy – m.in. osoby prawne są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od nich przychody ze stosunku pracy.

Stosownie do postanowień art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35 (zakłady pracy, spółdzielnie, organy rentowe i inni płatnicy) w przypadku, gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru tj. o wysokości dochodu oraz potrąconych przez płatnika w roku podatkowym składkach na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1, składce na ubezpieczenia zdrowotne odliczonej w roku podatkowym przez płatnika, a także należnego i pobranego podatku. W przypadku, gdy płatnik przekazał taką informację, lecz nieprawdziwą w odniesieniu do stanu faktycznego, podatnik nie jest zwolniony z obowiązku złożenia zeznania podatkowego za dany rok podatkowy, ponieważ zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne.

Dysponując zatem błędnymi informacjami sporządzonymi przez płatnika (zakład) podatnik powinien sporządzić zeznanie podatkowe na podstawie posiadanych przez siebie danych o wypłaconych kwotach (przychodzie) z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy oraz innych elementów zeznania podatkowego (odliczenia, ulgi itp.).

Jeżeli płatnik przekaże w późniejszym terminie podatnikowi prawidłową informację o wysokości uzyskanego dochodu i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy i wysokość tych dochodów będzie się różniła od tych, które zostały wykazane przez podatnika w zeznaniu podatkowym, zgodnie z art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa podatnik skoryguje uprzednio złożone zeznanie podatkowe.

Z kolei w odniesieniu do przypadku, kiedy komornik sądowy w świetle art. 42e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przejmuje zobowiązania wynikające ze stosunku pracy (art. 12 ww. ustawy) jest obowiązany, jako płatnik, do poboru zaliczki na podatek, stosując do wypłacanych świadczeń najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy.

Przy obliczaniu zaliczki, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się:

1. koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1
2. składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), potrącane w danym miesiącu, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1 i 2 zmniejsza się o kwotę:

1. o której mowa w art. 32 ust. 3, tj. stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej oraz o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne (pobranej w danym miesiącu zgodnie z odrębnymi przepisami).
2. składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w danym miesiącu zgodnie z odrębnymi przepisami, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 1 pkt 2 i ust. 2.

Kwoty pobranych zaliczek na podatek płatnik przekazuje w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 42e ust. 6 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnik jest obowiązany przekazać roczną deklarację (PIT-11) podatnikowi i do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Z przepisów tych wprost wynika, iż w sytuacji, gdy komornik sądowy dokonuje egzekucji zaległego wynagrodzenia za pracę, przejmuje obowiązki płatnika i jest zobowiązany do naliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Należy zaznaczyć, że zaliczki na podatek dochodowy mają charakter tymczasowy, a możliwość uwzględnienia pełnych kosztów uzyskania przychodów za przepracowane miesiące istnieje na etapie sporządzania przez podatnika zeznania rocznego. Podatnik wówczas ma możliwość uwzględnienia w zeznaniu rocznym kosztów uzyskania przychodów za wszystkie miesiące, w których świadczył pracę.

Z zaprezentowanego przez Wnioskodawczynię zdarzenia przyszłego wynika, iż od byłego pracodawcy za rok 2008 otrzymała Ona należność w wysokości 1 000 zł i nieprawidłową deklarację roczną PIT-11, za przyczyną której wniosła pozew do sądu. Natomiast od komornika sądowego uzyskała deklarację roczną PIT-11 także za 2008 r.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz unormowania prawne w tym zakresie należy stwierdzić, iż stanowisko Zainteresowanej przedstawione we wniosku w części dotyczącej zeznania podatkowego w odniesieniu do dochodów uzyskanych od byłego pracodawcy w roku 2008 jest nieprawidłowe. Wnioskodawczyni ma obowiązek w zeznaniu podatkowym za rok 2008 wykazać wszystkie uzyskane dochody (straty) bez względu na otrzymany niezgodny z rzeczywistością PIT-11 od byłego pracodawcy, tak w przypadku posiadania dokumentu potwierdzającego ww. okoliczność jak i nie.

Natomiast w odniesieniu do kwestii dotyczącej zeznania podatkowego w oparciu o PIT-11 otrzymany od komornika stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe, bowiem na podstawie otrzymanej ww. deklaracji, Zainteresowana sporządzi podatkowe rozliczenie roczne za 2008 r.

Końcowo należy dodać, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Zgodnie bowiem z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższego wynika, że organ właściwy do wydania interpretacji indywidualnej nie przeprowadza postępowania dowodowego, nie jest zatem ani obowiązany ani uprawniony do analizy dołączonych do wniosku dokumentów ani do wykorzystania ich treści przy ocenie stanowiska Wnioskodawczyni. Organ ten jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Zainteresowaną. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia przyszłego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.