INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 21 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej o jednorazowy odpis amortyzacyjny dokonany od wartości początkowej zakupionego środka trwałego (samochodu ciężarowego) w przypadku jego zwrotu udokumentowanego fakturą korygującą - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej o jednorazowy odpis amortyzacyjny dokonany do wartości początkowej zakupionego środka trwałego (samochodu ciężarowego) w przypadku jego zwrotu udokumentowanego fakturą korygującą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 11 sierpnia 2003 r. wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Przeważający rodzaj tej działalności to wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych.

Jest małym podatnikiem, o którym mowa w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W listopadzie 2008 r. zakupił samochód ciężarowy (samochód niebędącym samochodem osobowym, o jakim mowa w art. 5a pkt 19 ww. ustawy) z przeznaczeniem na działalność gospodarczą. Samochód został wpisany do ewidencji środków trwałych w listopadzie 2008 r. i oddany równocześnie do używania w dniu 28 listopada 2008 r. Samochód ten poruszał się na zagranicznych tablicach rejestracyjnych i był ubezpieczony – ten fakt nie przeszkadzał w używaniu samochodu w ramach działalności gospodarczej.

Powyższy samochód został zaklasyfikowany jako środek trwały, gdyż spełniał wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 22a ww. ustawy – samochód jest własnością wnioskodawcy (objęty współwłasnością majątkową małżeńską), wykorzystywany wyłącznie na potrzeby związane z prowadzoną działalnością, w dniu przyjęcia do używania był kompletny i zdatny do użytku z przewidywalnym okresem używania dłuższym niż rok.

Z uwagi na spełnienie wszystkich warunków, o których mowa w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonał w miesiącu oddania do używania (w miesiącu wprowadzenia samochodu do ewidencji środków trwałych) czyli w listopadzie 2008 r. jednorazowej amortyzacji do wartości początkowej tego samochodu ciężarowego, mieszcząc się w limicie 50.000 euro.

Na skutek pojawienia się w grudniu 2008 r. korzystniejszej oferty zakupu innego samochodu ciężarowego od tego samego sprzedawcy, postanowił zwrócić zakupiony wcześniej samochód ciężarowy. Zwrot został dokonany poprzez otrzymanie faktury korygującej od sprzedawcy. W związku z tym po dokonaniu zakupu innego samochodu ciężarowego w grudniu 2008 r. do ewidencji środków trwałych wprowadził kolejny samochód ciężarowy (samochód uznany za środek trwały, w oparciu o art. 22a ww. ustawy). Spełniając po raz kolejny wszystkie wymagania wynikające z art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonał w miesiącu grudniu 2008 r. – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego – jednorazowej amortyzacji, mieszcząc się w rocznym limicie 50.000 euro.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zwrot samochodu ciężarowego (zakupionego w listopadzie 2008 r.), dokonany w grudniu 2008 r. powoduje nieuznanie za koszt uzyskania przychodów jednorazowej amortyzacji w pełnej wysokości, dokonanej w oparciu o art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, nie ma żadnej podstawy prawnej, powodującej nieuznanie za koszt uzyskania przychodów jednorazowej amortyzacji, dokonanej od wartości początkowej środka trwałego – samochodu ciężarowego, zwróconego sprzedawcy po miesiącu użytkowania w grudniu 2008 r., gdyż dokonana amortyzacja była związana z osiąganymi przychodami.

Wydatki na nabycie środków trwałych są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych, dokonywanych zgodnie z art. 22a – 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 22 ust. 8 ww. ustawy). Jedyny najważniejszy warunek wynika z art. 22 ust. 1 ww. ustawy – wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, okres od dnia przyjęcia do używania do dnia zwrotu należy traktować jako okres, w którym wydatek na nabycie środka trwałego (samochodu ciężarowego) dokonany został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów. W związku z tym wydatek w formie odpisów amortyzacyjnych stanowi koszt uzyskania przychodów. Ponadto wydatki związane z eksploatacją tego środka trwałego również mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dzięki możliwości jaka została przewidziana w art. 22k ust. 7 – 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonał jednorazowej amortyzacji od wartości początkowej samochodu ciężarowego w miesiącu, w którym ten samochód był używany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Na skutek powiązania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego z okresem używania samochodu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, zwrot samochodu w miesiącu grudniu nie może mieć wpływu na dokonany odpis amortyzacyjny.

Zwrot samochodu ciężarowego należy potraktować jako likwidacja środka trwałego i w związku z obowiązującymi przepisami tylko niezamortyzowana część nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, w momencie zwrotu samochodu nie istniała niezamortyzowana część tego środka trwałego, jak również użytkowanie tego samochodu było związane z osiąganymi przychodami, a to oznacza, że zaliczenie jednorazowej amortyzacji do kosztów uzyskania przychodów było prawidłowe i nie trzeba dokonywać jakiejkolwiek korekty kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Konstrukcja powyższego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu bądź zachowanie źródła przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Jednorazowa amortyzacja, o której mowa w ww. przepisie, jest jedną z metod amortyzacji, którą może zastosować podatnik w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej po spełnieniu określonych warunków.

Jednakże, aby mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego, środek ten musi w pierwszej kolejności spełniać definicję środka trwałego, tzn. wszystkie warunki wskazane w art. 22a ust. 1 ww. ustawy.

Jak wynika z wniosku wnioskodawca dokonał zakupu samochodu ciężarowego w listopadzie 2008 r. i w tym samym miesiącu wprowadził go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonując jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W grudniu 2008 r. na skutek pojawienia się korzystniejszej oferty zakupu innego samochodu ciężarowego od tego samego sprzedawcy, wnioskodawca zwrócił zakupiony wcześniej samochód ciężarowy i otrzymał fakturę korygującą. Dokonał zakupu nowego samochodu ciężarowego i również po wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych dokonał jego jednorazowej amortyzacji.

W związku z powyższym, jak wskazał, w dniu wprowadzenia przedmiotowego samochodu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, samochód ten spełniał definicję środka trwałego. Wnioskodawca w tym czasie spełniał również kryteria zawarte w art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy, przez co mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki związane z jego nabyciem poprzez jednorazowy odpis amortyzacyjny.

Jednakże na skutek podjętej przez niego decyzji (dokonanie zwrotu przedmiotowego samochodu po okresie miesięcznego używania, w związku z pojawieniem się korzystniejszej oferty kupna innego samochodu ciężarowego) samochód ten utracił cechy środka trwałego (z uwagi na okres używania), przez co wnioskodawca zobowiązany był do wyksięgowania z koszów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonanego od wartości początkowej tego samochodu.

Ponadto jak wynika z ogólnej przesłanki art. 22 ust. 1 ww. ustawy, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów m.in. musi zostać właściwie udokumentowany. W przedmiotowej sprawie wnioskodawca zaliczając do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki związane z zakupem samochodu ciężarowego (poprzez jednorazową amortyzację), musiał dysponować określonym dokumentem stwierdzającym dokonanie zakupu i prawo własności do tego samochodu. Analogicznie, w sytuacji, gdy dokonał zwrotu uprzednio zakupionego samochodu ciężarowego wnioskodawca otrzymał fakturą korygującą. W związku z powyższym zobligowany był ująć to zdarzenie gospodarcze w prowadzonej przez siebie ewidencji księgowej (poprzez wyksięgowanie z kosztów), na podstawie otrzymanej faktury korygującej.

Mając powyższe na względzie stanowisko wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.