INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2009r. (data wpływu 29 stycznia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2009r. (data wpływu 30 marca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla opodatkowania udziału w nieruchomości wspólnej (prawo do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla opodatkowania udziału w nieruchomości wspólnej (prawo do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych). Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 marca 2009r. (data wpływu 30 marca 2009r.) będącym odpowiedzią za wezwanie tut. Organu Nr IPPP1-443-85/09-2/AK z dnia 19 marca 2009r. (data doręczenia Stronie 23 marca 2009r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – Spółka Akcyjna (dalej: Spółka) jest deweloperem i zajmuje się budową oraz sprzedażą mieszkań w budynkach wielorodzinnych na rynku pierwotnym.

Aktualnie Spółka zamierza rozpocząć inwestycję, której przedmiotem będzie budowa budynku mieszkalnego, w podpiwniczeniu którego będą znajdowały się m.in. miejsca postojowe oraz lokal użytkowy w postaci garażu wielostanowiskowego. Zgodnie z treścią umowy deweloperskiej, nabywca lokalu mieszkalnego wraz z zakupem mieszkania będzie nabywał udział w częściach wspólnych budynku (w nieruchomości wspólnej), w tym prawo do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca postojowego (podział quoad usum – podział rzeczy wspólnej do korzystania). Własność lokalu mieszkalnego oraz udział w nieruchomości wspólnej z prawem do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca postojowego (parkingowego), które będą stanowiły łącznie jeden przedmiot dostawy, zostaną przeniesione w ramach jednej czynności i będą objęte jedną księgą wieczystą.

Miejsca postojowe będą umiejscowione na kondygnacji należącej do części wspólnej budynku, która będzie stanowiła przedmiot współwłasności przyszłych właścicieli lokali mieszkalnych.

Poszczególne miejsce postojowe nie będą mogły stanowić odrębnego przedmiotu własności, a zatem nie będzie również możliwości ich samodzielnej sprzedaży. Zbycie prawa do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca postojowego jak i jego nabycie będzie możliwe wyłącznie wraz ze zbyciem lub nabyciem lokalu mieszkalnego, z którym jest nierozerwalnie związane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w ramach którego nabywca będzie miał prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, na zasadzie ustanowienia prawa do korzystania w ramach podziału do używania (quoad usum), do całej transakcji sprzedaży będzie miała zastosowanie stawka podatku VAT w wysokości 7%...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm. - zwaną dalej ustawą o VAT), opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, przez którą należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jednocześnie w świetle przepisu art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, a także na podstawie § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008r. Nr 212 poz. 1336) stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się m.in. do dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych w tych obiektach.

Definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego zawiera art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym są to budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Budynek mieszkalny, sklasyfikowany we wskazanym dziale PKOB, to obiekt budowlany, którego co najmniej połowa całkowitej powierzchni jest wykorzystywana do celów mieszkaniowych. Dział 11 PKOB wyróżnia pod symbolem 112 budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji lokalu mieszkalnego, stąd też niezbędne jest posłużenie się definicją zawartą w ustawie z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U. z 2000r. Nr 80 poz. 903 ze zm.). Przede wszystkim, należy zaznaczyć, iż zgodnie ze wskazaną ustawą (art. 2 ust. 1) tylko samodzielny lokal mieszkalny lub samodzielny lokal o innym przeznaczeniu może stanowić przedmiot odrębnej własności. Zaś przepis art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, określa samodzielny lokal mieszkalny, jako wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Powyżej cytowany przepis znajduje odpowiednio zastosowanie przy określeniu pojęcia lokalu użytkowego.

Do lokalu mieszkalnego mogą przynależeć, jego części składowe pomieszczenia, choćby do niego nie przylegały bezpośrednio lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż (art. 2 ust. 4 w/w ustawy).

W świetle przepisu art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali w przypadku wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokalu. Do części wspólnej nieruchomości należy grunt oraz te części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Istotne jest, że nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

Mając na uwadze w/w przepisy, w ocenie Spółki, miejsca postojowe wyodrębnione na zasadzie quoad usum a znajdujące się w podziemiu budynku stanowiącym część wspólną budynku mieszkalnego, będą jednocześnie stanowiły część nieruchomości wspólnej.

Należy również zaznaczyć, iż miejsca postojowe nie będą mieściły się w zakresie pojęcia lokalu użytkowego, gdyż nie stanowią wyodrębnionych stałymi ścianami izb. Z tego też powodu nie spełniają również definicji pomieszczenia przynależnego, o którym mowa w przepisie art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali.

Spółka, dokonując sprzedaży lokalu mieszkalnego będzie zobowiązana do zbycia związanego z własnością tego lokalu udziału w części wspólnej nieruchomości. Odrębne, tj. bez przeniesienia własności lokalu zbycie przedmiotowego udziału nie jest możliwe.

W konsekwencji nie będzie również istniała możliwość samodzielnego zbycia prawa związanego z udziałem w nieruchomości wspólnej i z własnością lokalu mieszkalnego, jakim jest prawo do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego. Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej oraz prawem do korzystania z miejsca parkingowego będą stanowiły jeden, niepodzielny przedmiot dostawy.

Stosownie do przepisów art. 41 ust. 12 oraz art. 41 ust. 12a ustawy o podatku VAT, w przypadku dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, obniżona 7% stawka podatku nie znajdzie zastosowania wyłącznie w odniesieniu do zbywanych lokali użytkowych.

Z uwagi na to, ze w przedstawionym stanie faktycznym przedmiot sprzedaży nie będzie obejmował lokalu użytkowego, a jedynie lokal mieszkalny oraz nierozerwalnie związane z własnością tego lokalu prawa (udział w części wspólnej nieruchomości z prawem do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca parkingowego), zasadne będzie objęcie takiej dostawy 7% stawką podatku VAT.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w licznym orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku WSA w Szczecinie z dnia 20 maja 2008r. (sygn. akt. I SA/Sz 45/08) Sąd stwierdził, że cyt.: „sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc parkingowych lub garaży, które znajdują 5J2 w tym samym budynku, musi podlegać tej samej stawce podatku od towarów i usług, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego. Wyodrębnione miejsca parkingowe czy też garaże nie mogą być bowiem przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie są one samodzielnymi lokalami użytkowymi. Oznacza to z punktu widzenia przepisów podatkowych, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc parkingowych lub garaży, które znajdują się w tym samym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla danego lokalu mieszkalnego. Nie można, bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko / wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży”.

Także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2005r. (sygn. akt I FSK 103/05) wskazuje na zasadność łącznego opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego z prawem do korzystania z miejsca postojowego. W przywołanym orzeczeniu Sąd stwierdził, że cyt.: „wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być bowiem przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych. (…) Oznacza to z punktu widzenia przepisów podatkowych, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego”.

W świetle przytoczonych argumentów, w ocenie Spółki, dostawa lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w ramach którego nabywca będzie miał prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, na zasadzie ustanowienia prawa do korzystania w ramach podziału do używania rzeczy wspólnej (quoad usum), stanowiących łącznie jeden przedmiot dostawy, będzie objęta w całości stawką podatku VAT w wysokości 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zmianami), czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług jest m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatną dostawę – w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jak stanowi art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towar należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z zapisem art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, co do zasady, stawka podatku, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. Zgodnie z art. 41 ust. 12 cyt. ustawy, stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy należy rozumieć budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Natomiast przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl art. 41 ust. 12a cyt. ustawy, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Ust. 12b artykułu 41 cyt. ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
   
   

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) w § 6 ust. 2 pkt 2, dokonano rozszerzenia zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 7% do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 – w zakresie, w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z powyższych uregulowań wynika, że obniżona do 7% stawka podatku VAT znajdzie zastosowanie do dostawy wyłącznie lokali mieszkalnych usytuowanych w obiektach budownictwa mieszkaniowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast do lokali użytkowych stosuje się podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 22%.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt, będący przedmiotem dostawy, jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 cyt. ustawy w zależności od tego, jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do niej, nie precyzują definicji „lokal mieszkalny” ani „lokal użytkowy”. W związku z tym, należy posiłkować się definicją lokalu mieszkalnego zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U. Nr 80, poz. 903 ze zmianami). Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu powyższej ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspakajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Natomiast w myśl ust. 4 ww. przepisu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Wg art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Zatem w świetle powyższych uregulowań, należy stwierdzić, iż wydzielone miejsce postojowe lub garaż nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych. Mogą one przynależeć do lokalu ale nie zmienia to ich funkcji.

Pojedyncze miejsce parkingowe, jako wyodrębniona jedynie liniami część większego pomieszczenia nie może więc stanowić pomieszczenia przynależnego, o którym mowa powyżej. Pomieszczeniem tym jest hala garażowa, jako całe pomieszczenie, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe. Jedno miejsce parkingowe stanowi ułamkową część pomieszczenia przynależnego. Ponadto należy wskazać, iż intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe. Natomiast sprzedaż pomieszczenia przynależnego, służącego funkcjom innym niż mieszkaniowe podlega wyłączeniu z opodatkowania stawką w wysokości 7%. Zatem sprzedaż jego części ułamkowej również podlega temu wyłączeniu, a w efekcie podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%.

Definicję „lokalu użytkowego” zawiera również rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem mieszkania, zgodnie ze wskazanym wyżej przepisem, należy rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego, pod pojęciem pomieszczenia technicznego należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze należy rozumieć pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.

Na podstawie uregulowań zawartych we wskazanym rozporządzeniu można stwierdzić, że parking z wyodrębnionymi miejscami postojowymi w podziemnej kondygnacji budynku jest lokalem użytkowym.

Przedstawiona analiza przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż stawka podatku VAT w wysokości 7% może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem sprzedaży samodzielnych lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, służących zaspokajaniu właśnie „mieszkaniowych” potrzeb społeczeństwa. Wydzielone miejsce postojowe ani hala garażowa nie stanowią lokalu mieszkalnego (części mieszkaniowej budynku mieszkalnego) ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych. Miejsca postojowe mogą przynależeć do lokalu ale nie zmienia to ich funkcji użytkowych.

Obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie lub przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie lokali użytkowych spod działania zapisu art. 41 ust. 1 pkt 12a cyt. ustawy, wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

A zatem, sprzedaż garażu czy też miejsca postojowego (udziału w całości pomieszczenia garażowego), służących funkcjom innym niż mieszkaniowe, podlega wyłączeniu z opodatkowania stawką w wysokości 7%, a w efekcie podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka zamierza rozpocząć inwestycję, której przedmiotem będzie budowa budynku mieszkalnego, w podpiwniczeniu którego będą znajdowały się m.in. miejsca postojowe oraz lokal użytkowy w postaci garażu wielostanowiskowego. Nabywca lokalu mieszkalnego wraz z zakupem mieszkania będzie nabywał udział w częściach wspólnych budynku (w nieruchomości wspólnej), w tym prawo do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca postojowego. Poszczególne miejsce postojowe nie będą mogły stanowić odrębnego przedmiotu własności - własność lokalu mieszkalnego oraz udział w nieruchomości wspólnej z prawem do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca postojowego (parkingowego), które będą stanowiły łącznie jeden przedmiot dostawy, zostaną przeniesione w ramach jednej czynności i będą objęte jedną księgą wieczystą.

Z uwagi na przywołane powyżej przepisy prawa podatkowego - ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) oraz przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U. Nr 80, poz. 903 ze zmianami) należy stwierdzić, iż sprzedaż udziału w nieruchomości wspólnej (prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego) znajdującego się w podpiwniczeniu budynku mieszkalnym, podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, tj. stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Miejsce postojowe nie stanowi bowiem lokalu mieszkalnego ani też pomieszczenia służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych (pomieszczenia pomocniczego). Kwalifikuje się natomiast jako ułamkowa część pomieszczenia przynależnego będącego lokalem użytkowym. Zatem, dokonując dostawy udziału we współwłasności tego pomieszczenia, Wnioskodawca nie będzie posiadać prawa do zastosowania 7% stawki podatku VAT. Należy bowiem zauważyć, że obniżona stawka podatku dotyczy wyłącznie towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Jedna dostawa towarów, co do zasady podlega jednej stawce podatku VAT, jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Zatem fakt, iż miejsca postojowe i lokale mieszkalne stanowić będą jeden przedmiot dostawy pozostaje bez wpływu na właściwe zastosowanie stawki podatku od towarów i usług. Sprzedaż miejsca postojowego stanowiącego udział we współwłasności wspólnej podlegać więc będzie opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Reasumując, sprzedaż udziału we współwłasności wspólnej - prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, znajdującego się w obiekcie budownictwa mieszkaniowego, podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku, bez względu na sposób sprzedaży.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2008r., sygn. akt I SA/Sz 45/08 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2005r., sygn. akt I FSK 103/05 są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają, w związku z czym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.