INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2008 r. (data wpływu 07.01.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru podatku u źródła od należności licencyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 17 lutego 2009 r. (data wpływu 18.02.2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru podatku u źródła od należności licencyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka zajmuje się przetwarzaniem danych informatycznych. Do tego celu potrzebuje różnych programów służących bieżącej działalności. Spółka zamierza nabyć program komputerowy od podmiotu z siedzibą w Niemczech. Program używany będzie zgodnie z jego przeznaczeniem na własny, wewnętrzny użytek. Podmiot sprzedający nie przenosi w całości lub części jakichkolwiek majątkowych praw autorskich do oprogramowania, które pozwoliłyby na dokonywanie modyfikacji w oprogramowaniu w celu jego dalszej dystrybucji. Spółka sprzedająca udokumentuje miejsce siedziby dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji.

Pismem z dnia 17 lutego 2009 r. Spółka doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego informując, iż wymieniony we wniosku podmiot niemiecki posiada osobowość prawną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od wypłaconej należności, za zakup oprogramowania od podmiotu z siedzibą w Niemczech, który przedstawił certyfikat rezydencji, należy pobrać oraz odprowadzić podatek dochodowy na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wypłacająca należności za zakup oprogramowania od podmiotu zagranicznego, który przedstawił certyfikat rezydencji potwierdzający, że siedziba znajduje się w Niemczech, nie ma obowiązku pobrania oraz odprowadzenia podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 ww. ustawy.

Należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania programów komputerowych nie mieszczą się w definicji pojęcia należności licencyjnych w rozumieniu artykułu 12 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisanej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec.

W opinii Spółki, nie powstaje przychód z tytułu należności licencyjnych, lecz jedynie dochód z działalności gospodarczej opodatkowany w Niemczech. Potwierdzają to liczne wyroki WSA oraz NSA:

1. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29.08.2006 r. sygn. akt III SA/Wa 1400/06. Sąd ten uznał, że: „skoro program komputerowy nie stanowi dzieła literackiego, ani naukowego w rozumieniu polskiej regulacji w zakresie prawa autorskiego, to na podstawie art. 12 w zw. z art. 3 ust. 2 umowy zawartej pomiędzy rządem Rzeczpospolitej Polskiej a rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (…) nie może być zakwalifikowane do należności licencyjnych”. I choć wyrok ten dotyczy umowy z Irlandią to jednak definicja należności licencyjnych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisanych z Republiką Federalną Niemiec oraz rządem Irlandii nie wymienia należności z tytułu licencji do programów komputerowych,
2. wyrok WSA w Warszawie z dnia 23.05.2005 r. sygn. akt III SA/Wa 630/05, w którym czytamy: „Skoro w treści w umowie w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w artykule definiującym należności licencyjne nie wymieniono należności z tytułu licencji do programów komputerowych, to mając na uwadze obowiązujący w Polsce porządek prawny nie można ich przyporządkować do żadnej z wymienionych tam grup i co za tym idzie - nie można uznać, iż podlegają one w Polsce opodatkowaniu”,
3. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z roku 2007 III SA/Wa 1017/2007: „Należności z tytułu licencji do programów komputerowych nabywanych przez polską spółkę od dostawcy z Niemiec nie są opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych”,
4. postanowienie Ministerstwa Finansów z dnia 19 stycznia 2007 r. Nr DD7/033-236-PD/07/2870-06, w którym Minister Finansów stwierdził: „Jeżeli więc, zgodnie z twierdzeniem spółki, nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich ani udzielenia prawa do użytkowania prawa autorskiego, a korzystający może eksploatować program komputerowy wyłącznie na potrzeby własne – nie dochodzi wówczas do zapłaty, którą można by zakwalifikować jako należność z tytułu praw autorskich”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) wynosi 20% przychodów.

W przypadku, gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy (art. 21 ust. 2 tej ustawy).

W myśl art. 12 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Z kolei art. 12 ust. 3 ww. umowy zawiera definicję „należności licencyjne”, za które uważa się wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Należy natomiast zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W pkt 13 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD, wyraźnie stwierdza się, iż program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, skoro nie wymieniono dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak „należność licencyjną”.

Jednocześnie należy podkreślić fakt, że prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego, zgodnego z prawem autorskim, przekazywane może być na wiele sposobów, z których każdy odmiennie określa kwestie natury praw, jakie odbiorca nabywa w ramach konkretnych uzgodnień, dotyczących programu.

Zaliczenie należności, wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta niemieckiego, do odpowiedniej kategorii dochodów, w rozumieniu umowy polsko - niemieckiej zależy od istoty praw, jakie odbiorca nabywa w ramach umowy przewidującej prawo do korzystania z oprogramowań komputerowych.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż program komputerowy, który Wnioskodawca zamierza nabyć od podmiotu niemieckiego, używany będzie wyłącznie na Jego własne potrzeby. Jednocześnie, będzie On końcowym użytkownikiem tego programu.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD, zawartym w punkcie 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, zakupu oprogramowania nie można zakwalifikować jako „należność z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych lub z tytułu zbycia tych praw”.

W związku z powyższym, należność przekazywana podmiotowi zagranicznemu nie jest objęta dyspozycją art. 12 ww. umowy oraz art. 21 i 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co oznacza, że podmiot polski dokonujący wypłaty takiej należności nie jest obowiązany do potrącenia od niej podatku dochodowego.

W takiej sytuacji, dochód spółki niemieckiej w postaci wynagrodzenia, jakie otrzymuje za udostępnienie korzystania przez spółkę polską z oprogramowań komputerowych, należy kwalifikować jako „zyski przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Podlegają one opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu uzyskującego taki dochód, o ile spółka niemiecka nie posiada zakładu na terytorium Polski (art. 7 ust. 1 umowy).

Reasumując, Spółka nie będzie miała obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od należności wypłaconej podmiotowi niemieckiemu za używanie oprogramowania komputerowego.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.