2012.10.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-734/12/ASz
z 29 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 27 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 15 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży części działki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży części działki.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 01 października 2012 r. znak: IBPB II/1/415-734/12/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 15 października 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 1990 r. kupił działkę. W księdze wieczystej został zapisany jako jedyny właściciel, gdyż zakupił ją za pieniądze pochodzące z majątku odrębnego (darowizna od matki po śmierci ojca). Fakt ten miał miejsce na kilka miesięcy przed rozwodem z żoną.

W trakcie rozwodu nie był przeprowadzony podział majątku wspólnego. W ustnym porozumieniu Wnioskodawca ustalił z byłą żoną, że działka należy do niego, a mieszkanie własnościowe otrzymuje była żona. W owym czasie wartość mieszkania była wyższa niż wartość działki. Sytuacja taka trwała przez 20 lat. W tym czasie Wnioskodawca podzielił działkę, sprzedał jej część Gminie oraz darował część córce. Nikt nie kwestionował jego prawa własności.

W 2011 r. była żona Wnioskodawcy wniosła do sądu pozew o podział majątku wspólnego, wnosząc jednocześnie zastrzeżenia do księgi wieczystej. Przed sądem Wnioskodawca nie zdołał udowodnić, iż działkę kupił za pieniądze otrzymane od matki, ponieważ wszystkie osoby mogące to potwierdzić zmarły. Sąd w drodze zawartej ugody z byłą żoną potwierdził, iż Wnioskodawca jest jedynym właścicielem działki, a była żona otrzymuje na wyłączną własność mieszkanie. Zastrzeżenia wniesione przez byłą żonę Wnioskodawcy do księgi wieczystej zostały z niej usunięte w oparciu o zawartą ugodę.

W 2012 r. Wnioskodawca sprzedał sąsiadowi część działki. W umowie notarialnej znalazł się zapis, że Wnioskodawca jest właścicielem sprzedawanej działki w oparciu o ugodę o podziale majątku wspólnego, zawartą w 2011 r. Notariusz poinformował Wnioskodawcę, że ciąży na nim obowiązek zapłacenia podatku dochodowego od połowy kwoty uzyskanej ze sprzedaży działki, ponieważ według notariusza właścicielem całej działki Wnioskodawca stał się dopiero w 2011 r., po zawartej z byłą żoną ugodzie.

W księgach wieczystych poinformowano Wnioskodawcę, że właścicielem działki jest od roku 1990 r., a po zawartej w 2011 r. ugodzie zmienił się jedynie jego tytuł własności.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że ugoda sądowa, będąca podstawą podziału majątku, nie określa ekwiwalentności podziału. Sąd zatwierdził ugodę zawartą pomiędzy Wnioskodawcą i byłą żoną (zgodną z ustnymi ustaleniami poczynionymi przy rozwodzie), nie wnikając w wartość dzielonego majątku jak i jego składników.

Od chwili zakupu do momentu zawieranej ugody wartość działki, którą Wnioskodawca nabył tanio jako pole orne, bardzo wzrosła. W między czasie zmieniono plan zagospodarowania przestrzennego w gminie i działka Wnioskodawcy znalazła się na terenie przeznaczonym pod budownictwo jednorodzinne. Tak więc pomimo, że przed 15 laty Wnioskodawca podarował 1/3 działki córce oraz odsprzedał Gminie część działki z przeznaczeniem na drogę, to wartość pozostałej części działki przekraczała wartość mieszkania, które otrzymała na wyłączną własność była żona Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od sprzedaży części działki?

Wnioskodawca uważa, że właścicielem działki jest od momentu jej zakupu czyli od 1990 r., a zawarta z byłą żoną ugoda sądowa jedynie zmieniła jego tytuł własności. Ponieważ posiada działkę dłużej niż 5 lat, więc jego zdaniem nie ma obowiązku zapłacenia podatku od sprzedaży jej części.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 351 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy cyt. ustawy źródłem przychodu jest m.in. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis normuje generalną zasadę, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym zbycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie upłynęło 5 lat, gdyż takie zbycie nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu powołanego przepisu.

Dla oceny prawnopodatkowej skutków podatkowych sprzedaży części działki w pierwszej kolejności należy ustalić, kiedy nastąpiło nabycie na własność przez Wnioskodawcę ww. działki, tj. od jakiego momentu należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tj. czy od daty kiedy nastąpiło nabycie do majątku wspólnego małżonków przedmiotowej działki, czy też od daty kiedy nastąpił podział majątku dorobkowego małżonków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 1990 r. kupił działkę. W księdze wieczystej został zapisany jako jedyny właściciel, gdyż zakupił ją za pieniądze, pochodzące z majątku odrębnego (darowizna od matki po śmierci ojca). Fakt ten miał miejsce na kilka miesięcy przed rozwodem z żoną.

W 2012 r. Wnioskodawca sprzedał sąsiadowi część działki.

Aby ocenić skutki podatkowe zbycia części rzeczonej działki koniecznym jest sięgnięcie najpierw do przepisów regulujących stosunki majątkowe między małżonkami.

Stosunki te zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy ( art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu ( art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków ( art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, a także w wyniku ustania małżeństwa, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego) pod warunkiem, że wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez byłego małżonka nieruchomości przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział byłego małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego. Stąd wszelkie przypadki, gdy udział majątkowy danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) – jak też stan jej majątku osobistego.

Należy wyjaśnić, że w przypadku, gdy przedmiotem podziału majątku dorobkowego małżonków jest więcej niż jedna rzecz lub prawo dla obliczenia udziału nabytego w drodze podziału majątku wspólnego w nieruchomościach należy: obliczyć wartość całego udziału Wnioskodawcy w majątku dorobkowym małżeńskim, czyli zsumować wartość udziałów nabytych w każdej rzeczy czy prawie (wartość udziałów w poszczególnych rzeczach może być wszakże różna, bo zależeć będzie od wartości każdej z nieruchomości). Dopiero suma wartości tych udziałów będzie odzwierciedlała udział nabyty w drodze istniejącej uprzednio wspólności majątkowej małżeńskiej. Następnie należy ustalić wartość udziału w poszczególnych rzeczach lub prawach jakie Wnioskodawca otrzymał w drodze podziału majątku dorobkowego.

Jeśli z porównania wartości udziału nabytego w czasie trwania związku małżeńskiego z udziałem nabytym na podstawie ugody sądowej o podział majątku dorobkowego powstanie nadwyżka wartości tak otrzymanych praw lub rzeczy ponad wartość udziału w majątku wspólnym małżonków, to tylko ta nadwyżka będzie podlegała opodatkowaniu (w przedmiotowym przypadku - na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2011 r.) z uwagi na fakt, iż nabycie w tej części winno być utożsamiane z datą dokonania podziału majątku wspólnego małżonków.

Zatem w opisywanym stanie faktycznym, jedynie wówczas, gdyby wartość otrzymanej przez Wnioskodawcę nieruchomości nie przekraczała jego udziału w majątku dorobkowym małżeńskim, to za datę nabycia całej nieruchomości należałoby przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, czyli 1990 r.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, mając na względzie ujęty we wniosku stan faktyczny (z którego w ostateczności wynika, że wskazana nieruchomość weszła w skład majątku dorobkowego małżonków) stwierdzić należy, że dokonany w wyniku ugody sądowej podział majątku dorobkowego małżonków nie był ekwiwalentny albowiem w jego wyniku Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność działkę, której wartość rynkowa przekraczała wartość mieszkania otrzymanego przez byłą żonę Wnioskodawcy. O ekwiwalentnym podziale w naturze można mówić jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego, każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek tej samej wartości. Natomiast jak sam Wnioskodawca wskazał, nawet pomimo darowania 1/3 działki córce oraz odsprzedania części działki Gminie z przeznaczeniem na drogę, wartość pozostałej części działki przekraczała wartość mieszkania, które otrzymała na wyłączną własność była żona Wnioskodawcy.

Powyższe przesądza o braku ekwiwalentnego podziału majątku dorobkowego małżonków. Podział ten wskazuje również, że Wnioskodawca otrzymał majątek, który przekracza jego udział w majątku wspólnym, gdyż wartość otrzymanej przez Wnioskodawcę nieruchomości (działki) jest większa niż ½ całego majątku dorobkowego.

W świetle powyższego, nabycie nieruchomości w drodze podziału majątku dorobkowego w części przekraczającej udział jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku wspólnym małżonków (nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie) stanowi nabycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji sprzedaż części przedmiotowej nieruchomości rodzi źródło przychodu i tym samym powstanie obowiązku podatkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż dokonane w 2012 r. odpłatne zbycie części działki w części odpowiadającej udziałowi nabytemu do majątku wspólnego w 1990 r., nie będzie w ogóle podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Natomiast dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży w 2012 r. części działki w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2011 r., tj. w wyniku podziału majątku dorobkowego, należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 19 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

W myśl art. 22 ust. 6d cyt. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zgodnie natomiast z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131 (regulujący zasady zwolnienia dochodu z opodatkowania), lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie dochodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne, należy stwierdzić, iż nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki nastąpiło w dwóch datach, tj.:

w części, która nie przekracza udziału Wnioskodawcy w majątku dorobkowym małżeńskim – w 1990 r.,
w części nadwyżki ponad udział w majątku dorobkowym małżeńskim - w 2011 r.

A zatem, odpłatne zbycie przedmiotowej działki w części, która proporcjonalnie odpowiada udziałowi w majątku dorobkowym małżeńskim – w związku z nabyciem w 1990 r. - nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego okresu posiadania. Natomiast odpłatne zbycie tej części sprzedawanej działki, która proporcjonalnie odpowiada nabyciu ponad udział w majątku dorobkowym małżeńskim, w świetle wyżej cytowanych przepisów, stanowi źródło przychodu i uzyskany w tej części dochód podlega opodatkowaniu 19 % podatkiem dochodowym.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Jednocześnie należy zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tut. Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku, ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin