INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm. ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 09.07.2009 r. (data wpływu 13.07.2009 r.), uzupełnionego na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 12.08.2009 r. (data wpływu 17.08.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy samochodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.07.2009 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego w dniu 30.11.2004 roku na użytkowanie samochodu ciężarowego tj. spełniającego warunek ładowności określony „wzorem Lisaka”, zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. Następnie Spółka zarejestrowała ww. umowę leasingu we właściwym Urzędzie Skarbowym, w stosownym terminie tj. do dnia 15 czerwca 2005 roku, zgodnie z art. 7 ustawy nowelizacyjnej z dnia 21 kwietnia 2005 roku. Tym samym Spółka zachowała prawo do odliczania podatku naliczonego w wysokości 100% kwoty podatku określonej w fakturze dokumentującej raty leasingowe przez cały okres trwania umowy. Umowa leasingu nie ulegała żadnym zmianom, a samochód wykorzystywany był wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

W grudniu 2007 roku Spółka wykupiła w/w samochód od finansującego, tak jak umożliwiała to umowa leasingu. Wykup ten Spółka potraktowała jako odrębną czynność (dostawę towarów) i odliczyła 60% kwoty podatku określonego w fakturze dokumentującej zakup w/w samochodu, nie więcej niż 6.000,00 PLN, zgodnie z 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (traktując samochód jako osobowy). Wartość wykupionego samochodu nie przekraczała 15.000,00 PLN. Samochód został wydany do użytkowania oraz zarejestrowany jako osobowy w grudniu 2007 r.

W marcu 2009 roku Spółka dokonała sprzedaży opisanego samochodu osobowego, opodatkowując czynność sprzedaży stawką 22%. Jednocześnie Spółka nie skorzystała z możliwości ubiegania się o zwrot części VAT-u nieodliczonego przy zakupie samochodu w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o. oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów sygn. PT3/812/4/15/CZE/09/185 z 13.02.2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawką należało opodatkować sprzedaż samochodu osobowego w zaistniałym stanie faktycznym oraz w świetle obowiązujących przepisów...

Zdaniem Spółki czynność sprzedaży opisanego samochodu osobowego korzysta ze zwolnienia na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.11.2008 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym zwolniona z VAT jest sprzedaż samochodów osobowych przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia VAT w wysokości 60% kwoty podatku naliczonego, nie więcej niż 6.000,00 PLN, jeżeli te samochody są towarami używanymi. Przez towary używane rozumie się zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy o VAT ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel

W związku z powyższym Spółka w sposób nieprawidłowy opodatkowała dostawę samochodu osobowego i powinna dokonać korekty sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust.1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel (…).

Definicja towaru zawarta została w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którą za towary uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 212, art. 63, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie ich z podatku od towarów i usług.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5, obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Z kolei definicję towarów używanych zawiera zapis art. 43 ust. ust. 2 zgodnie z którym za przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel – art. 43 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r.

Uznać należy więc, że zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w wyżej powołanym § 13 rozporządzenia Ministra Finansów zostało obwarowane spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze, prawem do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdu, na warunkach określonych w art. 86 ust. 3 ustawy, po drugie - uznaniem pojazdu za towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Strona nabyła przedmiotowy samochód w grudniu 2007 r. i odliczyła 60% (nie więcej niż 6.000 zł) kwoty podatku naliczonego dokumentującej jego nabycie. W marcu 2009 r. Spółka dokonała sprzedaży tego samochodu.

Oznacza to, iż zostały spełnione dwie przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy przedmiotowego samochodu tj. Strona odliczyła podatek związany z jego nabyciem na podstawie art. 86 ust. 3 i przedmiotowy samochód jest towarem używanym w rozumieniu art. 42 ust. 2 ( pomiędzy nabyciem prawa do rozporządzania samochodem, a jego dostawą upłynął okres dłuższy niż pół roku).

Zatem w świetle przedstawionego stanu faktycznego i powołanych przepisów stanowisko Podatnika w zakresie przedstawionego pytania uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.