INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2009 r. (data wpływu – 22 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń finansowanych ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń finansowanych ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka dofinansowuje pobyt dziecka niepełnosprawnego pracownika na letnim obozie edukacyjnym, ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Firma posiada status zakładu pracy chronionej, w związku z czym utworzyła zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, który przewiduje wydatkowanie środków na pomoc indywidualną, m.in. kolonie, obozy dla dzieci osób niepełnosprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwota otrzymana przez pracownika będącego osobą niepełnosprawną ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na dofinansowanie letniego obozu edukacyjnego dziecka...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt. 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub zakładowych funduszy aktywności.

W wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów, zawartych w piśmie z dnia 23 września 2005 r. Nr PB5/AŁ-033-57-843/05 (publik. Biuletyn Skarbowy Ministerstwa Finansów" z 2006 r. Nr 1, str. 17), wskazano, iż zakres zwolnionych od podatku dochodowego świadczeń, o których mowa w ww. przepisie, określa ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Zgodnie z art. 33 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych prowadzący zakład pracy chronionej tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwany dalej "funduszem rehabilitacji".

Art. 33 ust. 4 stanowi z kolei, iż środki funduszu rehabilitacji są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków. W § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych zostały z kolei wymienione rodzaje wydatków, na które przeznacza się środki z funduszu. Pośród wydatków tych wymieniono pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych na odpłatność za pobyt na koloniach, obozach oraz turnusach rehabilitacyjnych dla niepełnosprawnych dzieci pracowników, a także dla dzieci osób niepełnosprawnych.

Zatem w myśl powołanych wyżej przepisów pomoc indywidualna w formie wydatków na kolonie dla dzieci osób niepełnosprawnych udzielona ze środków ZFRON spełnia przesłanki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt. 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub zakładowych funduszy aktywności.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. przepisie jest ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (j.t. Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.) oraz wydane na podstawie art. 33 ust. 11 ustawy rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810 ze zm.).

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ww. ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, prowadzący zakład pracy chronionej tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwany dalej „funduszem rehabilitacji”. Natomiast z art. 33 ust. 4 ustawy wynika, iż środki funduszu rehabilitacji są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków.

Przepis § 1 ww. rozporządzenia w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych stanowi, iż rozporządzenie określa:

1. rodzaje wydatków ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwanego dalej "funduszem rehabilitacji", w tym w ramach zasady de minimis;
2. warunki wykorzystania środków funduszu rehabilitacji;
3. zakres, warunki i formy udzielania pomocy indywidualnej;
4. tryb ustalania zakładowego regulaminu wykorzystania środków funduszu rehabilitacji;
5. warunki tworzenia indywidualnych programów rehabilitacji, w tym skład i zakres działania komisji rehabilitacyjnej tworzącej te programy.

W § 2 tegoż rozporządzenia ustawodawca enumeratywnie wymienia jakiego rodzaju wydatki mogą zostać sfinansowane ze środków ZFRON. Katalog tych wydatków jest katalogiem zamkniętym, wobec czego nie można go traktować rozszerzająco.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 11 lit. g) rozporządzenia środki funduszu rehabilitacji przeznacza się na pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych w szczególności na odpłatność za pobyt na koloniach, obozach oraz turnusach rehabilitacyjnych dla niepełnosprawnych dzieci pracowników, a także dla dzieci osób niepełnosprawnych, przy czym stosownie do treści § 3 ust. 1 rozporządzenia pomoc indywidualną, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 11, przyznaje się na wniosek:

1. osób niepełnosprawnych:



1. zatrudnionych w zakładzie na podstawie stosunku pracy lub umowy o pracę nakładczą, w tym przebywających na urlopach bezpłatnych oraz urlopach wychowawczych,
2. będących uczniami odbywającymi praktyczną naukę zawodu w tym zakładzie,
3. niepracujących byłych pracowników tego zakładu, z zastrzeżeniem § 7;



2. rodziców lub prawych opiekunów dzieci, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 11 lit. g.

Analizując powyższe przepisy, należy mieć dodatkowo na względzie definicje rehabilitacji oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej zawarte w art. 7, 8 i 9 ww. ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Rehabilitacja zawodowa ma na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego przez umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy.

Z kolei rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwianie osobom niepełnosprawnym uczestnictwa w życiu społecznym, a realizowana jest przede wszystkim przez:

1. wyrabianie zaradności osobistej i pobudzanie aktywności społecznej osoby niepełnosprawnej,
2. wyrabianie umiejętności samodzielnego wypełniania ról społecznych,
3. likwidację barier, w szczególności architektonicznych, urbanistycznych, transportowych. technicznych, w komunikowaniu się i dostępie do informacji,
4. kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw i zachowań sprzyjających integracji z osobami niepełnosprawnymi.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż w aspekcie celowości, wszystkie wydatki finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych w ramach pomocy indywidualnej dla niepełnosprawnych pracowników stanowią świadczenia z zakresu rehabilitacji, w szczególności społecznej i zawodowej.

Reasumując, pomoc indywidualna dla osób niepełnosprawnych na odpłatność za pobyt na koloniach, obozach oraz turnusach rehabilitacyjnych dla dziecka pracownika będącego osobą niepełnosprawną (jako wydatek mieszczący się w katalogu określonym w § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych) stanowi świadczenie na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych zwolnione z podatku dochodowego na postawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Złożenie przez Wnioskodawczynię fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.