INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku dnia 4 czerwca 2009 r. (data wpływu 22 czerwca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 21 sierpnia 2009 r. (data wpływu do organu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu dostawy ruchomości dokonanych w postępowaniu egzekucyjnym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 21 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu dostawy ruchomości dokonanych w postępowaniu egzekucyjnym.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 października 2008 r. dokonał Pan w trybie egzekucji sądowej sprzedaży ruchomości dłużnika. Sprzedaż została opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Z informacji udzielonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego wynika, że sprzedaż towarów dłużnika dokonana przez komornika w dniu 23 października 2008 r., od której należny podatek od towarów i usług wyniósł ok. 3.000 zł, nie powoduje powstania zobowiązania podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług za miesiąc październik 2008 r., podlegającego wpłacie przez dłużnika.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że przedmiotowe ruchomości nie były wykorzystywane przez dłużnika w prowadzonej działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca o podatku od towarów i usług. Ruchomości stanowiły przedmiot obrotu handlowego – sprzedaży (leki i inny asortyment medyczny), dłużnik prowadził aptekę – od których odliczono podatek. W związku z charakterem przedmiotowych ruchomości, nie były one używane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na treść art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, czyniącego komornika sądowego płatnikiem tego podatku, w przypadku dokonania przez niego sprzedaży objętej obowiązkiem podatkowym oraz wobec informacji udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, że sprzedaż towarów dłużnika dokonana przez komornika w dniu 23 października 2008 r. nie powoduje powstania zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za październik 2008 r. podlegającego wpłacie przez dłużnika, komornik zobowiązany jest do wpłaty tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro z informacji Naczelnika Urzędu Skarbowego wynika, że sprzedaż dokonana przez komornika w październiku 2008 r. nie powoduje powstania zobowiązania podatkowego z tego tytułu podlegającego wpłacie przez dłużnika, komornik nie jest zobowiązany do wpłaty tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Egzekucja z ruchomości, zgodnie z art. 844 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), należy do komornika sądowego, w którego okręgu znajdują się ruchomość.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Wskazać należy, iż przepis art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi, że organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 ze zm.) oraz komorników sądowych, wykonujących czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Poza wymienionymi wyżej obowiązkami komornika sądowego jako płatnika podatku od towarów i usług wynikającymi z art. 18 cyt. ustawy, ciążą na nim również wynikające z przepisów wykonawczych do tej ustawy.

Zgodnie z § 24 ust. 1 i 2 obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95 poz. 798 ze zm.), komornik sądowy wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, w przypadku sprzedaży towarów, wystawia w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów; kopię faktury otrzymuje dłużnik. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Do obowiązków płatnika, zgodnie z dyspozycją art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), należy obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do art. 30 § 1 cyt. ustawy, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Na mocy § 4 tego artykułu, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika (dłużnika). Prowadzona przez niego sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy po stronie dłużnika rodziłaby obowiązek podatkowy.

Podatnik (dłużnik), w imieniu którego i na którego rachunek dokonywana była sprzedaż, obowiązany jest do złożenia deklaracji za dany miesiąc rozliczeniowy na zasadach ogólnych i wykazania w niej podatku należnego od dostawy następującej w trybie egzekucji. Podatek należny od tej dostawy może na ogólnych zasadach być pomniejszony o podatek naliczony. Przedmiotowa dostawa winna być ujęta w ewidencjach i rejestrach sprzedaży podatnika, a także płatnik powinien odnotować tę dostawę w swojej ewidencji.

Reasumując, Wnioskodawca (komornik sądowy) w przypadku, gdy jest płatnikiem podatku od towarów i usług (w myśl art. 18 cyt. ustawy) od dostawy przedmiotowych ruchomości, jest zobowiązany do obliczenia i uiszczenia tego podatku na rachunek właściwego urzędu skarbowego, niezależnie od faktu czy u podatnika (dłużnika) powstało zobowiązanie podatkowe z tytułu rozliczenia podatku za dany okres rozliczeniowy. W przypadku, gdy obowiązki te nie zostaną spełnione komornik sądowy podlega odpowiedzialności, o której mowa w ww. przepisach Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.