INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 23 kwietnia 2009r.) uzupełnionym w dniu 22 czerwca 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy najmu nieruchomości w zamian za jej remont – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy najmu nieruchomości w zamian za jej remont.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 08 czerwca 2009r., znak: IBPB II/2/415-451/09/JSz wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienie wpłynęło w dniu 22 czerwca 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:

Kilka lat temu wnioskodawczyni otrzymała od rodziców dom. Nie stać jej na jego utrzymanie, a dom niszczeje, bo nikt w nim nie mieszka. Dom wymaga remontu. Wnioskodawczyni chce go komuś wynająć i nie pobierać zapłaty przez kilka miesięcy w zamian za remont.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w czasie gdy najemca nie będzie płacił za wynajem, wnioskodawczyni osiągnie dochód... Czy ma płacić podatek...

Wnioskodawczyni uważa, iż nie będzie osiągała dochodu zwalniając przyszłego najemcę z opłat aby odświeżyć dom. Gdyby mogła sama wykonać remont, odświeżyłaby dom za własne pieniądze i wynajęłaby go, nie zwalniając przyszłego najemcy z płacenia.

Podatek płaciłaby od momentu zawarcia umowy i pobrania pieniędzy za wynajem.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

W ustawie z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) w art. 10 w ust. 1, zostały wyszczególnione rodzaje źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Wśród nich w pkt 6 został wymieniony najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Najem dla celów podatkowych może być traktowany jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako odrębne źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

Jeżeli przedmiotem najmu nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą i umowa najmu nie została zawarta w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej przychody z tego najmu mogą być zaliczone do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy i opodatkowane:

• na zasadach ogólnych – według skali podatkowej lub,
• ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
  
  

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W podobny sposób przychód podatkowy definiuje przepis art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), zgodnie z którym opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia ww. art. 11 ustawy w przypadku wybrania opodatkowania na zasadach ogólnych (skala podatkowa), lub w oparciu o art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w przypadku wybrania opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który jak wynika z cytowanego powyżej przepisu art. 693 § 2 Kodeksu cywilnego może być zastrzeżony w pieniądzu lub świadczeniach innego rodzaju. Czynsz ten niezależnie od formy w jakiej został określony stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawczyni otrzymała od rodziców dom, który wymaga remontu. Chce go wynająć i nie pobierać zapłaty od przyszłego najemcy przez kilka miesięcy w zamian za remont. Wątpliwość wnioskodawczyni budzi kwestia czy w okresie gdy najemca nie będzie płacił czynszu za wynajem, osiągnie dochód i ma płacić podatek.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wynajęcie nieruchomości w zamian za jej remont będzie stanowić dla wnioskodawczyni przysporzenie majątkowe stanowiące przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W wyniku bowiem wynajęcia nieruchomości wnioskodawczyni będzie uzyskiwała czynsz w wysokości ponoszonych przez najemcę nakładów na tę nieruchomość. Tym samym wartość wykonanego remontu stanowić będzie czynsz najmu postawiony do dyspozycji wynajmującego w dacie faktycznego wykonania remontu. Sposób rozliczania nakładów na nieruchomość powinien zostać uregulowany w zawartej umowie najmu. Jeżeli zatem najemca nieruchomości w zamian za czynsz przekaże na rzecz wynajmującego wartość poniesionych przez siebie nakładów na tę nieruchomość, to dojdzie do zapłaty czynszu kosztami remontu, jakie poniósł najemca. Wartość tych nakładów jest dla wynajmującego przychodem z tytułu najmu w postaci świadczeń w naturze.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Wynajmujący nie poniesie więc żadnych kosztów remontu, ponieważ remont wykona najemca płacąc w ten sposób za czynsz.

W związku z powyższym wynajmujący osiągnie w tym przypadku wyłącznie przychód w wysokości wartości wykonanego remontu, który należy opodatkować zgodnie z wybraną formą opodatkowania.

Zatem stanowisko wnioskodawczyni w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku – Białej ul. Traugutta 2a, 43-330 Bielsko – Biała.