INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2012 r. (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie uznania za podatnika podatku VAT Spółki z tytułu rozliczenia transakcji typu forward walutowy– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie uznania za podatnika podatku VAT Spółki z tytułu rozliczenia transakcji typu forward walutowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Z.M. Sp. z o.o. (dalej Spółka) jest Spółką, której podstawowym przedmiotem prowadzenia działalności nie jest obrót transakcjami finansowymi. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą dokonuje rozliczeń w walutach obcych. Chcąc zabezpieczyć się przed wahaniem kursów walutowych, korzysta z pochodnych instrumentów finansowych, to jest transakcji forward walutowy nierzeczywisty (dalej transakcja forward). Celem owych transakcji jest zabezpieczenie pozycji bilansowych: należności i zobowiązań w walutach obcych. Transakcje forward zawierane są przez Spółkę z Bankiem, dla którego kontrakty na instrumentach pochodnych są jednym z podstawowych rodzajów prowadzonej działalności gospodarczej. Bank świadczy usługę w zakresie tej transakcji w okresach miesięcznych.

W ramach transakcji forward Strony zobowiązują się do przeprowadzenia transakcji kupna lub sprzedaży określonej kwoty waluty, w określonym dniu w przyszłości, po z góry określonym kursie wymiany walut. Bank świadczy usługę finansową na rzecz Spółki, a Spółka w zależności od rozwoju sytuacji rynkowej (wahania kursów) uzyskuje prawo do sprzedania instrumentu bazowego lub prawo do zakupu instrumentu bazowego po określonej cenie.

Transakcja forward ma charakter nierzeczywisty wtedy, gdy obejmuje rozliczenia pieniężne instrumentu bez dostawy instrumentu bazowego. Jeżeli umowa forward zawarta jest bez dostawy instrumentu bazowego, to rozliczenie następuje poprzez wypłatę różnicy wynikającej z kursu terminowego (tzn. przyszłego kursu waluty w transakcji terminowej) i kursu spot (tzn. kursu natychmiastowego waluty na dany moment, dzień).

W transakcjach forward występuje symetryczności ryzyka, co oznacza, iż możliwość poniesienia strat, jak i generowania zysków, dotyczy obu Stron transakcji. W przypadku osiągnięcia zysku przez Bank na kontrakcie forward, Spółka przelewa środki z takiej transakcji na rzecz Banku. Natomiast w przypadku osiągnięcia zysku na kontrakcie przez Spółkę, to Bank przelewa środki z transakcji na rzecz Spółki.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w przypadku transakcji na instrumentach pochodnych, takich jak np. transakcje forward, dochodzi do działania profesjonalnego podmiotu (w tym przypadku Banku), polegającego na zabezpieczeniu danej jednostki gospodarczej przed ryzykiem niekorzystnych zmian cen określonego instrumentu bazowego. Przedmiotem świadczenia jest więc zabezpieczenie danego podmiotu przed ryzykiem gospodarczym.

Otrzymanie przez spółkę środków pieniężnych nie jest wynikiem jej działania, lecz efektem zaistnienia na rynkach finansowych korzystnych dla spółki okoliczności.

Spółka osiągnęła zyski na transakcjach forward w okresach miesięcznych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy transakcje forward realizowane na podstawie umowy z Bankiem stanowią usługę w rozumieniu Ustawy o podatku od towarów i usług, a świadczącym usługę jest wyłącznie Bank...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki transakcje forward stanowią usługę na gruncie Ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT). Podmiotem świadczącym usługę jest wyłącznie Bank. Przedmiotem świadczenia jest zabezpieczenie Spółki przed ryzykiem walutowym.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT „przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.” Świadczeniem usług - dla celów podatku VAT- będzie zatem, co do zasady, każde świadczenie, które nie będzie mogło zostać uznane za dostawę towarów. Tak szeroki zakres czynności uznawanych za świadczenie usług realizować ma przede wszystkim zasadę powszechności opodatkowania podatkiem VAT.

Do uznania danej czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności). W orzeczeniu z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Kr 1462/09 Wojewódzki Sad Administracyjny w Krakowie uznał, iż „usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku, którego istnieje bezpośredni konsument odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Dopóty nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóki świadczenie to nie będzie usługą. Nie ma tutaj bowiem żadnej konsumpcji. Skoro świadczenie nie jest konsumowane (przy czym nie chodzi tutaj wyłącznie o finalną konsumpcję), to nie stanowi ono usługi. Musi pozostać poza sfera objętą opodatkowaniem VAT, podatek ten bowiem obciąża konsumpcje.”

W przedmiotowym stanie faktycznym jedynym beneficjentem (odbiorcą świadczenia) jest Spółka. Tylko Spółka może bowiem oczekiwać osiągnięcia określonych korzyści w związku z transakcją forward realizowaną przez Bank. Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach transakcji forward, mają jedynie charakter techniczny wobec kompleksowej usługi świadczonej przez Bank. Czynności te nie mają własnego (odrębnego) znaczenia gospodarczego i nie zmierzają do wyświadczenia usługi na rzecz kogokolwiek, gdyż są podejmowane wyłącznie w celu właściwego wykonania usługi świadczonej przez Bank z zamiarem zabezpieczenia ryzyka walutowego Spółki.

Dlatego też działania podejmowane przez Spółkę nie mogą być traktowane jako samodzielne i niezależne świadczenia. Spółka uznaje się za odbiorcę usługi, dlatego też wykonywane przez nią czynności nie mogą stanowić usługi dla celów podatku VAT.

Zdaniem Spółki, za usługodawcę należy uznać ten podmiot, który profesjonalnie zajmuje się wykonaniem określonych usług. Usługodawcą będzie wiec aktywny uczestnik rynku, który działając na własny rachunek oferuje innym podmiotom wykonanie określonych usług. W przypadku transakcji na instrumentach pochodnych takim uczestnikiem rynku będzie Bank, dla którego zawieranie transakcji na instrumentach pochodnych jest jednym z podstawowych rodzajów prowadzonej działalności gospodarczej. Instytucje bankowe są aktywnym uczestnikiem rynku instrumentów pochodnych i biorąc udział w stałym oferowaniu zainteresowanym podmiotom kontraktów na instrumentach pochodnych są twórcą-kreatorem rynku instrumentów pochodnych.

Biorąc powyższe pod uwagę w ocenie Spółki nie powinno budzić wątpliwości, iż w przypadku gdy Spółka zawiera transakcje forward z Bankiem, który w ramach takiej transakcji jest zobowiązany do dokonania określonego świadczenia na rzecz Spółki (w zakresie transakcji forward - do przeniesienia własności na rzecz drugiej strony określonej kwoty waluty w uzgodnionym terminie w przyszłości), za usługodawcę i podatnika VAT z tytułu tej transakcji powinien zostać uznany Bank.

Przez usługę dla celów podatku VAT należy rozumieć (z zastrzeżeniem wyjątków nieistotnych w przedmiotowym stanie faktycznym) świadczenie wykonane odpłatnie. O odpłatności można mówić wyłącznie w sytuacji, gdy miedzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem istnieje powiązanie o charakterze przyczynowym, tzn. otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz do art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, LEX 2011). W ocenie Spółki w wskazanym stanie faktycznym charakter odpłatny mają jedynie czynności wykonywane przez Bank na rzecz Spółki. Albowiem tylko dla czynności wykonywanych przez Bank istnieje wynagrodzenie (rozumiane jako wynik/zysk z tytułu transakcji forward). Natomiast ewentualne działania podejmowane przez Spółkę, mające jedynie charakter techniczny, zapewniający właściwe wykonanie transakcji forward, z natury rzeczy nie mogą być odpłatne. Ze względu na brak odpłatności, czynności podejmowane przez Spółkę nie mogą być uznane - dla celów podatku VAT - za usługę. Ewentualne pozytywne finansowo rozliczenie transakcji (osiągane niejako mimochodem) związane z transakcjami zabezpieczającymi ryzyko walutowe nie mogą być uznane za kwoty podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Jest to bowiem „efekt uboczny” transakcji zabezpieczającej ryzyko Spółki.

Wyłącznie czynności wykonywane przez Bank w ramach transakcji forward powinny być kwalifikowane jako odpłatne świadczenie usług przez Bank. Tym samym te czynności spełniają warunki konieczne do uznania za usługę w rozumieniu ustawy o VAT.

Dodatkowo, Spółka pragnie wskazać na interpretacje wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 30 kwietnia 2010 r. (sygn. IBPP2/443-87/10/BW). Dotyczy ona instrumentów pochodnych. Stan faktyczny sprawy jest analogiczny - Bank zawierał odpowiednie kontrakty pochodne jako klient, działając jedynie w celu zabezpieczenia własnego ryzyka (kursowego lub stopy procentowej). W powyższej interpretacji Dyrektor potwierdził stanowisko, zgodnie z którym w przypadku zawierania transakcji zabezpieczających własne ryzyko kursowe lub własne ryzyko stopy procentowej, Bank będący klientem nie występuje charakterze podatnika. Dyrektor zauważył w szczególności, iż przedmiotowe transakcje nie miały na celu wyświadczenia usługi na rzecz kogokolwiek, ale zabezpieczenie ryzyka kursowego i/lub ryzyka stopy procentowej, na które narażony był Bank w związku ze świadczonymi przez siebie usługami finansowymi.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie wyrażonego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług są m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Czynności są opodatkowane podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy wykonywane są przez podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, w myśl ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Ponadto aby czynność uznać za czynność podlegającą opodatkowaniu, to czynność ta musi być wykonana odpłatnie.

Transakcje na instrumentach pochodnych mogą stanowić usługę na gruncie ustawy o VAT pod warunkiem, że spełnione zostaną następujące warunki: dojdzie do realizacji świadczenia oraz świadczenie to będzie co do zasady odpłatne. W przypadku transakcji na instrumentach pochodnych dochodzi do działania profesjonalnego podmiotu, polegającego na zabezpieczeniu danej jednostki gospodarczej przed ryzykiem niekorzystnych zmian cen określonego instrumentu bazowego. Przedmiotem świadczenia jest więc zabezpieczenie danego podmiotu przed wspomnianym ryzykiem gospodarczym.

W celu identyfikacji usługobiorcy i usługodawcy w danej transakcji może okazać się pomocne kryterium zaspokojenia potrzeb. Stosując to kryterium można uznać, że w transakcjach na instrumentach pochodnych usługobiorcą jest podmiot, który chce zaspokoić potrzebę zabezpieczenia się przed ryzykiem gospodarczym, natomiast usługodawcą jest podmiot, który tę potrzebę może zaspokoić.

W tym miejscu podkreślić należy, iż Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu wydanym w sprawie First National Bank of Chicago (C -172/96), stwierdził, że „transakcje między stronami dotyczące zakupu przez jedną stronę uzgodnionej kwoty w jednej walucie w zamian za sprzedaż drugiej stronie uzgodnionej kwoty w innej walucie, przy czym obie te kwoty dostarczane są w tej samej dacie walutowania i strony uzgodniły (ustnie, elektronicznie lub pisemnie) waluty dla tych transakcji, kwoty tych walut, jakie mają być zakupione i sprzedane, stronę, która nabędzie walutę oraz datę walutowania, stanowią świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 2 ust. 1 VI Dyrektywy”.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest Spółką, której podstawowym przedmiotem działalności nie jest obrót transakcjami finansowymi. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka dokonuje rozliczeń w walutach obcych. W celu zabezpieczenia się przed ryzykiem walutowym, korzysta z pochodnych instrumentów finansowych – transakcji forward walutowy nierzeczywisty. Celem owych transakcji jest zabezpieczenie pozycji bilansowych: należności i zobowiązań w walutach obcych. Transakcje forward zawierane są przez Spółkę z Bankiem, dla którego kontrakty na instrumentach pochodnych są jednym z podstawowych rodzajów prowadzonej działalności gospodarczej. Bank świadczy usługę w zakresie tej transakcji w okresach miesięcznych. W ramach transakcji forward Strony zobowiązują się do przeprowadzenia transakcji kupna lub sprzedaży określonej kwoty waluty, w określonym dniu w przyszłości, po z góry określonym kursie wymiany walut. Bank świadczy usługę finansową na rzecz Spółki, a Spółka w zależności od rozwoju sytuacji rynkowej (wahania kursów) uzyskuje prawo do sprzedania instrumentu bazowego lub prawo do zakupu instrumentu bazowego po określonej cenie. Transakcja forward ma charakter nierzeczywisty wtedy, gdy obejmuje rozliczenia pieniężne instrumentu bez dostawy instrumentu bazowego. Jeżeli umowa forward zawarta jest bez dostawy instrumentu bazowego, to rozliczenie następuje poprzez wypłatę różnicy wynikającej z kursu terminowego (tzn. przyszłego kursu waluty w transakcji terminowej) i kursu spot (tzn. kursu natychmiastowego waluty na dany moment, dzień).

W transakcjach forward występuje symetryczności ryzyka, co oznacza, iż możliwość poniesienia strat, jak i generowania zysków, dotyczy obu Stron transakcji. W przypadku osiągnięcia zysku przez Bank na kontrakcie forward, Spółka przelewa środki z takiej transakcji na rzecz Banku. Natomiast w przypadku osiągnięcia zysku na kontrakcie przez Spółkę, to Bank przelewa środki z transakcji na rzecz Spółki. Podkreślenia wymaga fakt, iż w przypadku transakcji na instrumentach pochodnych, takich jak np. transakcje forward, dochodzi do działania profesjonalnego podmiotu (w tym przypadku Banku), polegającego na zabezpieczeniu danej jednostki gospodarczej przed ryzykiem niekorzystnych zmian cen określonego instrumentu bazowego. Przedmiotem świadczenia jest wiec zabezpieczenie danego podmiotu przed ryzykiem gospodarczym. Otrzymanie przez spółkę środków pieniężnych nie jest wynikiem jej działania, lecz efektem zaistnienia na rynkach finansowych korzystnych dla spółki okoliczności. Spółka osiągnęła zyski na transakcjach forward w okresach miesięcznych.

Wskazać należy, iż na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, transakcje na instrumentach pochodnych mogą stanowić usługę pod warunkiem, że spełnione zostaną następujące przesłanki: dojdzie do realizacji świadczenia oraz świadczenie to będzie, co do zasady, odpłatne.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć: kontrakt terminowy, kontrakt forward.

Zgodnie ze słownikiem finansowym – kontrakt terminowy to umowa dwóch stron o wykonanie transakcji kupna, w której kupujący zobowiązuje się do zakupu, a sprzedający do sprzedaży określonej ilości danego dobra, po określonej cenie, w określonym czasie w przyszłości.

Kontrakty terminowe wykorzystywane są przede wszystkim do zabezpieczania ryzyka wynikającego z faktu posiadania instrumentu bazowego, na który kontrakt został wystawiony. Kontraktami terminowymi można zabezpieczyć na przykład posiadany portfel akcji przed utratą wartości lub przykładowo w przypadku kontraktów na kursy walut, chronić wynik finansowy przedsiębiorstwa, gdy jest on obarczony ryzykiem walutowym. Pozwala on na zawarcie w danym momencie umowy, dzięki której będzie można sprzedać lub kupić (zależnie od rodzaju kontraktu) dany instrument bazowy w przyszłości po określonej z góry cenie.

Przy czym - forward walutowy - jest to transakcja, której istotą jest wzajemne zobowiązanie stron do przeniesienia własności na rzecz drugiej strony określonej kwoty waluty w uzgodnionym terminie w przyszłości, zgodnie z przyjętym przez strony terminowym kursem wymiany (ustalonym z góry w momencie zawierania transakcji). W przypadku rzeczywistej transakcji forward dochodzi do faktycznej wymiany walut, w przypadku transakcji nierzeczywistych (NDF - non delivery forward) następuje rozliczenie transakcji poprzez wypłatę jednej ze stron transakcji kwoty rozliczenia stanowiącej różnicę pomiędzy ustalonym kursem terminowym a kursem rzeczywistym w dniu realizacji transakcji.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w przypadku transakcji na instrumentach pochodnych dochodzi do działania profesjonalnego podmiotu (w tym przypadku banku), polegającego na zabezpieczeniu danej jednostki gospodarczej przed ryzykiem niekorzystnych zmian cen określonego instrumentu bazowego. Przedmiotem świadczenia jest więc zabezpieczenie danego podmiotu przed wspomnianym ryzykiem gospodarczym. Natomiast w celu identyfikacji usługobiorcy i usługodawcy w danej transakcji może okazać się pomocne kryterium zaspokojenia potrzeb. Stosując to kryterium można uznać, że w transakcjach na instrumentach pochodnych usługobiorcą jest podmiot, który chce zaspokoić potrzebę zabezpieczenia się przed ryzykiem gospodarczym, natomiast usługodawcą jest podmiot, który tę potrzebę może zaspokoić. Jednak transakcje pochodne takie jak forward, budzą wątpliwości, bowiem w ramach zawartych umów zarówno Wnioskodawca, jak i instytucja finansowa zobowiązane są do dokonania wzajemnych świadczeń. A zatem w ramach powyższych transakcji (w przedmiotowej sprawie kontraktów forward) Wnioskodawca jest nie tylko odbiorcą świadczenia dokonywanego przez instytucję finansową (bank), lecz także dokonuje świadczenia na rzecz tej instytucji. W przypadku, gdy po stronie Wnioskodawcy, jako strony kontraktu forward - wystąpi zysk – bank zobowiązany jest do wypłaty jako strona kontraktu wynagrodzenia, tym samym Wnioskodawca zostaje uznany za usługodawcę.

Biorąc pod uwagę przedstawiony zaistniały stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż istotą w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż transakcje zawierane na instrumentach pochodnych wymienionych we wniosku powodują wzajemne zobowiązania stron do określonych czynności wynikających z zawartej umowy. I tak w przypadku zawierania kontraktu forward, w ramach których obydwie strony transakcji dokonują wzajemnych świadczeń, będą dokonywały rozliczeń z tytułu dokonanych transakcji na walutach, za usługodawców mogą być uznane obydwie strony takiej transakcji, czyli po stronie Wnioskodawcy będzie powstawał również obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w momencie, kiedy to Wnioskodawca, będzie zaspakajać określoną potrzebę zabezpieczenia drugiej strony umowy przed ryzykiem gospodarczym (wypłata wynagrodzenia przez bank). W sytuacji bowiem, gdy po stronie Wnioskodawcy, jako strony kontraktu forward wystąpi zysk, bank zobowiązany jest do wypłaty jako strona kontraktu wynagrodzenia, a tym samym Wnioskodawca zostaje uznany za usługodawcę, działającego w charakterze podatnika. Zatem przedstawiona we wniosku sytuacja mieści się w katalogu czynności wymienionych art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług,

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż z tytułu rozliczenia transakcji typu forward podatnikiem świadczącym usługę jest wyłącznie bank, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do interpretacji indywidualnej przywołanej przez Wnioskodawcę należy zauważyć, że dotyczy ona stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy ściśle stanu faktycznego dotyczącego Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych po stronie kontrahenta Wnioskodawcy tj. banku.

Dodatkowo wskazać należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie uwzględniania obrotu z tytułu transakcji typu forward przy ustalaniu współczynnika, o którym mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.