INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 02 czerwca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wysokości stawki amortyzacyjnej właściwej dla amortyzacji budynku zaliczonego do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 czerwca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m. in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wysokości stawki amortyzacyjnej właściwej dla amortyzacji budynku zaliczonego do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi aktualnie pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług wykonującym czynności wyłącznie opodatkowane.

Rozpoczyna budowę budynku, który wg projektu budowlanego i pozwolenia na budowę nazywa się „budynek mieszkalno-usługowo-handlowy”.

Według projektu budowlanego powierzchnia użytkowa wszystkich pomieszczeń budynku wynosi 484,5 m², w tym części przeznaczonej na cele mieszkalne powierzchnia użytkowa wynosi 322,2 m², zaś części przeznaczonej na cele niemieszkalne powierzchnia użytkowa wynosi 162,3 m². Po zakończeniu budowy zamierza w całości użytkować budynek na cele niemieszkalne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Pomieszczenia w piwnicy (wg projektu mieszkalne) zamierza użytkować na usługi gastronomiczne, pomieszczenia na parterze (wg projektu niemieszkalne) zamierza użytkować na usługi w zakresie handlu – samoobsługowy sklep spożywczo-przemysłowy, pomieszczenia na poddaszu (wg projektu mieszkalne) zamierza użytkować na własne biura i na usługi kosmetyczne. Nadmienia, że pomieszczenia mieszkalne zostały tak zaprojektowane, aby bez wykonywania dodatkowych robót budowlano-adaptacyjnych mogły być użytkowane na cele niemieszkalne. Ponadto oświadcza, że nie mógł otrzymać pozwolenia na budowę budynku w całości przeznaczonego na cele niemieszkalne.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Do jakiego rodzaju wg Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) należy zaliczyć ten budynek i wg jakiej stawki należy go amortyzować... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT) należy ten budynek zaliczyć do rodzaju 103 „Budynki handlowo-usługowe” i amortyzować go wg rocznej stawki wynoszącej 2,5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 22h ust. 2 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do tej ustawy, pod poz. 01 dla środków trwałych o Symbolu KŚT podgrupa 10 – Budynki niemieszkalne – została określona stawka amortyzacyjna w wysokości 2,5%. Jeżeli zatem wskazany we wniosku budynek jest w istocie, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) – budynkiem niemieszkalnym, to właściwą dla niego stawką amortyzacyjną jest stawka 2,5%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie dotyczącym podatku VAT (pytanie Nr 1) oraz prawidłowości dokonanej we wniosku kwalifikacji budynku będącego przedmiotem wniosku do odpowiedniego symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.