INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2009 r. (data wpływu 6 lipca 2009 r.) uzupełnionym w dniu 21 września 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego w związku z anulowaniem faktur korygujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego w związku z anulowaniem faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym w dniu 21 września 2009 r. przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi księgi rachunkowe na zasadach ogólnych. We wrześniu 2007 r. dokonała sprzedaży produktów dla swojego kontrahenta wg cen kalkulowanych na podstawie jednostkowego kosztu wytworzenia ustalonego przy założonym poziomie zamówień. W wyniku obniżenia ilości zamówień Spółka podwyższyła cenę sprzedawanych produktów i wystawiła fakturę korygującą zwiększającą wartość sprzedaży dokonanej we wrześniu. Kontrahent odmówił przyjęcia faktury korygującej i pisemnie poinformował Spółkę, iż faktura korygująca nie została przez niego uznana i w związku z tym nie została ujęta w księgach. Spółka mimo to wykazała fakturę korygującą w ewidencji sprzedaży we wrześniu 2007 r. i opłaciła należny z tego tytułu podatek VAT. Ostatecznie w listopadzie 2007 r. Spółka w wyniku porozumienia ustaliła z kontrahentem, że faktura korekta została wystawiona niesłusznie, efektem czego było wystawienie faktury korygującej zmniejszającej pierwotną fakturę korygującą. Kontrahent odmówił przyjęcia faktury korygującej zmniejszającej. Spółka posiada zatem oryginały i kopie obydwu faktur korygujących.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do anulowania wystawionych dokumentów, zarówno faktury korygującej zwiększającej cenę, jak również faktury korygującej zmniejszającej, a co za tym idzie czy ma prawo do dokonania korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc wrzesień 2007 r....

Spółka cytując treść art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wyraziła stanowisko, że wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie tego dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. W opisanym stanie faktycznym wystawione faktury korygujące zostały jedynie sporządzone i nie zostały skutecznie wprowadzone do obrotu gospodarczego, a co za tym idzie Spółka nie jest obowiązana do zapłaty podatku wynikającego z faktury korygującej zwiększającej i ma prawo do dokonania korekty deklaracji VAT-7 za wrzesień 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty (art. 108 ust. 1 cyt. ustawy).

Jak wynika z przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury, a tym samym faktury korygującej należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Faktury VAT, jak również faktury korygujące jedynie sporządzone lecz nie wprowadzone do obrotu prawnego, nie stanowią faktur wystawionych w rozumieniu przepisu art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i nie stanowią podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie wyżej wymienionego przepisu.

Należy tutaj zauważyć, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani rozporządzeń wykonawczych do niej, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur czy też faktur korygujących, jednak w praktyce należy uznać za dopuszczalne jej stosowanie, jako praktyczną i realną drogę do „wycofania się” podatnika z faktu błędnego ich wystawienia. Należy jednak w tym miejscu podkreślić, iż anulowanie faktur VAT powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego (np. poprzez doręczenie ich kontrahentowi).

Dokumenty tej operacji księgowej opatrzone odpowiednią adnotacją powinny być zachowane w dokumentach, bez konieczności wprowadzenia ich do ewidencji.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca we wrześniu 2007 r. dokonał sprzedaży produktów dla swojego kontrahenta wg cen kalkulowanych na podstawie jednostkowego kosztu wytworzenia ustalonego przy założonym poziomie zamówień. W wyniku obniżenia ilości zamówień Spółka podwyższyła cenę sprzedawanych produktów i wystawiła fakturę korygującą zwiększającą wartość tej sprzedaży. Kontrahent odmówił przyjęcia faktury korygującej i pisemnie poinformował Spółkę, iż faktura korygująca nie została przez niego uznana i w związku z tym nie została ujęta w księgach. Spółka mimo to wykazała fakturę korygującą w ewidencji sprzedaży we wrześniu 2007 r. i opłaciła należny z tego tytułu podatek VAT. Ostatecznie w listopadzie 2007 r. Spółka w wyniku porozumienia ustaliła z kontrahentem, że faktura korekta została wystawiona niesłusznie, efektem czego było wystawienie kolejnej faktury korygującej zmniejszającej pierwotną fakturę korygującą. Kontrahent odmówił przyjęcia faktury korygującej zmniejszającej. Spółka posiada zatem oryginały i kopie obydwu faktur korygujących.

Ponieważ, jak wynika to z opisu sprawy, w posiadaniu Wnioskodawcy są zarówno oryginały i kopie przedmiotowych faktur korygujących, zatem, w ocenie tut. organu, uzasadnionym jest stwierdzenie, że ww. faktury korygujące nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego. Z uwagi na powyższe dopuszczalne jest anulowanie przez Wnioskodawcę omawianych faktur korygujących.

Jednocześnie nadmienia się, iż w konsekwencji anulowania przedmiotowych faktur korygujących Wnioskodawca będzie mógł zmniejszyć podatek należny wykazany w deklaracji VAT-7 za okres rozliczeniowy, w którym uwzględniono dane wynikające z anulowanej faktury korygującej zwiększającej należny podatek, poprzez złożenie korekty deklaracji VAT-7 za ten okres oraz skorygować rejestr sprzedaży.

Mając na względzie przedstawiony stan prawny oraz opisany we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że Spółka będzie uprawniona do anulowania wystawionych faktur korygujących, zarówno zwiększającej, jak i zmniejszającej i skorygowania deklaracji VAT-7 za miesiąc wrzesień 2007 r.

Należy zaznaczyć, iż anulowanie faktur powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej konieczności. Ponadto podatnik powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości wystawienia faktur korygujących, zarówno zwiększającej, jak i zmniejszającej, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania Spółki.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.