INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia wartości początkowej zakupionych licencji na oprogramowanie oraz momentu ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia wartości początkowej zakupionych licencji na oprogramowanie oraz momentu ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż odzieży i obuwia.

W październiku 2008 r. Spółka zakupiła licencję na oprogramowanie:

• 1 stanowisko - centrala, program do obsługi magazynu,
• 25 stanowisk - program do obsługi magazynu,
• 2 stanowiska - program księgowy,
• 1 stanowisko - program do prowadzenia ewidencji składników majątku, - 1 stanowisko - moduł zamówień internetowych.
  
  

Na ww. zakup Spółka podpisała umowę i zgodnie z jej postanowieniami jako licencjobiorca nie jest upoważniona do zbywania, sprzedawania, wynajmowania i przenoszenia prawa do korzystania z programów na osoby trzecie. Umowa jest podpisana na czas nieokreślony. Koszty zakupu oprogramowania wynoszą 50.905 zł netto. Zgodnie z warunkami umowy 35% kwoty za licencję na oprogramowanie zostanie zapłacone na podstawie faktury wystawionej w ciągu 3 dni od podpisania umowy a pozostałe 65% będzie płacone sukcesywnie po zainstalowaniu każdego stanowiska roboczego. 30 września 2008 r. Spółka podpisała umowę, w październiku otrzymała i zapłaciła pierwszą fakturę dokumentującą 35% wartości oprogramowania. W listopadzie 2008 r. zostało zainstalowane w biurze jedno stanowisko – centrala do obsługi magazynu oraz uruchomione 1 stanowisko w sklepie – program do obsługi magazynu i przekazane do używania. Od tego czasu trwają prace wdrożeniowe zmierzające do uruchomienia kolejnych stanowisk. Aktualnie Spółka posiada zainstalowanych i przekazanych do używania 7 stanowisk roboczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zgodnie ze stanem faktycznym tzn. podpisaniem umowy na zakup oprogramowania w dniu 30 września 2008 r. na kwotę 50.905 zł netto, otrzymaniem faktury VAT na kwotę 17.455 zł netto w październiku 2008 r. oraz przekazaniem do używania pierwszego stanowiska w listopadzie 2008r. Spółka prosi o odpowiedz na następujące pytanie:

Z jaką datą i w jakiej wysokości należy wprowadzić do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych licencję na oprogramowanie...

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupiona licencja w myśl art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) stanowi jedną z kategorii wartości niematerialnych i prawnych podlegającą amortyzacji. Spółka w dniu podpisania umowy t.j. 30 września 2008 r. nabyła prawo do korzystania w swojej działalności gospodarczej z oprogramowania komputerowego i przewiduje, że będzie on używany dłużej niż 1 rok. W listopadzie zostało uruchomione pierwsze stanowisko robocze czyli nastąpiło przekazanie programu do używania. Stąd też Wnioskodawca uważa, że datą wprowadzenia licencji do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych będzie listopad 2008 r. Za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych w razie odpłatnego zbycia uważa się cenę nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop). W przypadku wartości niematerialnych i prawnych za cenę nabycia jak stanowi art. 16g ust. 3 z uwzględnieniem art. 16g ust. 14 wymienionej ustawy uważa się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczane do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania. Z powyższego wynika, że wartością początkową będzie wartość licencji zawarta w umowie sprzedaży, czyli kwota 50.905 zł netto a nie kwota 17.455 zł netto, która została zafakturowana zgodnie z warunkami umowy. Ponieważ ustawa o pdop nie przewiduje ulepszenia wartości niematerialnych i prawnych, ustalenie wartości początkowej w kwocie 17.455 zł netto uniemożliwiałoby Spółce podwyższenie wartości z otrzymywanych w przyszłości faktur na 65% wartości licencji sukcesywnie wdrażanych stanowisk.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 16b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zawiera zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, od których odpisy amortyzacyjne stanowią koszty uzyskania przychodu.

Jak stanowi art. 16b ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przesłanką konieczną do uznania składników majątku (wskazanych w przepisie art. 16b ust. 1 ustawy podatkowej) za wartości niematerialne i prawne i do ich amortyzowania - stosownie do przepisu art. 16b ust. 1 ustawy podatkowej - jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok, oraz wykorzystywanie ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. A zatem uzyskana przez licencjobiorcę licencja będzie u niego stanowiła wartość niematerialną i prawną, jeżeli umowa licencyjna będzie zawarta na czas dłuższy niż jeden rok, i wykorzystywana będzie przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jeśli zaś umowa licencyjna jest zawarta na okres krótszy niż 12 miesięcy, bez względu na jej wartość, nie zalicza się jej do wartości niematerialnych i prawnych podatnika, odnosząc poniesione na jej nabycie wydatki bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, z uwzględnieniem zasad postępowania w przypadku faktycznego wykorzystywania jej w czasie dłuższym niż jeden rok (art. 16e ust. 1 ustawy podatkowej).

Jeśli zatem Spółka nabyła licencję w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i przewiduje, iż licencję tą będzie używała dłużej niż 1 rok, nabytą licencję zaliczyć powinna do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Na podstawie przepisu art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa między innymi w art. 16b tej ustawy wprowadza się do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 9 ust. 1, „najpóźniej w miesiącu przekazania do używania”.

W ocenie organu podatkowego w przedmiotowym przypadku z punktu widzenia wprowadzenia licencji do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych właściwym momentem od którego można mówić, iż nabyta przez Spółkę licencja w myśl art. 16b ust. 1 pkt 5 nadaje się do gospodarczego wykorzystania stanowi instalacja pierwszego stanowiska. Wtedy też licencja winna zostać wprowadzona do tej ewidencji.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Z kolei ust. 3 tego artykułu stanowi, iż za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia kwoty należnej zbywcy. Zgodnie natomiast z treścią art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Przez kwotę należną rozumieć zatem należy cenę podlegającą zapłacie sprzedawcy (zbywcy). Przy czym fakt rozłożenia płatności ceny w czasie nie wpływa na wysokość kwoty należnej, która pozostaje bez zmian.

W omawianym przypadku kwotą należną zbywcy będzie zatem całkowita kwota przysługująca zbywcy, bez względu na sposób i terminy płatności. Zauważyć bowiem trzeba, że ustawodawca jako wyjątek uregulował sytuację kiedy nie całe wynagrodzenie należne za udzielenie licencji będzie uwzględniane przy ustalaniu wartości początkowej licencji dla potrzeb jej amortyzacji. W myśl art. 16g ust. 14 ustawy o pdop wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia. A contrario we wszystkich innych sytuacjach - a więc również w sytuacji, gdy wynagrodzenie za udzielenie licencji zostało określone kwotowo tak, że jego wysokość jest z góry znana, a tylko termin zapłaty poszczególnych jego rat jest odroczony – należy wartość początkową licencji ustalać biorąc za podstawę całe należne wynagrodzenie, bez względu na to jaka jego część została zapłacona przed wprowadzeniem licencji do użytkowania.

W rezultacie w przedmiotowym przypadku wartością początkową nabytej licencji będzie całość wynagrodzenia umownego płatnego w myśl umowy licencyjnej w ratach.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż do wartości początkowej nabytej licencji zalicza się nie tylko kwotę należną sprzedającemu, ale także inne wydatki związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania. Wobec powyższego, co do zasady wszystkie wydatki, które powodują, iż licencja nadaje się do gospodarczego wykorzystania, poniesione do dnia oddania jej do użytkowania, winny zwiększać wartość początkową. Przy czym wymaga podkreślenia, iż o tym, czy poszczególne wydatki stanowić powinny koszt nabycia prawa majątkowego decyduje wyłącznie związek danego wydatku z realizowanym przedsięwzięciem.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.