INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r., Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (data wpływu 12.05.2009 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości akceptacji faktury wystawionej przez nabywcę towaru oraz prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z tej faktury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2009 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości akceptacji faktury wystawionej przez nabywcę towaru oraz prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z tej faktury.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: Nabywca) nabywa towary np. energię elektryczną od innych podmiotów prowadzących w tym zakresie działalność gospodarczą (Dostawców). W związku z tym, iż współpraca pomiędzy tymi podmiotami prowadzona jest na dużą skalę, korzystne dla obu podmiotów jest zaimplementowanie umowy samofakturowania uregulowanej w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U z 2008 r., Nr 212, poz. 1337). Zgodnie z powyższym rozporządzeniem, strony transakcji zamierzają zawrzeć między sobą umowę upoważniającą nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy. Powyższa umowa będzie spełniała wszelkie przesłanki określone w § 6 powyższego rozporządzenia oraz strony dopełnią wszelkich obowiązków wynikających z tego rozporządzenia. Jednym z warunków implementacji umowy samofakturowania jest przepis § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b) w/w rozporządzenia. Przepis ten nakłada obowiązek podatnika dokonującego nabycia towarów lub usług oraz wystawiającego fakturę VAT, przedstawienia drugiej stronie oryginału i kopii faktury do jej akceptacji w formie podpisu, z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma tak być określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usług. Kopia faktury pozostaje u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy akceptacja w formie podpisu, o której mowa w § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b) w/w rozporządzenia może zostać dokonana przez pracownika Nabywcy usługi tub towaru, któremu Dostawca udzieli stosownego odrębnego pełnomocnictwa do podpisywania (akceptacji) w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur oraz czy tak podpisana (zaakceptowana) faktura VAT, faktura korygująca oraz duplikat faktury będzie upoważniała Nabywcę do odliczenia podatku naliczonego...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż akceptacja faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatu faktur wystawianych w ramach umowy samofakturowania może zostać dokonana przez pracownika Nabywcy na podstawie udzielonego mu przez Dostawcę odrębnego pełnomocnictwa do akceptowania faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatu faktur w imieniu Dostawcy. Takie faktury stanowią podstawę do odliczania podatku naliczonego przez Nabywcę. Zasady umożliwiające zastosowanie samofakturowania określone zostały w w/w rozporządzeniu, zgodnie z którym Nabywca oraz Dostawca towarów i usług, muszą być czynnymi podatnikami VAT. Faktury wystawiane na zasadach określonych powyżej powinny dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca. Faktura wystawiona przez Nabywcę towaru powinna następnie zostać zaakceptowana przez sprzedawcę (Dostawcę) w formie podpisu. Przepisy prawa podatkowego ani akty prawne w zakresie rachunkowości nie zawierają wyłączenia możliwości udzielenia odrębnego pełnomocnictwa do dokonywania akceptacji faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatu faktur przez pracownika nabywcy towarów i usług. W związku z tym do oceny dopuszczalności takich czynności należy stosować przepisy dotyczące pełnomocnictwa. Kwestia udzielenia pełnomocnictwa uregulowana jest w Kodeksie Cywilnym (art. 98 – 109). Pełnomocnik otrzymuje od mocodawcy umocowania do dokonania czynności prawnej w jego imieniu ze skutkami dla mocodawcy. Gdyby nie fakt, iż mocodawca (dostawca) jest dokładnie poinformowany o działaniach kontrahenta (nabywcy) poprzez fakt wystawienia odrębnego szczególnego pełnomocnictwa dla pracownika Nabywcy do podpisywania (akceptacji) w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatu faktur to można by domniemywać, że taka sytuacja wyczerpuje znamiona art. 108 zdanie 1 Kodeksu cywilnego, mówiącego o tym, że pełnomocnikiem nie może być druga strona czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy. Oczywistym jest, że jeżeli przyjąć dopuszczalność uznania pracownika Nabywcy za jego reprezentanta, to zachodzą w przedmiotowej sprawie okoliczności wskazane w Kodeksie cywilnym, stanowiące odstępstwa od zasady z art. 108. Zgodnie z treścią wskazanego przepisu pełnomocnik może być drugą stroną czynności prawnej w sytuacji, gdy możliwość taka wynika z treści pełnomocnictwa albo jeżeli ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Obie powyższe przesłanki w przedmiotowej sprawie zostały spełnione. Pełnomocnictwo odrębne szczególne udzielone przez Dostawcę, jednoznacznie wskazuje, iż upoważnia on pracownika swojego kontrahenta do podpisywania faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatu faktur. W związku i powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż nie można mówić o naruszeniu interesów mocodawcy, w przypadku, gdy jest on dokładnie poinformowany o działaniach kontrahenta (Nabywcy) i wyraża na to swoją zgodę. W związku z powyższym, faktury VAT, faktury korygujące oraz duplikaty faktur wystawione przez Nabywcę na podstawie umowy o samofakturowaniu podpisane (akceptowane) przez pracownika Nabywcy umocowanego na podstawie odrębnego pełnomocnictwa do tej czynności przez Dostawcę spełnią wymogi określone w ustawie o VAT dopuszczające do odliczenia na jej podstawie podatku VAT naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.