INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24.06.2009 r. (data wpływu 29.06.2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie anulowania niewprowadazonych do obrotu faktur pierwotnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.06.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie anulowania niewprowadazonych do obrotu faktur pierwotnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności zdarzają się sytuacje, gdy złożone przez klienta zamówienie obejmuje produkty, które są przechowywane w różnych magazynach. W takim przypadku w momencie wydania zamówionych produktów z magazynu, stosowany przez Spółkę system informatyczny automatycznie generuje faktury VAT (dalej faktury pierwotne) odrębne dla każdego z magazynów (tzn. wygenerowanych zostaje tyle faktur pierwotnych, z ilu magazynów pochodził towar potrzebny do realizacji zamówienia złożonego przez klienta) Ponieważ pochodzące z kilku magazynów produkty są przedmiotem jednej transakcji sprzedaży (jednego zamówienia), intencją klienta składającego zamówienie jest otrzymanie od Spółki tylko jednej faktury VAT zawierającej wszystkie produkty składające się na dane zamówienie niezależnie od liczby magazynów, z których one pochodzą.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka zamierza przyjąć rozwiązanie polegające na anulowaniu wygenerowanych automatycznie przez system faktur pierwotnych, poprzez trwałe przekreślenie oryginału i kopii każdej faktury pierwotnej oraz przybicie pieczęci ANULOWANO przy jednoczesnym wystawieniu dokumentu anulującego (faktury anulującej) z adnotacją „DOKUMENT WYSTAWIONY W CELU ANULOWANIA FAKTURY NR ...”. Przy wystawianiu dokumentów anulujących stosowana będzie odrębna numeracja — niezależna od numeracji faktur pierwotnych generowanych automatycznie przez system informatyczny Spółki. Konieczność wystawienia faktury anulującej wynika ze stosowanego w Spółce systemu informatycznego. W konsekwencji, ilość sprzedanych egzemplarzy wartości sprzedaży oraz podatek VAT należny wykazane na fakturach pierwotnych zostaną skorygowane do zera.

Następnie w celu udokumentowania dostawy stanowiącej realizację całego zamówienia, Spółka wystawi nową (zbiorczą) fakturę VAT. Wszystkie wymienione czynności, czyli anulowanie faktur pierwotnych (poprzez przekreślenie oryginału i kopii faktur pierwotnych z adnotacją „ANULOWANO”), wydanie dokumentu anulującego oraz wystawienie nowej faktury dokumentującej realizację całego zamówienia nastąpią bezpośrednio po sobie a zarówno z anulowanych pierwotnych faktur jak i dokumentów anulujących będzie jednoznacznie wynikało, że pozostają one poza obrotem prawnym. Oryginały i kopie anulowanych faktur pierwotnych wraz z dokumentami anulującymi zostaną zachowane w dokumentacji Spółki, co uniemożliwi wprowadzenie ich kiedykolwiek do obrotu prawnego

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zaprezentowanej sytuacji wskazana przez Spółkę procedura polegające na anulowaniu niewprowadzonych do obrotu prawnego faktur pierwotnych poprzez trwałe przekreślenia oryginału i kopii faktur pierwotnych oraz oznaczenie ich pieczęcią „ANULOWANO” przy jednoczesnym wystawieniu dokumentu anulującego z adnotacją „DOKUMENT WYSTAWIONY W CELU ANULOWANIA FAKTURY NR….” prowadząca do korekty do zera podatku VAT należnego wykazanego na anulowanych fakturach pierwotnych, a następnie wystawienie właściwej nowej faktury dokumentującej realizację całego zamówienia złożonego przez klienta jest prawidłowa ...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji anulowanie faktur pierwotnych (które nigdy nie zostaną wysłane do klienta) poprzez trwałe przekreślenie oryginału i kopii faktur z adnotacją „ANULOWANO” przy jednoczesnym wystawieniu dokumentu anulującego, a następnie wystawienie właściwej faktury dokumentującej rzeczywistą transakcję sprzedaży obejmującą wszystkie produkty wynikające ze złożonego przez klienta zamówienia jest rozwiązaniem prawidłowym.

Spółka wskazuje, że w świetle art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży.

Spółka wskazuje jednak, iż jak wynika z opisanego stanu faktycznego, faktury pierwotne generowane automatycznie przez system w momencie wydania określonego produktu z magazynu (odrębnie dla każdego magazynu) dokumentują jedynie część sprzedaży stanowiącej realizację danego zamówienia złożonego przez klienta. Konsekwentnie, w ocenie Spółki z uwagi na fakt, iż faktury pierwotne nie dokumentują transakcji sprzedaży stanowiącej realizację całego zamówienia, a także fakt, iż klient oczekuje od Spółki jednej faktury dokumentującej całą dostawę, stanowią przesłanki anulowania tych faktur.

W tym miejscu należy wskazać, że generalna zasada dotycząca korygowania danych zawartych na fakturze polega na wystawieniu faktury korygującej. Z przepisów Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 1 grudnia 2008 r.) wynika, że podstawową formą korygowania faktury jest - w myśl § 13 i § 14 - wystawienie faktury korygującej, a w niektórych przypadkach (zgodnie z § 15 ww. Rozporządzenia) - noty korygującej.

Spółka pragnie jednak podkreślić, iż w przedmiotowej sytuacji automatycznie generowane przez system faktury pierwotne nie są wprowadzane do obrotu prawnego (nabywca nie otrzymuje oryginału faktury VAT - nie zostanie ona nigdy wysłana do klienta), a zatem skorygowanie tych faktur w trybie korekty nie dotyczy analizowanej sytuacji.

Spółka wskazuje, iż wprawdzie przepisy ustawy o VAT i Rozporządzenia nie zawierają regulacji odnoszących się do możliwości anulowania wystawionej przez podatnika faktury VAT, jednak w praktyce oraz piśmiennictwie organów podatkowych utrwalił się pogląd, iż w przypadku gdy wystawiona faktura VAT nie została wprowadzona do obrotu prawnego (poprzez przekazanie jej nabywcy), dopuszczalne jest anulowanie faktury. Anulowanie faktury może sprowadzać się wówczas do trwałego przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonania na nich adnotacji uniemożliwiającej ich wykorzystanie w transakcjach z kontrahentami oraz przechowywania anulowanego dokumentu w dokumentacji wystawcy faktury.

Zdaniem Spółki, ponieważ wygenerowane automatycznie faktury pierwotne nie dokumentują zdarzenia opisanego w przepisie art. 106 ust 1 ustawy o VAT (tj. nie dokumentują sprzedaży a jedynie część sprzedaży będącej przedmiotem zamówienia) istnieje możliwość anulowania ich poprzez dokonanie odpowiedniej adnotacji (na oryginale oraz kopii) uniemożliwiającej ich wprowadzenie do obrotu prawnego. Ponadto ze względu na techniczne wymogi używanego przez Spółkę systemu informatycznego, Wnioskodawca planuje do każdej anulowanej faktury pierwotnej wystawić dodatkowo dokument anulujący z adnotacją „DOKUMENT WYSTAWIONY W CELU ANULOWANIA FAKTURY NR ...”. Opisane powyżej działania powodowałyby korektę w systemie ilości sprzedanych produktów wartości sprzedaży oraz podatku VAT należnego, wykazanych na anulowanej fakturze pierwotnej do zera (aby nie podwajać wielkości odpowiednich pozycji w odpowiednich ewidencjach).

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w piśmiennictwie organów podatkowych, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 24 grudnia 2008 r. (sygn. IPPP1/443-1 894/08-4/PR) potwierdził, że nie jest konieczne wystawianie faktury korygującej do transakcji, która nie doszła do skutku. Możliwe jest bowiem anulowanie faktury przez Spółkę(…)

Do analogicznych wniosków dochodzi się analizując stanowisko zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z 29 stycznia 2009 r. w której zostało wyjaśnione, że (… ) z przepisu art. 106 ust 1 i 3 ustawy o VAT wynika, że podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. (...) Prawidłowość materialno - prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki. Jeśli do realizacji umowy sprzedaży nie doszło a sporządzono juz dokumenty potwierdzające sprzedaż (oryginał i kopię faktury VAT) należy w tym wypadku oryginał i kopię faktury VAT anulować (…) i zachować w aktach. W ocenie tut. organu wystawienie faktury należy (…) rozumieć jako sporządzenie wyżej wymienionego dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy towaru lub usługi) a także przez wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura VAT jedynie sporządzona lecz nie wprowadzona do obrotu prawnego (faktura anulowana), nie jest fakturą wystawioną w rozumieniu powyższego przepisu i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie wyżej wymienionego przepisu art. 108 ust I ustawy o VAT. W konsekwencji anulowania faktury VAT podatnik nie wykazuje danych w niej zawartych w deklaracji VAT (sygn. IBPP2/443-1075/08/BW).

Prezentowane stanowisko Spółki dotyczące możliwości anulowania faktur niewprowadzonych do obrotu prawnego, potwierdzone zostało również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładem może być wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 grudnia 2000 r. (sygn. III SA 1715/99), w którym sąd stwierdził, że „możliwość „anulowania” faktur (…), nie dopuszczoną wyraźnie przez ustawę o podatku od towarów i usług (...) należy zaaprobować jako praktyczną i realną drogę „wycofania się” podatnika z błędnego wystawienia dokumentu rozliczeniowego. Możliwość taka dotyczyć powinna jednak wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych /faktur/ (…), które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawno-podatkowego np. poprzez doręczenie ich kontrahentom.

Podkreślenia wymaga fakt, że przyjęcie przez Spółkę rozwiązania polegającego na anulowaniu faktur pierwotnych dotyczyć będzie tylko tych przypadków, gdy wygenerowane automatycznie faktury nie będą dokumentować zdarzenia gospodarczego polegającego na sprzedaży stanowiącej pełną realizację złożonego przez klienta zamówienia - a co za tym idzie - nie zostaną wprowadzone do obrotu prawnego.

W przedmiotowej sprawie istotny jest również fakt, że zarówno oryginały jak i kopie anulowanych faktur pierwotnych wraz z dokumentami anulującymi zostaną zachowane w ewidencji Wnioskodawcy, co uniemożliwi wprowadzenie tych faktur w przyszłości do obrotu prawnego. Ponadto zarówno z anulowanych faktur jak i dokumentów anulujących jednoznacznie będzie wynikało, że faktury pierwotne pozostają poza obrotem prawnym (będą zawierały adnotację „ANULOWANO”).

Reasumując mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, piśmiennictwo organów podatkowych i sądów administracyjnych, w ocenie Spółki, prawidłowym jest rozwiązanie proponowane przez Wnioskodawcę, polegające na anulowaniu faktur pierwotnych zgodnie z procedurą opisaną we wniosku. Zdaniem Spółki, konsekwencją zastosowania opisanej przez Wnioskodawcę procedury jest fakt, iż anulowane faktury nie rodzą obowiązku rozliczenia podatku VAT należnego z nich wynikającego dla potrzeb sporządzenia deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Należy zauważyć, iż faktury VAT pełnią ważną, zasadniczą rolę na gruncie prawa podatkowego. Zakres i sposób w jaki czynności wykonywane przez podmioty winny być udokumentowane za pomocą faktury VAT, zawarty jest w ustawie o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeniu wydanym na jej podstawie. Katalog czynności dokumentowanych fakturami VAT w myśl wyżej cyt. art. 106 obejmuje w szczególności dokonanie sprzedaży. Za sprzedaż, stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, uznaje się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Specyficznym rodzajem faktur są faktury korygujące. Zgodnie z przepisem § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) fakturę korygującą wystawia się, gdy udzielono rabatów, podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Wystawienie faktur korygujących ma na celu doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Należy zauważyć, że faktury korygujące wystawia się w przypadku wprowadzenia faktury pierwotnej do obrotu prawnego.

W sytuacji, gdy faktury nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego (tj. nieodebrane przez nabywcę) dopuszczalne jest anulowanie wystawionej uprzednio faktury sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Sprzedawca wówczas powinien przechowywać oryginał i kopię faktury wraz z wyjaśnieniem.

Należy jednak zwrócić uwagę, że mimo, iż przepisy ustawy nie regulują wprost przypadków anulowania faktur VAT powinno się przyjąć, iż anulowanie ma na celu wycofanie się podatnika z błędnego wystawienia dokumentu. Stanowisko takie prezentuje również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, który w wyroku z dnia 19 grudnia 2000r. sygn. akt III SA 1715/99, (powołanym również przez Wnioskodawcę) stwierdził, iż "możliwość "anulowania" faktur (...), mimo że nie jest dopuszczona wyraźnie przez ustawę o VAT, należy zaaprobować jako praktyczną i realną drogę "wycofania się" podatnika z błędnego wystawienia dokumentu rozliczeniowego. Jednak powinna ona dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych (...), które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego (np. poprzez doręczenie ich kontrahentom). Natomiast w przypadku wprowadzenia takich dokumentów do obrotu prawnego, pozostaje jedynie możliwość dokonania korekt faktur (...) na zasadach określonych przepisami".

Z opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku wynika, iż Spółka korzysta z systemu informatycznego, który generuje faktury VAT w momencie wydania towarów z różnych magazynów w sytuacji, gdy sprzedaż objęta jest - jako całość - jednym zamówieniem. Faktury te są następnie anulowane i wystawiana jest faktura VAT obejmująca wszystkie poszczególne towary. Anulowane faktury nie są wprowadzone do obiegu prawnego. A zatem wystawianie faktur VAT, które następnie są anulowane, są zamierzonym działaniem podatnika związanym z funkcjonowaniem systemu informatycznego.

Reasumując, jak wskazano powyżej, aczkolwiek kwestia anulowania faktur nie jest zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, czynność tę należy dopuścić w sytuacji naprawienia błędu, kiedy to faktura nie została wprowadzona do obrotu prawnego. Za błąd ten, zdaniem tut. Organu, nie można jednak uznać zastosowanego przez Wnioskodawcę rozwiązania polegającego na anulowaniu faktur VAT generowanych przez system informatyczny w sytuacji opisanej we wniosku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).