INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2009r. (data wpływu do tut. Biura 18 maja 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży elektrowni wiatrowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży elektrowni wiatrowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w dniu 23 października 2007r. zakupiła elektrownię wiatrową za kwotę 60 000 zł, a w dniu 09 marca 2009r. sprzedała ją za kwotę 245 000 zł.

Wnioskodawczyni poniosła w 2007r. następujące koszty: 301,95 zł (za zakup materiałów biurowych, prowizje bankowe, usługi telekomunikacyjne), za 2008r.: 1539,19 zł (za zakup drobnych materiałów w celu zabezpieczenia elektrowni, prowizje bankowe, usługi telekomunikacyjne), za 2009r.: 181,00 zł (prowizje bankowe, usługi telekomunikacyjne).

Elektrownia nie była uruchomiona, nie wytwarzała energii elektrycznej i nie przynosiła żadnego dochodu. Elektrownia nie była ewidencjonowana jako środek trwały, wnioskodawczyni nie odpisywała amortyzacji i nie wpisywała jej do kosztów działalności, gdyż nie używała elektrowni. Wydłużający się termin załatwienia zezwolenia na budowę, pomiary wiatrów, opinie ekologów, ustalenia z zakładem energetycznym do odbioru prądu oraz nawrót choroby zmusił wnioskodawczynię do podjęcia decyzji o sprzedaży elektrowni wiatrowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wnioskodawczyni od różnicy pomiędzy wartością sprzedaży, a wartością zakupu elektrowni wiatrowej ma zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych, czy też nie...

Zdaniem wnioskodawczyni nie powinna płacić podatku dochodowego od różnicy pomiędzy wartością sprzedaży a wartością zakupu elektrowni wiatrowej, ponieważ zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podlega sprzedaż rzeczy przed upływem pół roku od daty nabycia, a wnioskodawczyni dokonała sprzedaży elektrowni po upływie 6-ciu miesięcy od jej nabycia.

Zdaniem wnioskodawczyni w jej przypadku nie ma zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, gdyż ma on zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych w działalności środków trwałych, a elektrownia nie była uruchomiona i użytkowana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-d) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany

Zatem dla rozstrzygnięcia czy od sprzedaży przedmiotowej elektrowni wiatrowej należny będzie podatek dochodowy od osób fizycznych istotnym jest ustalenie czy przedmiotowa elektrownia wiatrowa stanowi nieruchomość lub prawo w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też inne rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, a także, czy przedmiotowe zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, w związku z czym należy odnieść się do definicji nieruchomości zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.)

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntami związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w październiku 2007r. wnioskodawczyni zakupiła elektrownię wiatrową z zamiarem użytkowania jej w działalności gospodarczej. W związku z wydłużającym się terminem załatwienia zezwolenia na budowę, pomiary wiatrów, opinie ekologów, ustalenia z zakładem energetycznym do odbioru prądu oraz nawrót choroby wnioskodawczyni, podjęła decyzję o sprzedaży elektrowni wiatrowej.

Elektrownia wiatrowa, co do zasady zbudowana jest z zespołu elektryczno-wiatrowego (m.in. turbiny w tym łopat z układem sterowania, generatora prądu, transformatora mocy, instalacji elektrycznych i oświetleniowych, gondoli), wieży w sposób trwały przymocowanej do fundamentu oraz fundamentu.

Z przedstawionego przez wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, że przedmiotowa elektrownia wiatrowa aż do momentu sprzedaży nie została związana z gruntem na stałe. Z uwagi bowiem na problemy z uzyskaniem pozwolenia na budowę nie przeprowadzono odpowiednich inwestycji budowlanych, które pozwoliłyby na trwałe związanie elektrowni wiatrowej z gruntem.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa elektrownia wiatrowa nie była nieruchomością lub prawami w rozumieniu art. 10 ust 1 pkt 8 lit a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiła natomiast mienie ruchome wnioskodawczyni, którego zbycie mogłoby być objęte dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy.

Stosownie do 10 ust. 1 pkt 3 w/w ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 w/w ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 w/w ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku wprowadzonych lub nie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji.

Należy zauważyć, iż przepis art. 14 ust. 1 powołanej ustawy nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej („Przychodem z działalności gospodarczej są również:”).

Jak wykazuje analiza przytoczonych powyżej uregulowań prawa podatkowego, rodzajowy katalog przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza nie jest ograniczony. Wymienione kategorie przychodów mają charakter przykładowy, otwarty.

W myśl powyższego zatem, odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nawet nie ujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w cytowanym art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podmiotu, który faktycznie przedmiotowy składnik wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Stąd bez znaczenia pozostaje w tej kwestii wskazywany przez wnioskodawczynię fakt nie ujęcia przedmiotowej elektrowni w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 cytowanej ustawy.

Zasadnym jest wskazanie, iż przez pojęcie „majątek związany z działalnością” należy rozumieć składniki mienia, których posiadanie wiąże się z faktem wykonywania działalności gospodarczej. Natomiast znaczenia wskazanego pojęcia „wykorzystywanie” nie zawiera powołana ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec tego należy posłużyć się definicją słowa „wykorzystywanie” ze Słownika Języka Polskiego, zgodnie z którym „wykorzystywanie” to osiąganie z czegoś korzyści, pożytku, skorzystanie z czegoś, spożytkowanie, zużytkowanie (Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, s. 752). Zatem przez „wykorzystywanie”, jak wskazano powyżej, należy rozumieć osiąganie z czegoś korzyści, pożytku, tym samym przez składniki majątku wykorzystywane w działalności gospodarczej należy rozumieć tego rodzaju składniki, które są używane w działalności gospodarczej i umożliwiają osiąganie korzyści (przychodów) z tej działalności.

W przedstawionym przez wnioskodawczynię stanie faktycznym, wnioskodawczyni podkreśla, że przedmiotowa elektrownia wiatrowa nie była uruchomiona i użytkowana, nie wytwarzała energii elektrycznej i nie przynosiła żadnego dochodu. Elektrownia nie była ewidencjonowana jako środek trwały, wnioskodawczyni nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych i nie zaliczała ich do kosztów działalności oraz od momentu zakupu do momentu sprzedaży przedmiotowej elektrowni wiatrowej upłynęło 6 miesięcy. W obliczu tak przedstawionych przez wnioskodawczynię informacji należy uznać, że z tytułu zbycia tej elektrowni nie osiągnęła przychodu z działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze należy również stwierdzić, że sprzedaż elektrowni wiatrowej będącej rzeczą ruchomą nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.