INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2009r. (data wpływu 3 sierpnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2009r. (data wpływu 30 września 2009r.) oraz z dnia 27 października 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostaw działek z przeznaczeniem pod zabudowę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2009r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 30 lipca 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostaw działek z przeznaczeniem pod zabudowę.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 września 2009r. (data wpływu 30 września 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 września 2009r. oraz pismem z dnia 27 października 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 20 grudnia 2002r. Wnioskodawca nabył drogą spadku po ojcu działkę rolną o powierzchni 1 ha 1052 m#61447;. Obecnie sytuacja życiowa zmusza Wnioskodawcę do sprzedaży tej ziemi. W dniu 13 stycznia 2009r. Wnioskodawca otrzymał decyzję Prezydenta Miasta o warunkach zabudowy. Następnie wystąpił o wydanie decyzji o podziale działki, którą otrzymał w dniu 6 lipca 2009r. (podział na sześć działek plus siódma działka – droga).

Obecny status działki to: działki rolne z warunkami zabudowy. W najbliższej przyszłości Wnioskodawca zamierza sprzedać ten grunt. W uzupełnieniu do wniosku z dnia 29 września 2009r. do Wnioskodawca wskazał, iż nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie prowadzi działalności gospodarczej. Otrzymany w spadku grunt wykorzystywany był do produkcji rolnej przez dzierżawcę.

Wnioskodawca dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na innym polu. Wnioskodawca nie otrzymywał dopłat unijnych w związku z przedmiotowym gruntem. Wnioskodawca nie występował do Prezydenta Miasta o przekształcenie gruntu rolnego na budowlany. Przyczyną podziału gruntu, otrzymanego w drodze spadku, na mniejsze działki był brak nabywcy na cały areał. Grunt był przedmiotem nieodpłatnej dzierżawy (dzierżawa innemu rolnikowi).

Droga również stanowi przedmiot sprzedaży. W momencie sprzedaży na działce nie będzie żadnych budynków i budowli. Przyczyną sprzedaży gruntu jest zła sytuacja ekonomiczna i optymalizacja działalności rolnej – otrzymana w drodze spadku działka znajduje się w znacznym oddaleniu od głównego gospodarstwa Wnioskodawcy. Pieniądze ze sprzedaży gruntu Wnioskodawca przeznaczy na własne potrzeby. W 2003r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży pola rolnego z tego samego spadku i z tego samego powodu czyli braku pieniędzy i oddalenia od głównego gospodarstwa.

Wnioskodawca nie posiada innych, przeznaczonych do sprzedaży nieruchomości. Decyzja o warunkach zabudowy nie obowiązuje dla poszczególnych działek i nie wydano takich decyzji dla poszczególnych działek. Dla poszczególnych działek, dla tego terenu nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania określa ten teren jako obszar produkcji rolnej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 27 października 2009r. Wnioskodawca wskazał, iż nie występował do o Prezydenta Miasta o przekształcenie gruntu rolnego na budowlany. Wnioskodawca wystąpił o podział gruntu na mniejsze działki, które nadal są działkami rolnymi z możliwością zabudowy. Działka w momencie sprzedaży pozostaje nadal działka rolna z możliwością zabudowy. Grunt był przedmiotem nieodpłatnej dzierżawy do około kwietnia 2008r. Od tej pory jest to nieużytek z powodu nieopłacalności uprawy (niska klasa ziemi). Wnioskodawca pieniądze przeznaczy na zaspokojenie bieżących potrzeb m.in. na rozwój gospodarstwa rolnego otrzymanego w spadku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż tych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy nie staje się on w momencie sprzedaży tych działek podatnikiem podatku od towarów i usług, gdyż podziału dokonał z przyczyny nie znalezienia nabywcy dla całej powierzchni oraz Wnioskodawca nie zamierza się zajmować w sposób ciągły sprzedawaniem nieruchomości a jedynie jednej, którą dostał w spadku po ojcu. Zatem przedmiot tej sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. Stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów. Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, lecz służy zaspokojeniu potrzeb osobistych właściciela.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowych jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej w ogóle.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest zwykle na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej w ogóle, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie prowadzi działalności gospodarczej, jednakże dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na innym polu.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 cyt. ustawy o VAT, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez produkty rolne – zgodnie z art. 2 pkt 20 cyt. ustawy o VAT - rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim. Natomiast przez usługi rolnicze (art. 2 pkt 21 ww. ustawy o VAT) rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Rolnik prowadzi zatem działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług lecz dokonywana przez niego sprzedaż produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej objęta jest zwolnieniem od podatku VAT.

Rolnik prowadzący działalność rolniczą jest więc podatnikiem podatku VAT, tylko korzystającym ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT z uwagi na przedmiot sprzedaży – produkty rolne pochodzące z własnej działalności rolniczej oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Zatem fakt korzystania ze zwolnienia w zakresie sprzedaży płodów rolnych nie powoduje, że rolnik nie może prowadzić innej działalności gospodarczej i nie może być podatnikiem podatku od towarów i usług wykonując inne opodatkowane czynności.

Zatem właściciel gospodarstwa rolnego, dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, jest co do zasady rolnikiem ryczałtowym, posiadającym status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nabył w dniu 20 grudnia 2002r. drogą spadku po ojcu działkę rolną o powierzchni 1 ha 1052m#61447;. Grunt był wykorzystywany do produkcji rolnej przez dzierżawcę do kwietnia 2008r. Po tej dacie grunt stanowił nieużytek z powodu nieopłacalności uprawy (niska klasa ziemi). Wnioskodawca wskazał, iż nie występował do Prezydenta Miasta o przekształcenie gruntu rolnego na budowlany. Z uwagi na brak kupca na cały areał gruntu, Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o podziale działki, którą otrzymał w dniu 7 lipca 2009r. W wyniku tej decyzji nastąpił podział gruntu na sześć działek plus siódma działka – droga. Wnioskodawca wskazał również, iż przedmiotem dostawy będą działki rolne z możliwością zabudowy, działki te nie będą zabudowane budynkami lub budowlami. Ponadto Wnioskodawca poinformował, iż środki uzyskane ze sprzedaży działek przeznaczy na zaspokojenie bieżących potrzeb m.in. na rozwój gospodarstwa rolnego otrzymanego w spadku.

A zatem nie można uznać sprzedaży przez Wnioskodawcę siedmiu działek rolnych z możliwością zabudowy, jako sprzedaży majątku osobistego, mimo, iż grunt przed podziałem Wnioskodawca otrzymał w drodze postępowania spadkowego. Wnioskodawca nie wskazał aby w jakimkolwiek momencie posiadania przedmiotowego gruntu wykorzystywał go do celów prywatnych. Wręcz przeciwnie, grunt ten wydzierżawił innemu rolnikowi, wprawdzie nieodpłatnie lecz w celu prowadzenia na nim działalności rolniczej. Następnie, po uzyskaniu dla tego gruntu decyzji o warunkach zabudowy, Wnioskodawca dokonał jego podziału na mniejsze działki. Ponadto środki uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć m.in. na rozwój gospodarstwa rolnego. Zatem wszelkie podejmowane przez Wnioskodawcę działania należy zakwalifikować jako podejmowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego Wnioskodawca, dokonujący dostawy siedmiu działek rolnych z możliwością zabudowy, zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy VAT będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a dostawa tych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy zaznaczyć, że dostawa przedmiotowych nieruchomości nie może korzystać z jakiegokolwiek zwolnienia od podatku VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ww. ustawy, zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tj. ze względu na wartość sprzedaży niższą niż 50.000 zł), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionych gruntów byłaby niższa niż 50.000 zł, istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Przedmiotowa dostawa gruntu niezabudowanego, nie może korzystać ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż zwolnieniem tym objęta jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W przedmiotowej sprawie nie zachodzi ww. okoliczność, bowiem przedmiotem dostawy będą grunty rolne z możliwością zabudowy – a więc grunty przeznaczone pod zabudowę, zatem przedmiotowa dostawa będzie podlegała opodatkowaniu według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, tj. 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie wskazanego we wniosku orzeczenia NSA z dnia 29 października 2007r. (FPS 3/07) stwierdzić należy, iż zapadło one w indywidualnej sprawie i na tle odmiennego stanu faktycznego, zatem powoływanie się przez Wnioskodawcę na to orzeczenie jest nieuzasadnione.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.