Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-773/12/MK
z 30 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 03 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wpisywania w poz. 20 informacji PIT-11 wystawionym przez Sąd adwokatom, radcom prawnym, tłumaczom przysięgłym i biegłym sądowym numeru PESEL:

• w części dotyczącej osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą czy też zarejestrowanych jako podatnicy podatku od towarów i sług – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 03 września 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wpisywania w poz. 20 informacji PIT-11 wystawionym przez Sąd adwokatom, radcom prawnym, tłumaczom przysięgłym i biegłym sądowym numeru PESEL.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sąd realizuje płatności wobec adwokatów i radców prawnych za obronę z urzędu oraz biegłym sądowym i tłumaczom przysięgłym. Płatności dokonywane są na podstawie postanowienia, zarządzenia i faktury VAT wystawionej najczęściej przez kancelarię adwokacką lub spółkę. Na przedłożonych dokumentach do zapłaty umieszczony jest NIP kancelarii lub spółki, która wystawiła fakturę. Adwokaci, radcowie prawni, biegli sądowi i tłumacze przysięgli są wzywani z imienia i nazwiska do wykonania danego zlecenia sądu i w postanowieniu należność jest przyznana osobie a nie kancelarii czy spółce. Sąd pobiera adwokatom, radcom prawnym, biegłym sądowym i tłumaczom przysięgłym zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 13 pkt 6 tej ustawy. Na koniec roku Sąd wystawia PIT-11 i przesyła podatnikowi.

W informacji PIT-11 za rok 2011 w poz. 20 został wpisany wszystkim ww. osobom nr PESEL, gdyż numer ten posiada każda osoba i łatwo po nim zidentyfikować podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w rubryce nr 20 druku PIT-11 może być wpisany nr PESEL adwokatów, radców prawnych, tłumaczy przysięgłych i biegłych sądowych?

W postanowieniu kwota zasądzona jest zawsze osobie z podaniem imienia i nazwiska. Na fakturze VAT również zawsze widnieje imię i nazwisko adwokata, radcy prawnego, tłumacza przysięgłego i biegłego sądowego. Każdy obywatel posiada swój PESEL i w ocenie Sądu można nim wypełnić poz. 20 w druku PIT-11. Ponadto Sąd nie jest w stanie stwierdzić czy NIP podany na fakturze VAT jest numerem ewidencyjnym podatnika – osoby fizycznej czy np. spółki. Podane przez Sąd informacje na druku PIT-11 są zgodne z danymi jakie Sąd posiada i umożliwiają szybką identyfikację podatnika.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 42 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. (…).

Z przepisu art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Sąd realizuje płatności wobec adwokatów i radców prawnych za obronę z urzędu oraz biegłym sądowym i tłumaczom przysięgłym. Sąd pobiera ww. osobom zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 13 pkt 6 tej ustawy. Na koniec roku Sąd osobom tym wystawia informacje PIT-11. W informacji PIT-11 za rok 2011 w poz. 20 został wpisany wszystkim ww. osobom PESEL.

Zdaniem Sądu, każdy obywatel posiada swój PESEL, w związku z czym można nim wypełnić poz. 20 w druku informacji PIT-11.

Z takim stanowiskiem Wnioskodawcy nie można w pełni się zgodzić.

Zasady ewidencji i identyfikacji podatników zawarte zostały w ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. z 2004 r. Dz. U. Nr 269, poz. 2681 ze zm.).

Z przepisu art. 1 tej ustawy wynika, iż ustawa określa:

1. zasady ewidencji:
   
   1. podatników,
      
   2. płatników podatków,
      
   3. płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych”;
2. zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, zwanego dalej „NIP”;
   
3. zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym.

Z przepisu art. 2 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków (art. 2 ust. 2 ww. ustawy).

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Obowiązkowi ewidencyjnemu nie podlegają podatnicy, którzy uzyskali numer identyfikacyjny na podstawie art. 132 ust. 5 oraz art. 134a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) (art. 2 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.
   
   

Z przepisu art. 3a ww. ustawy wynika, iż w przypadku gdy z odrębnych przepisów wynika obowiązek podawania NIP, obowiązek ten dotyczy wyłącznie podmiotów, które są obowiązane posiadać NIP na podstawie przepisów niniejszej ustawy.v

Przepis art. 5 ust. 2a ww. ustawy stanowi, iż zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników będących osobami fizycznymi wykonujących działalność gospodarczą zawiera dane, o których mowa w ust. 2, nazwę (firmę), adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, adresy dodatkowych miejsc wykonywania działalności, numer identyfikacyjny REGON, organ ewidencyjny, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (art. 5 ust. 4 ww. ustawy).

Ponadto zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani podawać identyfikator podatkowy na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru są obowiązane organy podatkowe lub celne.

W myśl art. 11 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy w sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych podatnicy mają obowiązek podawać identyfikator podatkowy na żądanie płatników oraz inkasentów podatków i niepodatkowych należności budżetowych.

Płatnicy i inkasenci, o których mowa w ust. 2 pkt 6, są obowiązani żądać od podatników podania identyfikatora podatkowego i podawać go organom podatkowym na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru są obowiązane organy podatkowe lub celne (art. 11 ust. 3 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż niezależnie od rodzaju uzyskiwanego przychodu – w przypadku gdy podatnik zgodnie z uregulowaniami wynikającymi z ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników winien dysponować numerem NIP – tym numerem winien się posługiwać w spawach związanych z obowiązkami podatkowymi i taki też identyfikator winien być podawany również przez płatnika.

W świetle powołanych powyżej przepisów prawa stwierdzić należy, iż Sąd jako płatnik w informacjach PIT-11, w poz. 20 druku PIT-11, wystawianym adwokatom, radcom prawnym, tłumaczom przysięgłym i biegłym sądowym, którzy są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, zobowiązany jest podać numer PESEL.

Natomiast w przypadku adwokatów, radców prawnych, tłumaczów przysięgłych i biegłych sądowych, którzy są osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą lub też są podatnikami podatku od towarów i usług – w poz. 20 informacji PIT-11 zobowiązany jest podać numer NIP.

Należy zauważyć, iż z przepisu art. 11 ust. 3 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników wprost wynika, iż Sąd jako płatnik obowiązany jest żądać od adwokatów, radców prawnych, tłumaczów przysięgłych i biegłych sądowych podania identyfikatora podatkowego i podawać go organom podatkowym na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych – w przedmiotowym przypadku w poz. 20 informacji podatkowej PIT-11.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości wpisywania w poz. 20 informacji PIT-11 wystawionym przez Sąd adwokatom, radcom prawnym, tłumaczom przysięgłym i biegłym sądowym numeru PESEL:

• jest prawidłowe – w części dotyczącej osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej,
• jest nieprawidłowe – w części dotyczącej osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą czy też zarejestrowanych jako podatnicy podatku od towarów i usług.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.