INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2009r. (data wpływu 17 czerwca 2009r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 14 sierpnia 2009r.), pismem z dnia 17 czerwca 2008r. (data wpływu 21 sierpnia 2009r.) oraz pismem z dnia 3 września 2009r. (data wpływu 7 września 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę nagród rzeczowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę nagród rzeczowych.

Wniosek ten został uzupełniony pismem (data wpływu 14 sierpnia 2009r.) oraz pismem z dnia 17 czerwca 2008r. (data wpływu 21 sierpnia 2009r.).

Ponadto w dniu 7 września 2009r. wpłynęło do tut. organu, jako uzupełnienie do ww. wniosku, pismo Wnioskodawcy z dnia 3 września 2009r. będące odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 sierpnia 2009r. znak: IBPP2/443-454/09/ICz. Natomiast w dniu 5 października 2009r. wpłynęło do tut. organu, jako uzupełnienie do ww. wniosku, pismo Wnioskodawcy z dnia 1 października 2009r. będące odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 września 2009r. znak: IBPP2/443-454/09/ICz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stan faktyczny nr 3

Wnioskodawca będzie przekazywał nagrody rzeczowe przedstawicielom handlowym i innym osobom zatrudnionym u kontrahentów w zamian za dokonywanie zamówień o wartości przekraczającej z góry ustalone kwoty. Nagrody mają na celu zmotywować ww. osoby do dalszego korzystania z oferty handlowej Spółki.

W piśmie uzupełniającym z dnia 17 czerwca 2008r. Wnioskodawca poinformował, iż przeważającą jego działalność stanowi przetwórstwo owoców i warzyw.

W piśmie uzupełniającym z dnia 3 września 2009r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż nieodpłatnie będą przekazywane towary w formie nagród rzeczowych w przedziale powyżej 760,00 zł do 5.000 zł. Nie będzie prowadzona ewidencja pozwalająca na ustalenie tożsamości osób, którym zostaną przekazane nieodpłatnie nagrody rzeczowe.

Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nagród rzeczowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę nagród rzeczowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie nagród rzeczowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu nie podlega nieodpłatna dostawa towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Wykonanie wyżej wymienionych czynności jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa handlowego Spółki. Celem nieodpłatnych świadczeń na rzecz kontrahentów jest promowanie towarów znajdujących się w ofercie handlowej Spółki, a w konsekwencji rozwój działalności gospodarczej Spółki.

Dodatkowo Wnioskodawca zaznaczył, dzięki tym akcjom promocyjnym Spółka uzyska większe przychody ze sprzedaży. Spółka szacuje, iż budżet Państwa uzyska większe wpływy z podatku dochodowego niż łączna kwota ewentualnego podatku od towarów i usług od nieodpłatnych czynności, których dotyczy niniejszy wniosek.

Wyłączenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa potwierdza bogate orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym w szczególności wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2008r. sygn. akt. I FSK 743/07 oraz z dnia 23 marca 2009r. sygn. akt I FPS 6/08. Ostatnie z ww. orzeczeń zapadło w poszerzonym składzie, co uprawnia Spółkę do stwierdzenia, iż stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego w tym zakresie jest ostateczne i nie ulegnie zmianie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie natomiast z ww. ust. 2 art. 7 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również – zgodnie z art. 7 ust. 2 powołanej ustawy - przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w jednym roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Z przywołanych przepisów wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest także to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Przez odpłatną dostawę towarów należy więc rozumieć także przekazanie towarów bez wynagrodzenia, jeżeli przekazania dokonano na cele związane z przedsiębiorstwem, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów – za wyjątkiem druków reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W celu dokonania prawidłowej analizy treści normy prawnej wynikającej z przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zasadnym jest dokonanie wykładni systemowej wewnętrznej, z uwzględnieniem brzmienia ust. 3 tego artykułu, będącego przepisem szczególnym w stosunku do uregulowania art. 7 ust. 2 tej ustawy. Przede wszystkim zauważyć należy, że określone w ust. 3 wyłączenia od zakresu zastosowania przepisu ust. 2, dotyczą towarów, których zbycie co do zasady jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Jeśli zatem na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług przekazanie towarów określonych w tym przepisie, których wydanie niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – podlega wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, to w konsekwencji należy wnioskować, że art. 7 ust. 2 ustawy stanowi podstawę do opodatkowania również nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Odmienna interpretacja podważałaby racjonalność ustawodawcy. Gdyby przyjąć bowiem, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle nie związane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Dodatkowo zauważyć należy także, iż unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług nawiązuje do treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), będącej odpowiednikiem art. 5 (6) VI Dyrektywy Rady, z którego wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki. Analiza powołanych przepisów pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie przekazywał nagrody rzeczowe przedstawicielom handlowym i innym osobom zatrudnionym u kontrahentów w zamian za dokonywanie zamówień o wartości przekraczającej z góry ustalone kwoty. Nagrody mają na celu zmotywować ww. osoby do dalszego korzystania z oferty handlowej Spółki. Wnioskodawca wyjaśnił, iż nieodpłatnie będą przekazywane towary w formie nagród rzeczowych w przedziale powyżej 760,00 zł do 5.000 zł. Nie będzie prowadzona ewidencja pozwalająca na ustalenie tożsamości osób, którym zostaną przekazane nieodpłatnie ww. nagrody rzeczowe. Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nagród rzeczowych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że jeśli Wnioskodawca, jak wskazano we wniosku, ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu bądź wytworzeniu nagród rzeczowych, przekazywanych następnie nieodpłatnie w okolicznościach wskazanych we wniosku, wówczas nieodpłatne przekazanie tych towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż nieodpłatne przekazanie nagród rzeczowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powoływane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem są one rozstrzygnięciami w konkretnej sprawie, osadzonymi w określonym stanie faktycznym.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawy będąca przedmiotem autonomicznych rozstrzygnięć sądów, które powołała Spółka, mogą odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez niego we wniosku o wydanie, co należy podkreślić, indywidualnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że w kwestii opodatkowania nieodpłatnego przekazania praw do uczestnictwa w wycieczkach i bonów towarowych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.