INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 08 lipca 2009r. (data wpływu do tut. Biura 23 lipca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych z tytułu zawieranych umów o dzieło i umów zlecenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych z tytułu zawieranych umów o dzieło i umów zlecenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług (sprzątanie, żywienie, inne czynności fizyczne). W związku z powyższym zamierza zawierać z osobami fizycznymi, które nie są jego pracownikami umowy prawa cywilnego określone w art. 13 pkt 8 ustawy (tj. umowy o dzieło, umowy zlecenia). Na podstawie tych umów osoby fizyczne będą na rzecz wnioskodawcy realizować różnego typu czynności faktyczne (sprzątanie, żywienie, inne czynności fizyczne). Strony będą się rozliczać w cyklu miesięcznym – na koniec każdego miesiąca osoba fizyczna wystawiać będzie wnioskodawcy rachunek. Wysokość tego rachunku nie będzie znana w momencie podpisywania umowy; skonkretyzuje się dopiero na koniec każdego miesiąca (w momencie wystawiania i akceptowania rachunku). Jak podkreślił wnioskodawca będzie tak, ponieważ zawierane umowy nie będą przewidywać w chwili podpisywania kwotowej stawki wynagrodzenia za konkretny okres np. 150 zł lub 1500 zł za jeden miesiąc. Wręcz przeciwnie umowy będą określać jedynie podstawę do ustalenia wynagrodzenia miesięcznego w przyszłości (np. stawkę godzinową) albo nawet nie przewidywać ani tej podstawy ani określenia kwotowego wynagrodzenia; wówczas podstawą ustalenia kwoty na rachunku będzie w szczególności nakład pracy osoby fizycznej, charakter i komplikacja wykonywanych przez nią czynności. Zatem dopiero na koniec miesiąca, z chwilą wystawienia rachunku, okaże się, czy mamy do czynienia z kwotą poniżej czy powyżej 200 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na wnioskodawcy, jako płatniku podatku dochodowego ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych przy wypłacie wynagrodzenia z tytułu zawieranych z osobami, które nie są jego pracownikami umów prawa cywilnego, o których umowa w art. 13 pkt 8 ustawy tj. umów o dzieło i umów zlecenia, w których to umowach nie określono w sposób kwotowy należności, jeśli na koniec miesiąca okaże się, że wynagrodzenie nie przekracza 200 zł...

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji wynagrodzenie z tytułu zawieranych z osobami niebędącymi jego pracownikami umów prawa cywilnego, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U z 200r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) tj. umów o dzieło i umów zlecenia, w których to umowach nie określono w sposób kwotowy należności nie będzie podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym nawet wtedy, gdy na koniec miesiąca okaże się, że wynagrodzenie nie przekracza 200 zł.

Przepis art. 30 ust. 1 lit. 5a ustawy stosuje się tj. pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy, o ile łącznie spełnione zostały następujące przesłanki określone w tym przepisie:

• osoba, z którą zawarto umowę nie jest pracownikiem płatnika,
• osoba, z którą zawarto umowę musi uzyskiwać przychód z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 lub pkt 5-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• suma należności musi być określona w umowie lub w umowach zawartych z tą osobą,
• suma należności nie może przekraczać miesięcznie 200 zł od tego samego podmiotu.
  
  

W ocenie wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy nie znajdzie zastosowania, bowiem z wymienionych wyżej przesłanek, które muszą być łącznie spełnione, nie występuje przesłanka, iż suma należności jest określona w umowie lub w umowach. Zdaniem wnioskodawcy cyt. wyżej przepisu nie można interpretować rozszerzająco, ponieważ jest to przepis szczególny w stosunku do ogólnie obowiązujących zasad poboru podatku przez płatnika. Hipoteza tego przepisu wymaga, by już w momencie zawierania umowy strony ustaliły kwotowo konkretną stawkę poniżej 200 zł. Wniosek taki sugeruje użycie przez ustawodawcę słów „należności określonych w umowie lub umowach”. Gdyby ustawodawca przewidywał inną sytuację (objęcie dyspozycją analizowanego przepisu również należności określonych w inny sposób niż kwotowo), użyłby słów „wypłat wynikających z umowy lub umów” lub „kwota należna zgodnie z umową” (tak jak w art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym w okresie od 1 stycznia 1994r. do 31 grudnia 1994r. „od przychodów określonych w art. 13 pkt 2 i 5-8, jeżeli należna, zgodnie z zawartą umową, kwota wypłacona osobie niebędącej pracownikiem płatnika nie przekracza 300.000 zł – w wysokości 20% przychodu”).

Przedstawione wyżej stanowisko, jak podkreśla wnioskodawca znajduje potwierdzenie w treści interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 06 maja 2009r. nr ILPB1/415-215/09-4/AK i z dnia 08 maja 2009r. nr ILPB1/415-217/09-2/AK (interpretacje uznające stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe), jak również w argumentacji przedstawionej w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 maja 2009r. nr IPPB2/415-132/09-2/MK i z dnia 21 maja 2009r. nr IPPB1/415-263/09-2/EC oraz przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 03 kwietnia 2009r. IBPBII/1/415-29/09/BD (interpretacje uznające stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.