INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09 marca 2009r. (data wpływu 10 sierpnia 2009r.) uzupełnionego pismem z dnia 16 września 2009r. (data wpływu 21 września 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przepisu art. 132 ustawy z dnia z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2009r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przepisu art. 132 ustawy z dnia z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność w zakresie świadczenia usług reklamy zewnętrznej dla innych przedsiębiorców, w tym dla producentów i dystrybutorów napojów alkoholowych. Wnioskodawca planuje zawarcie umowy lub umów, na podstawie których będzie zobowiązany do druku plakatów reklamowych, zawierających reklamę napojów alkoholowych, a następnie przekazania wydrukowanych plakatów zleceniodawcy.

W zamian za opisane świadczenie, Wnioskodawca otrzyma od zleceniodawcy wynagrodzenie pieniężne, które zostanie ustalone przez strony w umowie.

Złożone w dniu 10 sierpnia 2009r. zapytanie nie zawierało wyczerpującego opisu zdarzenia, pozwalającego organowi podatkowemu na właściwe ustosunkowanie się do zadanego problemu. W związku z powyższym pismem z dnia 08 września 2009r. nr IPPP2/443-874/09-2/BM Dyrektor Izby Skarbowej wezwał Podatnika do uzupełnienia przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia, w szczególności w zakresie dokładnego wskazania:

• czy Wnioskodawca świadczy usługę reklamy zewnętrznej, czy też dokonuje wyłącznie produkcji zamówionych plakatów reklamujących alkohol...

• czy świadczenia usług reklamy, z wykorzystaniem plakatów, dokonuje bezpośredni zleceniodawca, czy też plakaty są wykorzystywane przez inny podmiot do świadczenia usług reklamy alkoholu...
  
  

Ponadto tutejszy organ podatkowy wezwał Podatnika także do:

• przedstawienia oryginału umocowania prawnego dla osoby podpisanej na przedmiotowym wniosku lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa.
  
  

W odpowiedzi na przedmiotowe wezwanie, w piśmie z dnia 16 września 2009r. (data wpływu 21 września 2009r.), Strona wyjaśniła, iż Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność w zakresie świadczenia usług reklamy zewnętrznej dla innych przedsiębiorców i osób fizycznych. Wnioskodawca świadczy usługę reklamy zewnętrznej oraz dokonuje produkcji plakatów reklamowych.

Usługi reklamy zewnętrznej i druk plakatów jest wykonywany na rzecz Wnioskodawcy przez podwykonawców (firmy montujące i demontujące plakaty reklamowe, drukarnie) lecz w umowie z klientem to Wnioskodawca jest odpowiedzialny przed klientem za wykonanie usług reklamy zewnętrznej i druk plakatów. Oczywiście najczęściej druk plakatów reklamowych wykonywany jest na rzecz klienta do konkretnej kampanii reklamowej, którą za pomocą podwykonawców, wykonuje Wnioskodawca. Możliwa jest także sytuacja w której druk plakatów reklamowych odbywa się na wniosek klienta Wnioskodawcy a wykonywanie usług reklamy zewnętrznej dokonywane jest przez inny podmiot.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od wynagrodzenia za usługę świadczoną przez Wnioskodawcę na zlecenie producenta lub dystrybutora napojów alkoholowych, polegającą na druku i przekazaniu zleceniodawcy plakatów reklamowych, zawierających reklamę napojów alkoholowych, Wnioskodawca jest zobowiązany do wnoszenia opłaty, o której mowa w art. 13² ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi ...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie na rzecz producenta lub dystrybutora napojów alkoholowych usługi, polegającej na druku plakatów reklamowych, zawierających reklamę napojów alkoholowych, a następnie przekazaniu wydrukowanych plakatów zleceniodawcy, nie podlega opłacie, o której mowa w art. 13² Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Zgodnie z art. 13¹ ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, „podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą na wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu opłatę w wysokości 10 % podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi. Z kolei art. 2¹ pkt 3 ww. ustawy stanowi, iż reklama napojów alkoholowych to „publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych (…)”.

Powyższe oznacza że obowiązkowi podatkowemu na podstawie ustawy podlegają usługi, polegające na publicznym rozpowszechnianiu komunikatów o charakterze reklamowym, służących popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych. Obowiązek poniesienia opłaty powstaje zatem wyłącznie wówczas, gdy dane świadczenie spełnia kumulatywnie dwie przesłanki: (1) ma charakter publiczny oraz (2) służy popularyzowaniu wizerunku handlowego określonego napoju alkoholowego.

Należy uznać, że sytuacja stanowiąca przedmiot zapytania wyrażonego w niniejszym wniosku nie stanowi „świadczenia usług będącego reklamą napojów alkoholowych”. Po pierwsze, druk i przekazanie plakatów reklamowych zleceniodawcom odbywa się w sposób niepubliczny. Do wydrukowanych plakatów dostęp mają wyłącznie pracownicy Wnioskodawcy oraz zleceniodawcy. Tymczasem „reklama” w rozumieniu ustawy o wychowaniu w trzeźwości jest wyłącznie „reklama publiczna”, za którą uznaje się „przekaz, który został publicznie rozpowszechniony, a więc taki, który adresowany jest do nieograniczonego, z góry nieustalonego, kręgu osób” (patrz E. Traple i inni, Prawo reklamy i promocji, 2008, str. 147). Po drugie, druk i przekazanie plakatów reklamowych zleceniodawcom nie stanowi działania służącego popularyzowaniu wizerunku handlowego jakiegokolwiek napoju alkoholowego. O popularyzacyjnym działaniu komunikatu reklamowego można bowiem mówić wyłącznie w przypadku skierowania komunikatu reklamowego do odbiorców - w drodze upublicznienia plakatu. Tymczasem sama usługa drukowania plakatów reklamowych w celu przekazania ich zleceniodawcy nie może być jeszcze uważana za publiczne rozpowszechnianie, tym bardziej, że świadczący usługę nie wie czy zleceniodawca w ogóle wykorzysta wydrukowane dla niego plakaty, a jeśli tak, to kiedy do tego dojdzie. Zdaniem wnioskodawcy powyższa argumentacja wyłącza usługę drukowania i przekazania plakatów reklamowych z zakresu pojęcia usługi reklamy napojów alkoholowych w rozumieniu artykuł 13¹ w związku z artykułem 2¹ pkt 3 ustawy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 13² ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tj. Dz. U. z 2007r. Nr 70, poz. 473 ze zm.) - podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą na wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi.

Treść art. 2¹ cyt. ustawy stanowi słowniczek pojęć, którymi posługuje się ustawodawca. W przedmiotowym słowniczku pojęć ustawodawca dokonuje tzw. legalnej wykładni definicji pojęć istotnych, ważnych dla danej regulacji ustawowej. W analizowanym przepisie szczególne znaczenie ma zwrot zawarty na samym początku art. 2¹: "użyte w ustawie określenia oznaczają", z czego pośrednio wynika, iż ich definicje zostały sporządzone przede wszystkim dla potrzeb cyt. ustawy jako względnie samodzielnej regulacji ustawowej i przenoszenie ich znaczenia na grunt innych ustaw nie może odbywać się w sposób automatyczny. W tym przedmiocie należy stosować podejście refleksyjne, systemowe, uwzględniające specyfikę merytoryczną i ewentualny zakres odesłań tych innych ustaw szczególnych do aktów.

Definicję pojęcia reklamy napojów alkoholowych zawiera art. 2¹ pkt 3 cytowanej powyżej ustawy. Zgodnie z pkt 3 art. 2¹ cyt. ustawy, przez reklamę napojów alkoholowych rozumie się publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych; za reklamę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Z literalnej wykładni art. 13¹ ust. 1 cyt. ustawy wynika, że obowiązek uiszczania opłat dotyczy tylko tych podmiotów, które (zgodnie z definicją reklamy napojów alkoholowych) reklamę rozpowszechniają (rozmieszczają na billboardach, nadają przez radio i TV itd.), nie zaś wykonują same prace pomocnicze towarzyszące procesowi reklamy. Zazwyczaj reklama ma na celu skłonienie do nabycia lub korzystania z określonych towarów czy usług, popierania określonych spraw lub idei.

Definicja zawarta w cyt. ustawie w istotny sposób rozszerza powszechnie ugruntowane w orzecznictwie pojęcie reklamy, za której element charakterystyczny uznaje się element namowy, perswazji nabycia tego a nie innego towaru, oddziaływania na emocje odbiorcy. Tymczasem definicja zamieszczona w ustawie za reklamę uważa każdą rozpowszechnianą publicznie informację, za wyjątkiem informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi. Z tak sformułowanej definicji można wnioskować, że każde działanie zmierzające do publicznego rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych uznaje się za reklamę napojów alkoholowych. Z zakresu tego ustawodawca wyłączył tylko informacje używane do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Zatem z powyższego wynika, że obowiązkiem tym objęci są wszyscy, którzy w jakikolwiek sposób reklamują markę alkoholu lub nazwę i logo firmy produkującej alkohol. Obowiązek ten winien dotyczyć przede wszystkim mediów (telewizji, radia, prasy), ale również firm świadczących usługi reklamy zewnętrznej (np. na billboardach, słupach reklamowych). Można sądzić, że opłatą mogą być także objęte hipermarkety, kina, firmy transportowe, restauracje i hotele, o ile udostępniają przestrzeń lub czas dla publicznej reklamy alkoholu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca świadczy usługę reklamy zewnętrznej oraz dokonuje produkcji plakatów reklamowych. Usługi reklamy zewnętrznej i druk plakatów jest wykonywany na rzecz Wnioskodawcy przez podwykonawców (firmy montujące i demontujące plakaty reklamowe, drukarnie) lecz w umowie z klientem to Wnioskodawca jest odpowiedzialny przed klientem za wykonanie usług reklamy zewnętrznej i druk plakatów. Oczywiście najczęściej druk plakatów reklamowych wykonywany jest na rzecz klienta do konkretnej kampanii reklamowej, którą za pomocą podwykonawców, wykonuje Wnioskodawca. Możliwa jest także sytuacja w której druk plakatów reklamowych odbywa się na wniosek klienta Wnioskodawcy a wykonywanie usług reklamy zewnętrznej dokonywane jest przez inny podmiot.

Biorąc pod uwagę powyższe, w sytuacji realizowania kampanii reklamowej przez Wnioskodawcę, należy przyjąć, że będzie on świadczył i brał udział w świadczeniu usług będących reklamą napojów alkoholowych w rozumieniu art. 2¹ pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. W związku z powyższym, Spółka będzie więc świadczyła usługi stanowiące reklamę napojów alkoholowych i będzie ciążył na niej obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 13² ust. 1 cyt. powyżej ustawy w wysokości 10% podstawy opodatkowania świadczonych usług reklamowych.

Natomiast w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie wyłącznie drukował plakaty reklamujące wyroby alkoholowe, zaś wykonawcą reklamy będzie inny podmiot, należy przyjąć, iż świadczenie powyższych usług nie będzie miało miejsca.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.