INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2009 r.(data wpływu 4 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia sprzedaży używanego samochodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia sprzedaży używanego samochodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan podatnikiem VAT czynnym i prowadzi samodzielną działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych wykonywanych na zlecenie. W dniu 12 lipca 2006 r. nabył Pan od podatnika VAT czynnego samochód osobowy marki Focus (w kwocie 67.900,00 zł, w tym podatek naliczony - 12.242,37 zł). Zakupiony samochód był przez Pana użytkowany w prowadzonej działalności gospodarczej oraz służył wykonywaniu czynności opodatkowanych do dnia 19 lutego 2009 r. Następnie ww. samochód został sprzedany osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą na kwotę brutto, z jednoczesnym wskazaniem w fakturze VAT dokumentującej sprzedaż, że przedmiotowa transakcja na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania przepisó w ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 ze zm.) – jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Na Pana wniosek Minister Finansów reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał w dniu 19 listopada 2009 r. interpretację indywidualną stwierdzając między innymi, że z tytułu sprzedaży opisanego powyżej samochodu osobowego jest Pan zobowiązany do korekty podatku naliczonego za miesiąc luty 2009 r. na podstawie „ art. 97” ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosując się do niniejszej interpretacji dokonał Pan w listopadzie 2009 r. korekty podatku naliczonego za miesiąc luty 2009 r., wskazując w poz. 50 deklaracji dla podatku od towarów i usług, iż pomniejsza podatek naliczony za miesiąc luty 2009 r. o kwotę 2.400,00 oraz wpłacił ww. kwotę na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając w dniu 19 lutego 2009 r. używany samochód osobowy marki Ford Focus za kwotę 17.350,00 zł – który to samochód był użytkowany przez Pana w okresie od 12 lipca 2006 r. do dnia 19 lutego 2009 r. w prowadzonej działalności gospodarczej – miał Pan prawo wskazać w fakturze VAT dokumentującej sprzedaż i w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług oraz w deklaracji VAT-7 za miesiąc luty 2009 r., iż przedmiotowa sprzedaż jest zwolniona od podatku od towarów i usług...

Pana zdaniem zachodzi uzasadnione podejrzenie, że Minister Finansów z naruszeniem art. 136 pkt a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1) zwolnił na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 ze zm.) sprzedaż na terenie Rzeczypospolitej Polskiej używanych samochodów osobowych. Nadmienia Pan, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 listopada 2009 r. (sygn. akt III Sa/Wa 565/09) uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów w sprawie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży używanych samochodów osobowych. Uchylając przedmiotową interpretację polecił też Ministrowi Finansów zbadanie, czy polski ustawodawca miał prawo wprowadzić całkowite zwolnienie sprzedaży samochodów osobowych, co do których przysługiwało przy ich nabyciu częściowe prawo do odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego w kwocie nie wyższej niż 6.000,00 zł na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy. Reasumując należy stwierdzić, że sprzedając w dniu 19 lutego 2009 r. używany samochód marki Ford Focus za kwotę 17.350,00 zł - który to samochód był użytkowany przez Pana w okresie od 12 lipca 2006 r. do dnia 19 lutego 2009 r. w prowadzonej działalności gospodarczej – nie miał Pan prawa wskazać w fakturze VAT, dokumentującej przedmiotową sprzedaż i w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług oraz w deklaracjach podatkowych VAT-7, iż przedmiotowa sprzedaż jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe jest Pan zobowiązany do zadeklarowania i zapłaty podatku należnego za miesiąc luty 2009 r. w kwocie 3.128,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 powołanej ustawy wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w cyt. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Na mocy obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r. § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Uznać należy więc, że powyższe zwolnienie zostało obwarowane spełnieniem dwóch przesłanek, po pierwsze, prawem do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdu, na warunkach określonych w art. 86 ust. 3 ustawy, po drugie - uznaniem pojazdu za towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż nabył Pan w dniu 12 lipca 2006 r. samochód osobowy marki Ford Focus. W związku z nabyciem tego samochodu przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego, skoro zakupiony samochód był użytkowany w prowadzonej działalności gospodarczej i służył wykonywaniu czynności opodatkowanych. Sprzedaż samochodu nastąpiła w dniu 19 lutego 2009 r. z zastosowaniem zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia. Jednak powziął Pan wątpliwości, czy to zwolnienie nie narusza art. 136 pkt a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

Ustosunkowując się do powyższego stwierdzić należy, iż od dnia 1 maja 2004 r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. Polska stała się również częścią systemu prawnego Wspólnoty Europejskiej, który obejmuje prawo pierwotne czyli traktaty założycielskie i podstawowe zasady prawne oraz prawo pochodne tworzone przez organy Wspólnoty.

Organy krajowe po akcesji do Unii Europejskiej stosują prawo unijne na jeden z dwóch sposobów:

1. bezpośrednio – wówczas organy podejmują swoje rozstrzygnięcia w oparciu o normy tego prawa,
2. pośrednio – wówczas organy wydają swoje decyzje lub orzeczenia na podstawie norm prawa krajowego, ukształtowanego w oparciu o prawo unijne, implementowane do krajowego porządku prawnego.

Zgodnie z art. 131 Dyrektywy zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalonych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W myśl art. 136 rozdziału 3 Dyrektywy państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do celów działalności zwolnionej na podstawie art. 132, 135, 371, 375, 376 i 377, art. 378 ust. 2, art. 379 ust. 2 i art. 380-390, jeżeli towary te nie dały prawa do odliczenia,
2. dostawy towarów, przy których nabyciu lub wykorzystaniu VAT nie podlegał odliczeniu zgodnie z art. 176.

Z analizy ww. przepisu wynika, iż przepis niniejszej Dyrektywy przewiduje zwolnienie od VAT dostawy towarów wykorzystywanych w całości na cele działalności zwolnionej, ale także zwolnienie towarów, przy nabyciu których podatek naliczony nie podlegał odliczeniu. A zatem wskazane przepisy pozostawiają dużą swobodę państwom członkowskim w definiowaniu zakresu zwolnień. Tym samym nie można uznać, iż przepisy art. 136 Dyrektywy zostały niewłaściwie zaimplementowane do ustawodawstwa krajowego.

Mając na uwadze obowiązujące regulacje prawne w kontekście przedstawionych okoliczności stanu faktycznego stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowego samochodu korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 powołanego rozporządzenia, gdyż pojazd ten stanowił towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy (użytkował Pan przedmiotowy samochód ponad pół roku), a także przy jego nabyciu przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5. Zatem stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.