Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-579/12-3/IM
z 11 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 6 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych jest:

• nieprawidłowe w części dotyczącej odpisów amortyzacyjnych dotyczących nieruchomości gruntowych,
• prawidłowe w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 30 lipca 2012 r., znak ILPB1/415-579/12-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 1 sierpnia 2012 r., a w dniu 6 sierpnia 2012 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Ojciec Wnioskodawczyni prowadzi jak firma jednoosobowa przedsiębiorstwo handlowo usługowe zajmujące się diagnostyką pojazdów, handlem paliwami (własna stacja paliw) oraz usługami gastronomicznymi. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W roku 2011 przeszedł na emeryturę. W związku z tym chciałby przekazać Zainteresowanej całe swoje przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55.1 kc. Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa oraz księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Umowa darowizny określiłaby wartość rynkową poszczególnych składników przedsiębiorstwa w tym wyposażenia i innych środków trwałych.

Po otrzymaniu darowizny Zainteresowana będzie kontynuowała działalność w takim samym zakresie.

Wnioskodawczyni nie wyklucza, że w przyszłości, po przejęciu przedsiębiorstwa będzie je rozwijała uruchamiając nowe kierunki działalności jak też może z niektórych zrezygnować i sprzedać część lub całość otrzymanego od ojca majątku. Wypływa to z faktu, iż Zainteresowana różni się z ojcem w ocenie kierunków rozwoju firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie odpisów amortyzacyjnych.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych od ojca środków trwałych (w tym budynków) i jaka będzie wartość początkowa tych środków, od której będą mogły być dokonywane odpisy amortyzacyjne?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają środki trwałe stanowiące własność podatnika, nabyte, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie natomiast z art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlega prawo wieczystego użytkowania gruntów. Wnioskodawczyni poprzez darowiznę nabędzie własność wszystkich środków trwałych przedsiębiorstwa (w tym budynków) i będzie je wykorzystywała w prowadzonej działalności gospodarczej. Spełnione zostaną więc określone w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przesłanki, „nabycia” i „wykorzystywania przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą” warunkujące możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych w drodze darowizny środków trwałych wchodzących w skład przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych. Sposób określenia wartości początkowej w przypadku środków trwałych nabytych w drodze darowizny wskazuje przepis art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z nim za wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze darowizny uważa się ich wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości. Wartość początkową środków trwałych, od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne, należy więc określić na poziomie wartości rynkowej z dnia nabycia pod warunkiem, że z umowy darowizny nie będzie wynikała niższa wartość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za

• nieprawidłowe w części dotyczącej odpisów amortyzacyjnych dotyczących nieruchomości gruntowych,
• prawidłowe w pozostałej części.
  
  

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe bądź wartości niematerialne i prawne.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych) ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1-3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która jest uzależniona m.in. od sposobu nabycia, z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się:

• w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia,
• w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b,
• w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,
• w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub winny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.
  
  

Przy czym, w świetle art. 22g ust. 15 ww. ustawy, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio. W myśl art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze darowizny przedsiębiorstwa, należy ustalić wg wartości rynkowej z dnia nabycia, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19. W konsekwencji, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3, w związku z art. 22g ust. 15 ww. ustawy, wartość początkowa, dla każdego z osobna składnika majątku nie może być wyższa niż wartość rynkowa tego składnika (suma wartości początkowej wszystkich składników majątku nie może być wyższa niż suma jednostkowych wartości rynkowych tychże składników).

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma od ojca w formie darowizny całe przedsiębiorstwo. Umowa darowizny określiłaby wartość rynkową poszczególnych składników przedsiębiorstwa w tym wyposażenia i innych środków trwałych. Po otrzymaniu darowizny będzie kontynuowała działalność w takim samym zakresie.

Podsumowując, Wnioskodawczyni otrzymując w drodze darowizny przedsiębiorstwo będzie uprawniona do ujęcia w swej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, składników majątkowych wg ich wartości rynkowej z momentu dokonania darowizny i dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zatem, w związku z powyższym od nieruchomości gruntowych Wnioskodawczyni nie będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych, w tej części stanowisko Zainteresowanej uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ wskazuje, że wniosek w zakresie kosztów uzyskania przychodów został rozstrzygnięty w dniu 11 września 2012 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-579/12-4/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.