INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura 20 sierpnia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania zapłaconych rat leasingowych za koszty uzyskania przychodów i braku obowiązku dokonania korekt tych kosztów w związku przedterminowym rozwiązaniem umów leasingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2009r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania zapłaconych rat leasingowych za koszty uzyskania przychodów i braku obowiązku dokonania korekt tych kosztów w związku przedterminowym rozwiązaniem umów leasingu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zawarła umowy, podatkowo kwalifikowane jako umowy leasingu tj. spełniające warunki określone w art. 17a pkt 1, których przedmiotem jest przekazanie Korzystającemu (Spółce) do korzystania samochodów osobowych. Umowy zostały zawarte na czas oznaczony stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji samochodów osobowych, suma ustalonych w nich opłat spełniała warunki określone w art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Po zakończeniu okresu, na który została zawarta umowa Korzystający (Leasingobiorca) ma prawo do nabycia przedmiotu leasingu.

Wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu użytkowania przedmiotowych samochodów osobowych stanowiły koszt uzyskania przychodów, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów.

W związku z sytuacją finansową Spółka rozważa możliwość rozwiązania za porozumieniem stron powyższych umów na zasadach:

1. rozwiązanie umowy leasingu przed upływem okresu, o którym mowa w art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy oraz wcześniejszy wykup przedmiotu leasingu,
2. rozwiązanie umowy leasingu za porozumieniem stron przed terminem na jaki została zawarta umowa leasingu wraz ze zwrotem Finansującemu użytkowanego przez Korzystającego samochodu osobowego (spełniający warunek, o którym mowa w art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy - umowa leasingu zawarta na 36 - m-cy, a Spółka po okresie 24 m-cy zamierza zwrócić przedmiot leasingu Finansującemu).
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów leasingu w sytuacjach opisanych powyżej Spółka może uznać, iż dotychczas zapłacone raty leasingowe stanowią dla niej koszt uzyskania przychodów i nie jest zobowiązana do korekty tych kosztów...

Zdaniem Spółki, poniesione dotychczas jak i w przyszłości w związku z wykupem przedmiotu leasingu, a także w przypadku całkowitej rezygnacji z umowy, wydatki stanowią i stanowić będą koszt podatkowy. W momencie zawarcia umowy leasingu spełnione były warunki do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, przez korzystającego, rat leasingowych. Okoliczności, iż umowy leasingowe – spełniające, w dacie zawarcia, kryteria określone w art. 17b ust. 1 updop – zostały rozwiązane przed upływem podstawowego okresu umowy nie powodują, iż dotychczas dokonane opłaty powinny być uznane za wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodu. Takiego skutku rozwiązania umowy nie przewidują przepisy art. 16 ust. 1 i Rozdziału 4a ustawy podatkowej. Tak, więc uznać należy, iż pomimo wcześniejszego rozwiązania umowy i to zarówno poprzez wykupienie, jak i rezygnację z przedmiotu leasingu (samochód osobowy), poniesione przez Spółkę opłaty leasingowe pozostają kosztem uzyskania przychodu. Spółka nie jest obowiązana do korekty tych kosztów. Okoliczność wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu nie ma również wpływu na stosowanie w przypadku samochodów osobowych limitu wydatków z tytułu ich używania oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Wymóg zastosowania limitu i prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie dotyczy umów leasingu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Decydujące znaczenie dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów ma zatem zamiar (cel) w jakim został poniesiony. Działania podatnika muszą w związku z tym zmierzać w celu uzyskania, zabezpieczenia bądź zachowania przychodu - być na ten przychód nakierowane. Nie tworzą kosztów podatkowych działania podejmowane w innym celu niż osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W odniesieniu do umów leasingu skutki podatkowe zostały określone w art. 17a – 17l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 17b ust. 1 tej ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu i ponoszone w trakcie obowiązywania umowy, tj. od momentu jej zawarcia do momentu rozwiązania stanowią koszt uzyskania przychodów dla korzystającego. Podstawą zaliczenia opłat związanych z umową leasingu jest spełnienie przez tę umowę warunków określonych w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W sytuacji, gdy umowa nie spełnia powyższych warunków oraz nie jest umową o której mowa w art. 17f ust. 1, wówczas skutki podatkowe takiej umowy są takie same jak w przypadku umów najmu i dzierżawy.

W przedmiotowej sprawie Spółka zawarła umowy leasingu, które jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego spełniały warunki określone w art. 17b ust. 1 ww. ustawy. Umowy te upoważniały zatem Wnioskodawcę do zaliczenia rat leasingowych, ponoszonych w trakcie ich trwania, do kosztów podatkowych. Nie zmienia tego fakt wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu. Zapłacone dotychczas raty leasingowe stanowią koszt uzyskania przychodów, a Spółka nie jest obowiązana do korekty tych kosztów. Okoliczność wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu nie ma również wpływu na stosowanie w przypadku samochodów osobowych limitu wydatków z tytułu ich używania oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Wymóg zastosowania limitu i prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie dotyczy umów leasingu (art. 16 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zatem stanowisko Spółki przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.