INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2009 r. (data wpływu 03 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na cele kultu religijnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na cele kultu religijnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w dniu 24 lipca 2009 roku zawarła w formie aktu notarialnego umowę darowizny, na mocy której darowała niezabudowaną nieruchomość parafii pod wezwaniem (...), a proboszcz działający w imieniu i na rzecz tej parafii oświadczył, że parafia darowiznę tę przyjmuje.

Jednocześnie, w umowie tej, Spółka poleciła parafii pod wezwaniem (...), by w przypadku sprzedaży darowanej nieruchomości przez parafię, uzyskane z tej sprzedaży środki przeznaczyć na sfinansowanie budowy nowego kościoła w D, gmina D.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w stanie faktycznym przedstawionym powyżej, Spółka ma prawo odliczyć od dochodu osiągniętego w 2009 roku wartość darowanej nieruchomości (z uwzględnieniem ograniczeń procentowych wynikających z art. 18 ust. 1 pkt 7 oraz art. 18 ust. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, Spółka ma prawo odliczyć wartość nieruchomości darowanej przez Nią parafii pod wezwaniem (...), na podstawie umowy darowizny z dnia 24 lipca 2009 roku od dochodu osiągniętego przez Nią w 2009 roku. Dokonując takiego odliczenia Spółka musi jedynie uwzględnić ograniczenia co do wysokości odliczeń wynikające z przepisów art. 18 ust. 1 pkt 7 oraz art. 18 ust. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko takie jest uzasadnione, z uwagi na treść art. 18 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, który uprawnia podatnika podatku dochodowego od osób prawnych do odliczania od dochodu darowizn na cele kultu religijnego.

W ocenie Spółki, nie może być wątpliwości, iż dokonana przez Nią darowizna na rzecz parafii pod wezwaniem (...), o której mowa w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, jest darowizną na cele kultu religijnego w rozumieniu wskazanego powyżej przepisu art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jakkolwiek bowiem ustawodawca nigdzie nie zdefiniował pojęcia: „cele kultu religijnego”, to jednak zarówno organy podatkowe, jak i sądy administracyjne zgodnie przyjmują, iż darowizną na cele kultu religijnego są środki przeznaczone dla kościołów, związków religijnych i kościelnych osób prawnych (por. m. in. pismo Podsekretarza Stanu z dnia 31 października 2005 roku, nr PO 2/11-01573/95 do izb i urzędów skarbowych, Biuletyn Skarbowy nr 4/95, s. 14-16 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 września 2005 roku, sygn. III SA/Wa 845/05, LEX nr 177343).

W opinii Wnioskodawcy, dodatkowo należy wskazać, iż o tym, że przedmiotowa darowizna jest darowizną na cele kultu religijnego, świadczy również treść polecenia zawartego w umowie darowizny z dnia 24 lipca 2009 roku, zgodnie z którym nawet w przypadku sprzedaży darowanej nieruchomości przez parafię pod wezwaniem (...), środki z tej transakcji powinny zostać przeznaczone na cele kultu religijnego – budowę nowego kościoła w D, gmina D.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, nie może być wątpliwości, iż darowizna nieruchomości dokonana na rzecz parafii pod wezwaniem (...) – jako darowizna na rzecz kościoła – jest darowizną na cele kultu religijnego, a tym samym, że Spółka ma prawo odliczyć wartość tej darowizny od dochodu za 2009 rok (uwzględniając ograniczenia co do wysokości odliczeń wynikające z przepisów art. 18 ust. 1 pkt 7 oraz art. 18 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Spółka zaznacza przy tym, iż w niniejszym stanie faktycznym spełnione zostały warunki odliczenia darowizny, o których mowa w art. 18 ust. 1c ww. ustawy, wobec faktu, iż w akcie notarialnym, wskazanym w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, proboszcz działający w imieniu i na rzecz parafii pod wezwaniem (...) złożył oświadczenie, że parafia dokonaną przez Spółkę darowiznę przyjmuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Pod pojęciem darowizny należy, zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rozumieć umowę darowizny, mocą której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zatem, umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) - do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli – i jednostronnej, jako nie przynoszącej darczyńcy żadnej opłaty. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli przez obie strony. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 i pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, po odliczeniu m.in.:

1. darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1,
2. darowizn na cele kultu religijnego - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia „kult religijny”. W takiej sytuacji należy przyjąć definicję słownikową lub encyklopedyczną. I tak, Nowa encyklopedia powszechna PWN Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. (http://encyklopedia.pwn.pl/) hasło „kult” w znaczeniu religioznawczym definiuje następująco: „Całokształt praktyk obrzędowych, za których pośrednictwem wyznawcy religii manifestują cześć dla sacrum w aktach uwielbienia, błagania i dziękczynienia (…). W kulcie można wyodrębnić przedmiot kultu, osoby sprawujące kult, obiekty i sprzęty kultowe oraz czynności kultowe (…)”.

Natomiast Według Słownika języka polskiego (PWN Warszawa 1978 r.) kult religijny oznacza „zewnętrzny aspekt religii w odróżnieniu od teoretycznej doktryny; ogół obrzędów religijnych jakiejś religii, całokształt czynności religijnych”. W myśl podanej definicji, celom kultu religijnego służą zarówno te działania, które odnoszą się do praktyk, obrzędów i uroczystości religijnych, jak też dotyczące obiektów sakralnych i związanej z nimi infrastruktury.

Na podstawie art. 18 ust. 1a ww. ustawy, łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

1. osób fizycznych,
2. osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Przy czym, sam fakt przekazania darowizny na rzecz kościelnej osoby prawnej nie uprawnia darczyńcy do obniżki dochodu z tytułu darowizn. Darowizna musi być przekazana na ściśle określony cel, to jest na cel kultu religijnego. Dopiero spełnienie tego wymogu uprawni darczyńcę do obniżki dochodu na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Należy mieć na uwadze również postanowienia zawarte w art. 18 ust. 1c ustawy, zgodnie z którymi, odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikające z odrębnych ustaw, stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka zawarła w formie aktu notarialnego umowę darowizny, na mocy której darowała niezabudowaną nieruchomość parafii pod wezwaniem (...), a proboszcz działający w imieniu i na jej rzecz oświadczył że parafia darowiznę tę przyjmuje. Jednocześnie, w umowie zawarto, iż w przypadku sprzedaży przez parafię darowanej nieruchomości, uzyskane ze sprzedaży środki należy przeznaczyć na sfinansowanie budowy nowego kościoła w D.

Wobec powyższego, darowizna na cele kultu religijnego (jako darowizna na obiekty kultowe) może podlegać odliczeniu od dochodu na podstawie cytowanego powyżej art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc z zastosowaniem 10% limitu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.