INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18.08.2009r. (data wpływu 20.08.2009r.) uzupełnione pismem z dnia 10.11.2009 r. (data wpływu 12.11.2009r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 2.11.2009r. Nr IPPB5/423-481/09-2/MB (data nadania 2.11.2009r., data odbioru 4.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków podatkowych zbycia udziałów w polskiej spółce kapitałowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.08.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziałów w polskiej spółce kapitałowej .

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podmiotem prawa francuskiego i podlega na terenie Francji nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych. W swoich aktywach Spółka posiada 100% udziałów w polskiej spółce - G. Sp. z o.o. (dalej: „G”), które to udziały Spółka zamierza zbyć w całości na rzecz spółki G.C. z siedzibą w Holandii.

Na moment zbycia udziałów przez Spółkę, G. będzie posiadała w swoich aktywach majątek nieruchomy w postaci jednego hipermarketu oraz udziały w dziewięciu spółkach w 100% zależnych od G, posiadających 9 hipermarketów. W rezultacie majątek nieruchomy posiadany bezpośrednio przez G. nie będzie stanowił głównych aktywów G.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku, gdy na moment zbycia przez Spółkę udziałów w G, aktywa G będą się składały częściowo z majątku nieruchomego oraz - w przeważającej części - z udziałów w spółkach, których majątek składa się głównie z majątku nieruchomego, dochód Spółki ze zbycia udziałów w G będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód Spółki powstały w wyniku zbycia udziałów w G, której majątek składa się częściowo z majątku nieruchomego, a w przeważającej części z udziałów w spółkach, do których należy majątek nieruchomy, nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Spółka nie posiada w Polsce ani siedziby, ani zarządu. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski.

Ustawa o CIT nie wskazuje wprost, czy dochody nierezydentów osiągnięte ze sprzedaży udziałów w polskich spółkach należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. Co więcej, zgodnie z pismem Ministra Finansów z dnia 24 lipca 2001 r. (sygn. PB4/AK8-214-1045-277/01), transakcja zbycia przez nierezydentów udziałów bądź akcji w polskich spółkach zasadniczo nie jest dochodem uzyskanym ze źródeł położonych na terytorium Polski, gdyż zbycie takie stanowi odrębne od zbywanego źródła źródło dochodów, które nie jest trwale związane z terytorium Polski. Równocześnie jednak Minister Finansów wskazał, że dochód ze zbycia udziałów lub akcji polskiej spółki prowadzącego w praktyce do przeniesienia praw do nieruchomości położonej w Polsce (np. gdy majątek spółki, której udziały lub akcje są zbywane, składa się głównie z nieruchomości) należy uznać za mający źródło w Polsce. Z uwagi na fakt, że majątek G składa się głównie z udziałów w spółkach posiadających nieruchomości, a tylko w niewielkiej części z majątku nieruchomego, w wyniku zbycia udziałów w G nie dojdzie zasadniczo do przeniesienia praw do nieruchomości położonych w Polsce. Zatem na gruncie ustawy o CIT oraz w świetle powołanego wyżej stanowiska Ministra Finansów, w ocenie Spółki, Spółka nie osiągnie dochodu na terytorium Polski z tytułu zbycia udziałów w G. W konsekwencji Spółka nie będzie podatnikiem polskiego podatku dochodowego z tytułu zbycia udziałów w G.

Ponadto, nawet przy założeniu, że w analizowanym przypadku Spółka osiągnie dochód na terytorium Polski (z czym jednak Spółka się nie zgadza) zastosowanie znajdzie art. 13 polsko-francuskiej UPO. Zgodnie z art. 13 ust. 1 polsko-francuskiej UPO, zyski pochodzące ze sprzedaży majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ust. 2 albo ze sprzedaży udziałów lub podobnych praw w spółce, której aktywa składają się głównie z majątku nieruchomego, podlegają opodatkowaniu w tym państwie, w którym majątek ten jest położony.

Spółka pragnie przede wszystkim zwrócić uwagę, że powołany przepis polsko-francuskiej UPO odnosi się do definicji majątku nieruchomego zawartej w art. 6 ust. 2 tej umowy. Zgodnie z art. 6 ust. 2 polsko-francuskiej UPO, określenie „majątek nieruchomy” rozumie się według prawa podatkowego umawiającego się państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku przynależność do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa rzeczowego, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji albo prawa do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych bogactw naturalnych. Z kolei z art. 46 § 1 polskiego kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - kodeks cywilny, Dz. U. Nr 16, poz. 1964 ze zm.) wynika, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z powyższego wynika, że udziały w spółkach nieruchomościowych nie stanowią majątku nieruchomego w rozumieniu art. 6 ust. 2 polsko-francuskiej UPO.

Zestawiając zatem art. 13 ust 1 i art. 6 ust. 2 polsko-francuskiej UPO oraz art. 46 § 1 polskiego kodeksu cywilnego, nie powinno być wątpliwości, że wyłącznie zyski z bezpośredniej sprzedaży udziałów w spółce nieruchomościowej, tj. posiadającej głównie nieruchomości, a nie udziały w tzw. spółkach nieruchomościowych, podlegają opodatkowaniu w państwie położenia nieruchomości.

W analizowanym przypadku, G — na moment zbycia jego udziałów przez Spółkę — będzie posiadał majątek nieruchomy w postaci jednego hipermarketu, jednakże przeważająca część wartości majątku G będzie wynikała z posiadania przez tę ostatnią udziałów w dziewięciu spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością. Zatem, w ocenie Spółki, nieuzasadnionym byłoby twierdzenie, że w świetle art. 13 ust. 1 polsko-francuskiej UPO, dochód ze zbycia udziałów w G podlega opodatkowaniu w państwie położenia jedynej posiadanej przez G nieruchomości, skoro główną i zasadniczą wartość majątku G stanowią udziały w innych spółkach.

Potwierdzając powyższe wnioski, Spółka pragnie nadmienić, że polsko-francuska UPO nie zawiera klauzuli rozszerzającej zakres art. 13 ust. 1 na majątek nieruchomy posiadany „pośrednio” przez spółkę, w której udziały są przedmiotem zbycia. Taką klauzulę zawiera przykładowo art. 13 ust. 4 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r., Nr 211, poz. 2139): „zyski osiągane z przeniesienia własności akcji w kapitale spółki, której majątek składa się głównie, bezpośrednio lub pośrednio, z majątku nieruchomego położonego w Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w Państwie, w którym ten majątek jest położony, jednak tylko w takim rozmiarze, w jakim zyski te można przypisać do majątku nieruchomego położonego w tym Państwie.” Podobna klauzula została zapisana także w niektórych innych umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę, m.in. z Austrią (art. 13 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 13 stycznia 2004 r., Dz. U. z 2005 r., Nr 224, poz. 1921 ze zm.) i Niemcami (att. 13 ust. 2 Umowy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r., Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90).

W świetle powyższego, Spółka stoi na stanowisku, że skoro polsko-francuska UFO nie odwołuje się do pośredniego posiadania majątku nieruchomego przez spółkę, której udziały są zbywane, to państwo, w którym położone są nieruchomości posiadane pośrednio przez taką spółkę, nie jest uprawnione do opodatkowania dochodu ze zbycia udziałów w tej spółce. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 12 czerwca 2009 r. (sygn. IPPB5/423-139/09-2/AJ), analizując postanowienia polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stwierdził, iż brak sformułowania „bezpośrednio lub pośrednio” (w odniesieniu do majątku nieruchomego posiadanego przez podmiot, którego udziały stanowią przedmiot obrotu) wyklucza możliwość uwzględnienia w procesie analizy posiadanych ewentualnie (przez ten podmiot) udziałów lub innych praw w podmiotach, których majątek składa się głównie z nieruchomości.

W konsekwencji, Spółka uważa, że nawet w przypadku przyjęcia założenia, że dochód ze zbycia udziałów w G pochodziłby ze źródła położonego w Polsce, zyski osiągnięte przez Spółkę z tego zbycia nie podlegałyby opodatkowaniu w Polsce ze względu na przeciwne postanowienia polsko-francuskiej UPO.

Podsumowując powyższe rozważania, Spółka stoi na stanowisku, że zarówno na gruncie ustawy o CIT, jak i polsko-francuskiej UPO, dochód Spółki osiągnięty z tytułu zbycia udziałów w G na rzecz podmiotu holenderskiego nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Dodatkowo Spółka w piśmie z dnia 10.11.2009 r. wyjaśniła, iż na dzień zbycia przez Spółkę udziałów w G wartość netto nieruchomości (rozumiana jako wartość rynkowa pomniejszona o zobowiązania ciążące na majątku) i pozostałych aktywów stanowić będzie około 15% majątku G, natomiast udziały w spółkach zależnych, w tym 9 spółkach, o których mowa we wniosku, będą stanowić około 85% majątku G.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.