INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2009 r. (data wpływu 4 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie refakturowania kosztów zakupu paliwa przez francuską firmę– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2009 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie refakturowania kosztów zakupu paliwa przez francuską firmę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług transportowych. Usługi świadczy na terenie kraju oraz Unii Europejskiej. Wnioskodawca na podstawie podpisanej umowy z dnia 3 marca 2009 r. zawartej z firmą mającą siedzibę we Francji korzysta z kart paliwowych będących własnością tej firmy.

Zapłat za paliwo oraz przejazdy autostradami Wnioskodawca dokonuje kartą paliwową na terenie kraju i Unii. Faktury na zakup paliwa wystawiane są na właściciela karty paliwowej tj. firmę francuską, który występuje o zwrot zapłaconego w cenie paliwa podatku VAT w krajach gdzie następuje tankowanie i otrzymuje zwroty tego podatku. Na koniec miesiąca firma francuska refakturuje koszty zakupu paliwa bez podatku VAT. Na specyfikacji do faktury wyszczególnione są numery samochodów oraz miejsca tankowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy faktura dokumentująca refakturowanie kosztów tankowania paliwa w kraju oraz poza granicami kraju wykorzystywanego do świadczenia usług transportowych winna być traktowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i opodatkowana na terytorium kraju... Czy inaczej należy traktować refakturę kosztów zakupu paliwa w kraju a za granicą...

Zdaniem Wnioskodawcy, refakturowanie kosztów przez francuską firmę zakupu paliwa Wnioskodawcy nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wnioskodawca kwalifikuje refakturę jako bieżący koszt działalności gospodarczej w wysokości określonej fakturą przez firmę francuską.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług, bowiem w poz. 47 wniosku nie wskazano, że interpretacja indywidualna ma dotyczyć podatku dochodowego, nie zadano pytania w tym zakresie i nie uiszczono stosownej opłaty. W związku z powyższym jeśli Wnioskodawca chce uzyskać interpretację indywidualną w kwestii uznania refaktur jako bieżącego kosztu działalności gospodarczej winien wystąpić z wnioskiem w tym zakresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1, pkt 4 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku VAT jest to nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 9 ust.1). Przepis ten stosuje się pod warunkiem, że nabywcą i dokonującym dostawy towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku VAT, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika (art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a) i pkt 2).

Aby transakcję uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie muszą zostać spełnione dwa warunki:

1. towar musi zostać wysłany lub transportowany z jednego kraju członkowskiego do innego kraju Wspólnoty ,
2. obie strony transakcji muszą być podatnikami podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 13 ust. 1, 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Pierwszym elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów, ale wywóz musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - jest to warunek konieczny i jest to odbiciem warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów prawa stwierdzić należy, że refakturowanie kosztów paliwa w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ani wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że refakturowanie kosztów zakupu paliwa przez francuską firmę nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia, towarów należało uznać za prawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.