INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27.08.2009 r. (data wpływu 07.09.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kwoty odpowiadającej dziesięciokrotności różnicy w cenie towaru - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.09.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kwoty odpowiadającej dziesięciokrotności różnicy w cenie towaru.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka z o.o. z siedzibą w W.) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej materiałów budowlanych i produktów z nimi związanych w ramach swojej sieci obiektów handlowych. W związku z powyższym Wnioskodawca podejmuje szereg działań marketingowo-reklamowych mających na celu zwiększenie sprzedaży i uzyskiwanie wyższych dochodów. Obecnie Wnioskodawca prowadzi akcję reklamową pod nazwą „10 x zwrot różnicy w cenie”. Akcja ta ma na celu ukazanie Wnioskodawca jako przedsiębiorcy oferującego najniższe ceny i jako najbardziej przyjaznego konsumentowi. Klient, który zakupił dany produkt w jednym ze sklepów Wnioskodawcy a następnie udowodni, że taki sam produkt można nabyć po niższej cenie u konkurencji (przedstawi dowód zakupu u konkurencji) otrzymuje od Wnioskodawcy stosowny zwrot w postaci kwoty pieniężnej w wysokości dziesięciokrotności różnicy w cenie pomiędzy ceną produktu u Wnioskodawcy a niższą ceną tego samego produktu u konkurencji. Wysokość zwrotu - swego rodzaju nagrody pieniężnej dla klienta w praktyce przybiera różne rozmiary z reguły są to kwoty niższe od wartości zakupionego u Wnioskodawcy towaru, ale zdarzają się też przypadki, gdy zwrot jest wyższy niż wartość zakupionego towaru, a nawet w jednostkowych przypadkach stanowi kilkukrotność ceny zakupionego u Wnioskodawcy towaru, W zamian za przekazanie zwrotu (nagrody) Wnioskodawca nie zastrzega dla siebie żadnego świadczenia z drugiej strony, w szczególności nie zobowiązuje Klienta do wydania otrzymanych pieniędzy na produkty znajdujące się w ofercie handlowej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle postanowień art. 1 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 9 ust 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn w zw. z art. 2 ust 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nagroda pieniężna wypłacona klientowi, w postaci zwrotu kwoty odpowiadającej dziesięciokrotności różnicy w cenie towaru będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn jako darowizna na rzecz osoby zaliczającej się do III grupy podatkowej...
2. Czy w razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na powyżej zadane pytanie przychód uzyskany z tytułu otrzymania nagrody pieniężnej przez Klienta nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
3. Czy w świetle postanowień art. 15 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych środki przeznaczone na wypłaty nagród dla klientów w związku z akcją reklamową „10 x zwrot różnicy w cenie” Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostaną wydane odrębne interpretacje indywidualne.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 w ocenie Wnioskodawcy przychód uzyskany z tytułu otrzymania nagrody pieniężnej nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do dyspozycji art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zatem taki przychód nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Opodatkowanie dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy stanowi, iż przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Ponieważ przedmiotowe świadczenia nie podlegają pod ustawę o podatku od spadków i darowizn nie zachodzi wyłączenie określone w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są: wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 100 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Promocja i reklama ma co do zasady na celu zwiększenie popytu na towary lub usługi sprzedawane przez podmiot prowadzący akcje promocyjne i reklamowe. Jednakże zasadą jest, iż reklama i promocja są skierowane do faktycznych bądź potencjalnych odbiorców tych towarów lub usług w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż dla zwiększenia sprzedaży i uzyskiwania wyższych dochodów Wnioskodawca prowadzi akcję reklamową pod nazwą „10 x zwrot różnicy w cenie” polegającą na tym, że klient, który zakupił dany produkt w jednym ze sklepów Wnioskodawcy a następnie udowodni, że taki sam produkt można nabyć po niższej cenie u konkurencji (przedstawi dowód zakupu u konkurencji) otrzymuje od Wnioskodawcy stosowny zwrot w postaci kwoty pieniężnej w wysokości dziesięciokrotności różnicy w cenie pomiędzy ceną produktu u Wnioskodawcy, a niższą ceną tego samego produktu u konkurencji.

Art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z opodatkowania wartość nieodpłatnych świadczeń.

Zatem podstawową przesłanką omawianego zwolnienia jest otrzymanie od świadczeniodawcy nieodpłatnego świadczenia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne”(Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Nieodpłatne świadczenie to świadczenie stanowiące przysporzenie tylko po stronie obdarowanego nie związane z żadnym wzajemnym zobowiązaniem „obdarowanego” na rzecz „darczyńcy”. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w zamian za przekazanie zwrotu (nagrody) Wnioskodawca nie zastrzega dla siebie żadnego świadczenia z drugiej strony, w szczególności nie zobowiązuje Klienta do wydania otrzymanych pieniędzy na produkty znajdujące się w ofercie handlowej Wnioskodawcy.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, iż w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, tj. do opodatkowania zwrotu kwoty odpowiadającej dziesięciokrotności różnicy w cenie towaru stwierdzić należy, że jeżeli jednorazowa wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od Wnioskodawcy w związku z jego promocją nie przekracza kwoty 100 zł, wówczas korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy. Natomiast w sytuacji jeśli przekracza kwotę 100 zł stanowi u osoby fizycznej przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem po zakończeniu roku podatkowego podmiot dokonujący przekazania ww. świadczenia w myśl art. 42a ww. ustawy zobowiązany jest do wystawienia informacji PIT–8C, w której wykazuje wartość przekazanego świadczenia.

Zgodnie bowiem z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.