INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2009 r. (data wpływu 7 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zmiany metody amortyzacji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zmiany metody amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 7 kwietnia 2008 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej odpadów i złomu – kod PKD 46.77.Z i nie posiada statusu małego podatnika. W 2008 roku Zainteresowany skorzystał z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w odniesieniu do środków trwałych zaliczonych do grup 3-8 KŚT (z wyłączeniem samochodów osobowych) do limitu 50.000 euro.

Wnioskodawca podaje, że w marcu 2009 roku dokonał zakupu samochodu ciężarowego z przyczepą o łącznej kwocie 160.112,50 zł. W tym samym miesiącu pojazdy te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i są amortyzowane metodą liniową (zgodnie ze stanem obowiązujących wówczas przepisów podatkowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z ustawą nowelizującą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 69, poz. 587), która weszła w życie 22 maja 2009 r. można zastosować jednorazową amortyzację niezamortyzowanej wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT nabytych w okresie od 1 stycznia do 21 maja 2009 r., a więc takich których amortyzację rozpoczęto przy zastosowaniu metody liniowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko jest prawidłowe, gdyż nowelizacja ma zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionych strat) już od 1 stycznia 2009 r. Skoro więc okazało się w wyniku nowelizacji, że jako podatnik który rozpoczął działalność w 2008 r. ma On w 2009 r. nadal prawo do jednorazowej amortyzacji już od stycznia 2009 r., to od tej pory w przekonaniu Wnioskodawcy nabył to prawo.

Wnioskodawca uważa, że skoro intencją ustawodawcy było, aby podwyższona kwota limitów amortyzacyjnych obowiązywała w latach 2009 i 2010, to ma ona zastosowanie do całego roku 2009, bo podatek dochodowy jest podatkiem rozliczanym rocznie. Stąd można wysnuć wniosek, że jeśli ktoś dotychczas nie mógł skorzystać z jednorazowej amortyzacji, a teraz takie prawo zyskał i to z mocą od 1 stycznia 2009 r., to pozostałą wartość niezamortyzowanego środka trwałego nabytego w okresie pomiędzy 1 stycznia 2009 r. a 21 maja 2009 r. może teraz jednorazowo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Brak takiej możliwości powodowałby naruszenie w istotny sposób zasady równości pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Sytuacja podatników zależałby wyłącznie od daty nabycia środka trwałego w 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22k ust. 7 ww. ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać mali podatnicy lub podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej z wyłączeniem sytuacji, określonych w art. 22k ust. 11 powołanej ustawy; wyłączenie to nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587) zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (tj. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Stosownie do treści art. 22k ust. 11 powołanej ustawy przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Do podatnika należy wybór metody amortyzacji. Wyboru tego można dokonać dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzowania. Wybraną metodę należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Stosownie bowiem do treści art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zatem należy uznać, iż fakt że Wnioskodawca w 2008 roku rozpoczął działalność gospodarczą, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyklucza możliwość zastosowania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego niezamortyzowanej części środków trwałych, zaliczonych do grupy 3-8 KŚT, nabytych w okresie od 1 stycznia do 21 maja 2009 roku, względem których amortyzację rozpoczęto przy zastosowaniu metody liniowej.

Ponadto biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że podatnik który w wyniku omawianej nowelizacji uzyskał status małego podatnika, ale przed wejściem w życie rozpoczął już amortyzację środka trwałego, nadal musi go amortyzować wg wybranej metody. Przepisy nowelizacji nie odnoszą się bowiem do zasady dotyczącej prawa wyboru przez podatnika metody amortyzacji, w tym także do zmiany przyjętej metody.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.