INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.09.2009 r. (data wpływu 28.09.2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania wypłaconych należności odsetkowych na rzecz niemieckiego rezydenta podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania wypłaconych należności odsetkowych na rzecz niemieckiego rezydenta podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Bank zajmuje się m.in. przyjmowaniem depozytów oraz prowadzeniem rachunków bieżących, prowadzeniem innych rachunków bankowych, oraz emisją bankowych papierów wartościowych. Powyższe czynności świadczone są m.in. na rzecz niemieckich rezydentów podatkowych będących bankami. Banki te są podmiotami uprawnionymi do odsetek. Podmioty te nie są bezpośrednio powiązane z Bankiem. Także inny podmiot nie posiada bezpośrednio udziałów w żadnym z tych banków i jednocześnie w Banku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Bank zobowiązany będzie do pobrania podatku u źródła od odsetek wypłacanych niemieckiemu rezydentowi podatkowemu będącemu bankiem w związku z depozytem, bieżącym rachunkiem bankowym założonym przez niego w Banku lub w związku z emisją przez Bank bankowych papierów wartościowych ...

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki od depozytów, bieżących rachunków bankowych jak i odsetki od bankowych papierów wartościowych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, a konsekwencji Bank nie będzie zobowiązany do poboru podatku u źródła z tego tytułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: PDOP) Bank zobowiązany jest w dniu dokonania wypłaty, do pobrania podatku od przychodów z tytułu odsetek osiąganych przez nierezydentów podatkowych w Polsce. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 PDOP przychód z tytułu odsetek osiąganych przez nierezydentów podatkowych opodatkowany jest w Polsce zryczałtowanym podatkiem w wysokości 20%, chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi inaczej. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania bądź niedobranie podatku możliwe jest pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej. Zgodnie z art. 11 ust. 3 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14.05.2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: DTT Niemcy) odsetki podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie, w którym odbiorca odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, jeżeli odbiorca ten jest osobą uprawnioną do odsetek i jeżeli takie odsetki są wypłacane w związku z jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank.

Zgodnie z definicją zawartą w DTT Niemcy określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu. Przychody z tytułu przedmiotowych odsetek wypłacanych przez Bank mieszczą się w definicji „odsetki” zawartej w DTT Niemcy. W związku z powyższym w celu określenia czy Bank będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła od wypłaconych odsetek od depozytów, bieżących rachunków bankowych oraz bankowych papierów wartościowych istotne jest ustalenie czy pod pojęciem „jakiejkolwiek pożyczki udzielonej przez bank”, użytym DTT Niemcy należy rozumieć oprócz pożyczek również lokaty bankowe, środki przechowywane na rachunkach bieżących oraz emisję bankowych papierów wartościowych. Zdaniem Banku lokaty bankowe, środki przechowywane na rachunkach bieżących oraz emisji mieszczą się w pojęciu jakiejkolwiek pożyczki udzielanej przez Bank, i w konsekwencji odsetki od tego przychodu nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Definicja umowy pożyczki zawarta jest w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks Cywilny (Dz. U. 2009.79.662 ze zm.).

Zgodnie z art. 720 KC przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Bank pragnie jednak zaznaczyć, że w odniesieniu do pożyczki udzielonej przez Bank, o której mowa w art. 11 ust. 3 DTT Niemcy kontekst użycia terminu „pożyczka” jest dodatkowo uzupełniony określeniem „jakakolwiek”.

Wskazuje to na szerokie znaczenie pojęcia pożyczki. Celem tego zapisu było objęcie nim wszelkich sytuacji, w których występuje czynność mająca charakter pożyczki czyli przekazanie kapitału z obowiązkiem jego zwrotu, za które pobiera się wynagrodzenie w postaci odsetek. Sformułowanie „jakakolwiek pożyczka” należy odczytywać jako każdy instrument prawny występujący w państwie stronie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, na podstawie którego jeden z podmiotów odpłatnie udostępnia drugiemu kapitał z obowiązkiem jego zwrotu. Zatem przyjmując wykładnię gramatyczną i celowościową przepisów art. 11 ust. 3 DTT Niemcy określenie „jakakolwiek pożyczka” powinno być interpretowane w taki sposób, aby obejmować także inne niż nazwana umowa pożyczki z art. 720 k.c. konstrukcje prawno - ekonomiczne o pożyczkowym charakterze, które spełniają funkcję pożyczki. Taka szeroka definicja pożyczki obejmuje także depozyty bankowe, rachunki bankowe. Bowiem w tym przypadku następuje również powierzenie środków finansowych bankowi przez inwestora na pewien okres czasu. Zgodnie z definicją rachunku bankowego zawartą w KC przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowania jago środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych. Bank może obracać czasowo wolne środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym z obowiązkiem ich zwrotu w całości lub w części na każde żądanie, chyba że umowa uzależnia obowiązek zwrotu od wypowiedzenia. Szeroka definicja „pożyczki” obejmuje również wyemitowane przez Bank papiery wartościowe, Bankowy papier wartościowy służy gromadzeniu przez banki środków pieniężnych. Po zwarciu umowy z emitentem (bank) oraz przekazaniu na jego rzecz umówionej kwoty inwestor może domagać się zwrotu pożyczonych środków wraz z umówionymi odsetkami. Bank jednocześnie wskazał, że definicja „pożyczki” występuje również w PDOP. Pojęcie „pożyczki zawarte zostało w art. 16 ust. 7b PDOP. Zgodnie z dyspozycją ww. przepisu Przez pożyczkę (...) rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się takie emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.” Definicja ta bezpośrednio odnosi się jedynie do pożyczek, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 PDOP, jednakże przykład ten wskazuje, że na potrzeby przepisów podatkowych pojęcie pożyczki może mieć szersze znaczenie niż obowiązujące w przepisach kodeksu cywilnego. Bank zaznaczył, iż niniejsze stanowisko potwierdzone zostało przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 29 stycznia 2009 roku sygnatura akt III SA/Wa 3183/08. Sąd uznał bowiem, że ze względu na zawartą w art. 11 ust. 4 DTT Niemcy definicję oraz wymienienie w niej wprost niektórych instrumentów tj. obligacji, skryptów dłużnych przyjąć należy, iż pod pojęciem „jakakolwiek” pożyczka rozumieć należy także emisję bankowych papierów wartościowych. Ponadto za „jakąkolwiek” pożyczkę należy także uznać depozyty bankowe tj. powierzenie na warunkach określonych w art. 11 wyżej cytowanej umowy środków finansowych bankowi przez inwestora na pewien okres czasu. Depozyt bankowy jest rodzajem pożyczki, którą inwestor udziela bankowi na określonych warunkach wynikających z umowy zawartej między nim a bankiem. Na poparcie swojego stanowiska bank przytoczył także treść wyroku z dnia 21 maja 2003 roku sygnatura akt III SA/WA 1560/07, w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że sformułowanie „jakakolwiek pożyczka udzielona przez bank”, użyte w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania z Belgią, Holandią, Austrią i RFN, obejmuje wszystkie czynności polegające na przekazaniu przez bank kapitału pieniężnego pod tytułem zwrotnym w zamian za wynagrodzenie odsetkowe. Zatem pojęcie to obejmować może również emisję niektórych dłużnych papierów wartościowych.

Podsumowując swoje stanowisko Bank stwierdził, iż depozyty, rachunki bieżące złożone przez niemieckich rezydentów podatkowych w Banku, a także bankowe papiery wartościowe wyemitowane przez Bank a nabyte przez niemieckich rezydentów podatkowych są faktycznie formą pożyczki udzielonej Bankowi. W konsekwencji, mieszczą się one w zakresie przedmiotowym pojęcia „jakakolwiek pożyczka udzielona przez bank” zawartego w art. 11 ust. 3 lit. e DTT Niemcy. Odsetki od powyższych przychodów są zwolnione z opodatkowania podatkiem u źródła w Polsce. Bank nie jest zatem zobowiązany do pobrania podatku u źródła od odsetek wypłacanych niemieckiemu rezydentowi podatkowemu będącemu bankiem w związku z powyższymi źródłami przychodów dla podatników, którzy przedstawili certyfikat rezydencji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.