INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2009r. (data wpływu do tut. Biura 29 maja 2009r.), uzupełnionym w dniach 12 i 17 lipca 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup i montaż pieca gazowego c.o. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup i montaż pieca gazowego c.o.

W związku z brakami formalnymi, pismem z dnia 03 lipca 2009r. Znak IBPB II/2/415-586/09/NG, wezwano do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 12 i 17 lipca 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem są inwalidami ze schorzeniami rąk i nóg. Wnioskodawczyni posiada orzeczoną na stałe II grupę inwalidzką, jest po operacji rąk, ze schorzeniami kolan, kręgosłupa co utrudnia jej pracę fizyczną i chodzenie, ma również kłopoty z krążeniem i oddychaniem.

Mąż wnioskodawczyni ma orzeczoną III grupę inwalidzką na stałe – schorzenia narządów ruchu.

Od 25 lat ogrzewanie w domu wnioskodawczyni stanowił piec węglowy, który wymagał wielu prac fizycznych, takich jak załadunek węgla, czyszczenie. Wnioskodawczyni podkreśla, że jest to ogromna praca i wysiłek, których ze względu na trudności w poruszaniu się, małżonkowie nie mogą już wykonywać.

Obecny stan zdrowia wnioskodawczyni oraz jej męża nie pozwala im na obsługę tego pieca, dźwiganie węgla i donoszenie go z podwórka. Oboje z mężem mają bardzo niskie renty i w związku z tym nie mogą nikogo prosić o pomoc.

W związku z powyższym wnioskodawczyni wraz z mężem chce dokonać zmiany systemu ogrzewania poprzez zainstalowanie pieca centralnego ogrzewania na gaz i likwidację pieca węglowego, co poprawiłoby warunki wnioskodawczyni oraz męża, jako osób niepełnosprawnych. Wnioskodawczyni oraz mąż mają odpowiednio 58 i 62 lata.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej wnioskodawczyni, jako osoba niepełnosprawna może odliczyć od dochodu wydatek poniesiony na zakup i montaż pieca gazowego w ramach adaptacji i wyposażenia mieszkań i budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności...

Zdaniem wnioskodawczyni jej grupa inwalidzka jak i schorzenia kwalifikują wnioskodawczynię do korzystania z ulg rehabilitacyjnych.

Wnioskodawczyni jest inwalidką II grupy ze schorzeniami rąk i nóg (obie dłonie po operacji cieśni nadgarstków w 2007r., porusza się z laską ze względu na schorzenia obu kolan), mąż II grupa inwalidztwa orzeczona na stałe, gościec obu dłoni, trudności w chodzeniu i dźwiganiu. Renty wnioskodawczyni oraz jej męża są bardzo niskie odpowiednio 730 i 750 zł miesięcznie.

Zakup pieca gazowego umożliwiłby wnioskodawczyni i jej mężowi normalne funkcjonowanie i ułatwiłby przetrwanie zimy, ułatwiając im życie jako osobom niepełnosprawnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl zaś postanowień art. 26 ust. 13a ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 7c ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczo:

1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo


2. znaczny stopień niepełnosprawności,

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na rehabilitację uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Przepis art. 26 ust. 7a ustawy nie określa szczegółowo jakie wydatki podlegają odliczeniu. Literalne brzmienie „adaptacja” oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego tom I pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, W-wa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza, zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności podatnika i musi być związany z rodzajem niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej, a nie jedynie poprawi standard mieszkania lub budynku.

W świetle powyższego, aby dokonać odliczenia od dochodu na podstawie powołanych przepisów adaptacja lub wyposażenie lokalu lub budynku mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym lokalu lub budynku mieszkalnym i jednocześnie być związana (związane) z rodzajem jej niepełnosprawności. Zakres i rodzaje robót związanych z taką adaptacją lub wyposażeniem jest uzależniony więc bezpośrednio od charakteru niepełnosprawności.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy oraz stan faktyczny, należy stwierdzić, że wydatki poniesione na zakup i montaż pieca gazowego c.o. niewątpliwie ułatwią wnioskodawczyni posiadającej orzeczenie o niepełnosprawności w związku ze schorzeniami rąk, nóg, kręgosłupa, mającej trudności z poruszaniem się a więc i noszeniem węgla, funkcjonowanie w budynku mieszkalnym i są bezspornie związane z rodzajem jej niepełnosprawności, tym samym spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mogą być odliczone od dochodu.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do uzupełnienia wniosku z dnia 10 lipca 2009r. załączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.