Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 675/12 – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2011 r. (data wpływu 31 października 2011 r.), uzupełnionym pismami z dnia 3 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.), 23 stycznia 2012 r. (data wpływu 24 stycznia 2012 r.) oraz 6 lutego 2012 r. (data wpływu 10 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy lokalu niemieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy lokalu niemieszkalnego. Dnia 21 listopada 2011 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o własne stanowisko w sprawie, a dnia 24 stycznia 2012 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) od 18 sierpnia 2005 r. Prowadzi działalność gospodarczą w formie osoby fizycznej od 04 sierpnia 2005 r., na podstawie wpisu do EDG prowadzonego przez Burmistrza miasta. Po zmianach w EDG na dzień dzisiejszy (od daty ostatniej zmiany, tj. 24 lipca 2009 r.) określony przedmiot prowadzonej działalności zawiera się w:

• 70-22Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,
• 74-90Z Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna,
• 25-11Z Produkcja konstrukcji metalowych i ich części,
• 25-99Z Produkcja pozostałych wyrobów metalowych,
• 68-20Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
• 73-20Z Badanie rynku i opinii publicznej,
• 73-11Z Działalność agencji reklamowych,
• 73-12C Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe,
• 73-12D Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe,
• 46-72Z Sprzedaż hurtowa metali i rud metali.
  
  

Głównym źródłem generowanych przychodów był handel wyrobami hutniczymi, który osiągał następujące przychody wg zeznań podatkowych:

• 2008 r. – 307.588,09 zł,
• 2009 r. – 216.173,49 zł,
• 2010 r. – 60.922,04 zł.
  
  

W związku ze spadającymi przychodami oraz kurczeniem się rynków zbytu, w dniu 31 marca 2011 r. został złożony wniosek o zawieszenie działalności z tym dniem.

Wszystkie działania (zamknięcie dodatkowego miejsca prowadzenia działalności i inne) w roku 2011 podporządkowane były jednemu celowi, tj. likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej, którą Wnioskodawca zamierzał przeprowadzić już na dzień 31 grudnia 2010 r., jednakże nie mógł tego dokonać ze względu na powiązanie ze spółką kapitałową, w której toczyło się postępowanie podatkowe, z czego mogła wyniknąć konieczność dokonania korekty w podatku VAT.

W dniu 28 marca 2011 r. w Sądzie Rejonowym odbywała się II licytacja komornicza nieruchomości (lokal niemieszkalny) z sumą oszacowania 23.278 zł (netto).

Zainteresowany jako jedyny licytant przystąpił do przetargu i w tym też dniu wniósł opłatę od przybicia w wysokości 100 zł, którego Sąd udzielił.

W trakcie prowadzonej działalności gospodarczej od roku 2005 Wnioskodawca nie przeprowadził żadnej transakcji nabycia nieruchomości, nie było to przedmiotem działalności gospodarczej Zainteresowanego.

Do przetargu Wnioskodawca przystąpił jako osoba fizyczna bez związku z działalnością gospodarczą, gdyż ww. nieruchomość nie leżała w zainteresowaniach Wnioskodawcy jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą, jednocześnie miał świadomość, iż stan techniczny tej nieruchomości uniemożliwia prowadzenie w niej jakiejkolwiek działalności, co zostało wykazane w ocenie rzeczoznawcy majątkowego przygotowującego wycenę dla komornika, oraz zostało potwierdzone przez organ podatkowy, który uznał po przeprowadzonym postępowaniu zastosowaną przez Wnioskodawcę stawkę podatkową (obniżoną) jak dla lokali pozostałych (a nie dla budynków i budowli wykorzystywanych w działalności gospodarczej) - podatek od nieruchomości.

W dniu 28 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia brakującej ceny nieruchomości (ponad wpłacone na licytację wadium) co uczynił w dniu 09 maja 2011 r.

Postępowanie egzekucyjne było prowadzone przez komornika sądowego od roku 2008 (w tym roku przystąpiono do oszacowania nieruchomości). Według informacji otrzymanej przez komornika w trakcie licytacji nabywana nieruchomość jest sprzedawana bez podatku VAT, ponieważ dłużnik nabył tę nieruchomość nie będąc płatnikiem podatku VAT oraz nie prowadząc w tym okresie działalności gospodarczej, w związku z czym komornik również nie naliczył tego podatku.

W dniu 30 maja 2011 r. Sąd Rejonowy Wydział Cywilny, wydał postanowienie o przysądzeniu prawa własności tego lokalu ze względu na spełnienie wszystkich warunków licytacyjnych przez Wnioskodawcę. Powyższe postanowienie stało się prawomocne 20 lipca 2011 r.

Ww. lokal nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych zawieszonej w tym okresie działalności gospodarczej, koszty związane z jego nabyciem niezwiązane były (niepokryte) środkami związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie poniósł też żadnych nakładów inwestycyjnych związanych z tym lokalem.

Wnioskodawca w dniu 23 sierpnia 2011 r. sprzedał opisywaną nieruchomość spółce prawa handlowego, której jest udziałowcem, z zyskiem nie naliczając podatku VAT.

Dnia 24 stycznia 2012 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie stanu faktycznego wskazując, iż:

1. przedmiotowy lokal nie był udostępniany innym osobom fizycznym lub podmiotom gospodarczym na podstawie umów cywilnoprawnych,
2. dostawa opisanego lokalu nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz nie poniesiono żadnych wydatków na jej ulepszenie,
3. w stosunku do tego lokalu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
4. Zainteresowany dokonał wcześniej następujących dostaw nieruchomości (budynkowych, lokalowych, gruntowych):
   1. w roku 1992 – darowizna od rodziców nieruchomości mieszkalnej wraz z budynkami gospodarczymi, gdzie Wnioskodawca mieszka obecnie. Zakup (zbycie) tej nieruchomości dokonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (z majątku prywatnego) nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej działalności (siedziba-miejsce zamieszkania),
   2. w roku 1993 – zakup działki budowlanej wraz z rozpoczętą budową domu jednorodzinnego. Dzieci oraz była żona zamieszkuje tam do dnia dzisiejszego, udział Wnioskodawcy w tej nieruchomości darowano córce w roku 2009. Zakup (zbycie) tej nieruchomości dokonywał jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej (z majątku prywatnego) i nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej działalności (siedziba i miejsce zamieszkania),
   3. w roku 1999 – zakup nieruchomości przemysłowej, sprzedaż w roku 2000. Zakup (zbycie) tej nieruchomości Wnioskodawca dokonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (z majątku prywatnego) i nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności,
   4. w roku 1999 – zakup działek rolnych, sprzedaż w roku 2007. Zakup (zbycie) tej nieruchomości Zainteresowany dokonywał jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej (z majątku prywatnego) i nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności,
   5. w roku 2000 – zakup mieszkania służbowego, sprzedaż w tym samym roku. Zakup (zbycie) tej nieruchomości Wnioskodawca dokonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (z majątku prywatnego) i nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności,
   6. w roku 2000 – zakup mieszkania, sprzedaż w roku 2006. Zakup (zbycie) tej nieruchomości Wnioskodawca dokonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (z majątku prywatnego) i nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej działalności (siedziba-miejsce zamieszkania),
   7. w roku 2002 – zakup mieszkania, sprzedaż w roku 2005. Zakup (zbycie) tej nieruchomości Zainteresowany dokonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (z majątku prywatnego) i nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności,
   8. w roku 2003 – wykupienie pozostałych udziałów w działce budowlanej i rozpoczęcie budowy. Zakup (zbycie) tej nieruchomości dokonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (z majątku prywatnego ) i nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności,
   9. w roku 2004 – zakup mieszkania, użytkowanie do dnia dzisiejszego, zakupu tej nieruchomości Wnioskodawca dokonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (z majątku prywatnego) i nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej działalności,
   10. w roku 2007 – zakup mieszkania, darowane córce w roku 2008. Zakup (zbycie) tej nieruchomości Zainteresowany dokonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (z majątku prywatnego ) i nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności,
   11. w roku 2009 – darowizna działki na rzecz rodziców, oraz w roku 2011 darowizna mamy na rzecz Zainteresowanego (po śmierci ojca), zakup (zbycie) tej nieruchomości Wnioskodawca dokonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (z majątku prywatnego) i nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności,
   12. w roku 2011 – zakup i sprzedaż przedmiotowej nieruchomości. Zakup (zbycie) tej nieruchomości Zainteresowany dokonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (z majątku prywatnego) i nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności.
   
   

Dnia 10 lutego 2012 r. wniosek uzupełniono o elementy opisu stanu faktycznego wyjaśniając, iż:

1. Pomimo, iż w nomenklaturze jest to lokal niemieszkalny, zamiarem Wnioskodawcy było przystosowanie go do zamieszkania, biorąc pod uwagę fakt iż miejsce obecnego zamieszkania jest odległe o ok. 100 km od miejsca świadczenia pracy) na podstawie umowy o pracę. Dojazdy są bardzo kosztowne i męczące. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę atrakcyjną cenę (II przetarg, cena wywołania 2/3 wyceny, wycena była sprzed ok. 4 lat) i tylko na takie rozwiązanie było Wnioskodawcę stać finansowo. Są to główne przyczyny zakupu tej nieruchomości.
2. W związku z faktem iż ww. lokal Zainteresowany nabył tylko po oględzinach z zewnątrz (do środka nie udało się komornikowi wprowadzić Wnioskodawcy ze względu na awarię, która spowodowała konieczność wejścia do lokalu przez wspólnotę mieszkaniową z jednoczesnym wymienieniem zamków), dopiero później Zainteresowany stwierdził, iż zasadniczą wadą tego lokalu jest podsiąkanie wód gruntowych, które do usunięcia jest bardzo kosztowne oraz trudności z zainstalowaniem sanitariatów (zbyt niski poziom podłogi w stosunku do istniejącej instalacji). To były dwie główne przyczyny pozbycia się z zyskiem tej nieruchomości.
3. Jak pisano wcześniej w uzupełnieniu wniosku Zainteresowany nie podejmował żadnych kosztowych czynności w tym lokalu, jedynie wymienił zamki.
4. Wnioskodawca nie wie kiedy miało miejsce pierwsze zasiedlenie, jest to budynek poniemiecki, tu w całości mieszkalny, tylko jedno pomieszczenie jest uznane jako niemieszkalne (którego dotyczy niniejszy wniosek) jest to wysoka piwnica.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania: (doprecyzowane w piśmie z dnia 3 listopada 2011 r.):

1. Czy z tytułu realizacji opisanej w stanie faktycznym transakcji sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT...,
2. Czy transakcja ta podlega dyspozycji ustawy o podatku od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w piśmie z dnia 3 listopada 2011 r.), transakcja ta nie podlegała podatkowi VAT.

Według Zainteresowanego, w świetle przedstawionego stanu faktycznego sprawy, z tytułu opisanej transakcji sprzedaży nieruchomości, nie jest podatnikiem podatku VAT. Transakcja ta nie podlega dyspozycji ustawy „o podatku od towarów usług”. W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż ustawodawca wyraźnie powiązał pojęcie podatnika z działalnością gospodarczą.

W tym kontekście należy rozważyć czy pomimo tego, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT w związku z prowadzeniem opisanej w stanie faktycznym działalności gospodarczej, w świetle powołanych przepisów może zostać uznany za podatnika podatku VAT w związku z dokonaną czynnością sprzedaży nieruchomości.

Jak wynika z powołanej ustawowej definicji działalnością gospodarczą jest również czynność wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

„Zamiar” zgodnie z definicją słownikową oznacza to, co ktoś zamierza; projekt, plan, intencję zrealizowania czegoś. Można więc stwierdzić, że zamiar jest pewnym stanem psychicznym, a zatem aby udowodnić jego istnienie w danym momencie należy znaleźć obiektywne okoliczności potwierdzające taki stan.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył ze środków pochodzących z majątku prywatnego. Nieruchomość ta nigdy nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej (zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nie przewidywał dokonywania w jej ramach transakcji związanych z obrotem nieruchomościami). Nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej, Zainteresowany nie rozliczył żadnych kosztów (inwestycji) związanych z tą nieruchomością. W momencie jej nabycia nie miał zamiaru jej dalszej odsprzedaży.

Wobec tego przedmiotowa nieruchomość stanowiła majątek prywatny i nie jest ona związana z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Aby bowiem móc orzec o prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, musiałby spełnić szereg przesłanek, które czyniłyby tę działalność profesjonalną. A zatem chcąc dokonywać tych czynności powinien dokonać wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, wystąpić o nadanie nr REGON, w którym wykazana byłaby działalność polegająca na obrocie nieruchomościami, uzyskać koncesję na dokonywanie obrotu nieruchomościami, oraz dokonywać zarówno transakcji zakupu, jak i sprzedaży nieruchomości, czy też świadczyć usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Wobec braku realizacji tych czynności, sprzedaż nieruchomości stanowiącej majątek prywatny Wnioskodawcy nie może być uznana za działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, a Wnioskodawca za podatnika podatku VAT w tym zakresie, pomimo tego, że w czasie realizacji transakcji sprzedaży był podatnikiem VAT, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Potwierdzeniem tego stanowiska jest wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05, zgodnie z którym „okoliczność, iż podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 VATU (m. in. odpłatną dostawę towarów) nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem VAT, bowiem musi działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2. Należy zauważyć również, że wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu cyt. art. 15 ust. 2 zd. 2 VATU, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Trudno uznać, by sprzedaż majątku prywatnego w postaci opisanej nieruchomości była dokonywana przez Wnioskodawcę w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przepisach prawa podatkowego nie istnieje definicja pojęcia ciągłości. Wobec powyższego należy odnieść się do przepisów z innych gałęzi prawa związanych z działalnością gospodarczą.

Aby stwierdzić, że mamy do czynienia z ciągłym działaniem, działanie to winno być działaniem stałym (w określonym czasie), zawodowym, powtarzalnym. Potwierdzeniem takiego stanowiska w tej kwestii są następujące orzeczenia:

• „do istotnych cech działalności gospodarczej należy zaliczyć jej zawodowy (stały) charakter, powtarzalność podejmowanych działań, przyporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania i uczestnictwo w obrocie gospodarczym” - uchwała SN z 11 października 1996 r. (sygn. akt RN 4/96);
• „do istotnych cech działalności gospodarczej należy zaliczyć jej zawodowy (stały) charakter, powtarzalność podejmowanych działań, przyporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania i uczestnictwo w obrocie gospodarczym” - wyrok NSA w Lublinie z 04 lutego 2000 r. (sygn. akt. I SA/Lu 1518/98).
  
  

Określenie „stały” ma zastosowanie w sytuacji, gdy transakcje sprzedaży nieruchomości są wykonywane nieprzerwanie, niezmiennie (w określonym okresie). Definicja słownikowa pojęcia „stały” oznacza m. in. „nie ulegający zmianom, niezmienny (w danym okresie), zawsze taki sam, ciągły, nieprzerwany”.

Wobec tego w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości, która nie jest związana z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, traktować należy jako sprzedaż majątku prywatnego, niepodlegającego dyspozycji ustawy „o podatku od towarów i usług”.

Rozpatrując powyższe zagadnienie należy również uwzględnić w tym zakresie regulacje unijne, a w szczególności Dyrektywę 2006/112/WE RADY z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.06.347.l). 112 – ta Dyrektywa w art. 9 (1) stanowi, że podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu, jakąkolwiek działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza w świetle art. 9 (1) definiowana jest jako wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zapis art. 12 (1) 112 Dyrektywy przewiduje natomiast możliwość rozszerzenia przez państwa członkowskie kręgu podatników o osoby, które okazjonalnie dokonują transakcji związanych z działalnością gospodarczą (wymienioną w art. 9 (1)) dotyczących:

1. dostawy budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawy terenu budowlanego.
   
   

Czynności te nie mogą być jednak zrównane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 9 (1) 112 Dyrektywy.

Przepis powyższy daje państwom członkowskim uprawnienie do rozszerzenia kręgu podatników VAT również na osoby sporadycznie sprzedające swój prywatny majątek nieruchomy, niebędące „handlowcami”.

Polski ustawodawca nie wprowadził takiego rozwiązania i nie rozszerzył kręgu podatników o podmioty dokonujące okazjonalnie transakcji niebędących działalnością gospodarczą dotyczących ww. nieruchomości, wobec czego nie można w drodze rozszerzającej wykładni obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług kreować innych niż ustawowe definicji podatnika podatku VAT.

Przedstawione powyżej argumenty, w ocenie Wnioskodawcy pozwalają stwierdzić, że nie zaistniały przesłanki uznania wykonanej czynności (sprzedaży nieruchomości) za podlegające dyspozycjom ustawy „o podatku od towarów i usług”, w konsekwencji czego z tytułu tej transakcji nie może być uznany za podatnika tego podatku.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 13 lutego 2012 r. postanowienie bez rozpatrzenia nr ILPP1/443-1399/11-7/MK, ze względu na brak jednoznacznych odpowiedzi udzielonych przez Zainteresowanego na wszystkie sformułowane w wezwaniu do uzupełnienia wniosku z dnia 17 stycznia 2012 r. oraz 31 stycznia 2012 r. pytania. Tym samym, Wnioskodawca nie usunął wszystkich braków formalnych wniosku umożliwiających – zdaniem tut. Organu – wydanie interpretacji indywidualnej w powyższym zakresie.

Pismem z dnia 22 lutego 2012 r. (data wpływu 24 lutego 2012 r.) Zainteresowany złożył zażalenie na postanowienie bez rozpatrzenia z dnia 13 lutego 2012 r. nr ILPP1/443-1399/11-7/MK.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 23 marca 2012 r. nr ILPP1/443/Z-3/12-2/HMW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie stwierdzając brak podstaw do wydania interpretacji w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wniósł w dniu 30 kwietnia 2012 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na ww. postanowienie.

Wyrokiem z dnia 25 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 675/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z dnia 13 lutego 2012 r. nr ILPP1/443-1399/11-7/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 675/12 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Wskazać należy, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Status podatnika VAT nie jest związany z wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu wymienionych przepisów. W szczególności nie ma znaczenia fakt dokonania rejestracji działalności gospodarczej, czy też rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług. Wskazać również należy, iż dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.).

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną niebędącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

W związku z powyższym, nawet w przypadku, gdy sprzedaż dokonywana jest jednorazowo lecz okoliczności wskazują na to, że zamysłem oraz celem sprzedającego jest ponowne wykonywanie tej czynności w przyszłości w sposób częstotliwy, to uznać należy, iż dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT wykonywana jest działalność gospodarcza.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca od roku 2005 jest podatnikiem podatku VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W dniu 28 marca 2011 r. w Sądzie Rejonowym odbywała się II licytacja komornicza nieruchomości (lokal niemieszkalny). Zainteresowany jako jedyny licytant przystąpił do przetargu i uzyskał przybicie. W dniu 9 maja 2011 r. Wnioskodawca za nieruchomość uiścił brakującą (ponad wadium) opłatę. Postanowienie o przysądzeniu prawa własności stało się prawomocne 20 lipca 2011 r. Natomiast dnia 23 sierpnia 2011 r. przedmiotowa nieruchomość została sprzedana bez podatku VAT. Zainteresowany dokonywał już uprzednio dostaw nieruchomości (gruntowych, budynkowych i lokalowych). I tak, w roku 1999 nabył nieruchomość przemysłową, którą następnie sprzedał w roku 2000. Podobnie nastąpiła sprzedaż w roku 2007 działek rolnych zakupionych w roku 1999. W zakresie nieruchomości lokalowych Wnioskodawca w roku 2000 zakupił mieszkanie służbowe, które jeszcze w roku 2000 sprzedał. Analogicznie postąpił z zakupionym w roku 2000 mieszkaniem sprzedanym w roku 2006. Zainteresowany zakupił także w roku 2002 mieszkanie, które sprzedał w roku 2005. Podobnie w roku 2004 zakupił mieszkanie, które jest użytkowane do dnia dzisiejszego. W końcu w roku 2011 zakupił i dokonał transakcji sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości lokalowej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, iż Wnioskodawca w związku z dokonaną sprzedażą lokalu niemieszkalnego wystąpił w roli podatnika podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż Zainteresowany dokonał czynności sprzedaży nieruchomości jako części transakcji częstotliwych wskazując jednocześnie taki ich zamiar. Wnioskodawca nabył lokal niemieszkalny, a więc nie na potrzeby własne (mieszkaniowe) po czym zaledwie po upływie miesiąca dokonał jego sprzedaży. Zatem, w przypadku transakcji o takich cechach nie można powiedzieć, iż zakup ten nastąpił do majątku osobistego, bowiem de facto zamiarem jego kupna była chęć jego sprzedaży. Potwierdza to stwierdzenie Wnioskodawcy zgodnie z którym sprzedał lokal niemieszkalny spółce prawa handlowego, w której posiada udziały, z zyskiem. Uwzględniając zatem czasookres posiadania lokalu (około 1 miesiąca) oraz fakt uzyskania zysku z transakcji, wskazać można, że zamiarem nabycia była jego okazjonalna i zyskowna sprzedaż. Taki charakter nabycia potwierdza także fakt, iż Wnioskodawca dokonał już szeregu zakupów nieruchomości, które następnie zbywał. Nie można zatem uznać, że nabycie lokalu niemieszkalnego miało służyć zaspokajaniu jakichkolwiek potrzeb mieszkalnych Wnioskodawcy, lecz de facto stanowiło uzasadnioną ekonomicznie transakcję gospodarczą. W takim kształcie sprawy nabycie lokalu nie następowało z majątku osobistego do takiego majątku. Skutkiem powyższego sprzedaż przedmiotowego lokalu w okolicznościach opisanych wyżej przesądza o prowadzeniu działalności, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawcę – w związku z tą dostawą – stawia w roli podatnika podatku VAT, określonego w art. 15 ust.1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca w związku z dostawą lokalu niemieszkalnego wystąpił w roli podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, skutkiem czego czynność ta podlegała zapisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści uzupełnienia wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie stanu sprawy oraz rozważań prawnych organ podatkowy uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót