INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.), uzupełnionym w dniu 6 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadząc działalność gospodarczą, zawarła Pani umowę na wykonanie formy wtryskowej do produkcji wyprasek. Cena nabycia formy wtryskowej wynosi 22.900 zł netto, natomiast przewidywany okres jej używania będzie dłuższy niż rok.

Z załączonej do wniosku umowy wynika, że podstawą odbioru formy wtryskowej jest protokół odbioru, zawierający potwierdzenie zgodności wypraski z założeniami konstrukcyjnymi. Przedmiotowa forma po podpisaniu protokołu odbioru i całkowitej zapłacie będzie Pani własnością, jednakże przez kilka lat użytkowana będzie przez inną firmę, która przy pomocy tej formy, na swoich maszynach (wtryskarce pneumatycznej), produkowała będzie wypraski z tworzyw sztucznych. Pani zdaniem forma wtryskowa sama nigdy nie będzie kompletna. Sytuację przedstawioną we wniosku porównuje Pani do sytuacji komputera i drukarki („komputer – należy do kontrahenta, drukarka – do Pani”).

Wytworzone przez kontrahenta wypraski będą częścią składową wyrobu finalnego Pani firmy, przeznaczonego do dalszej odprzedaży. Za wykonanie wyprasek obciążona będzie Pani fakturami wystawionymi przez kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy koszt wytworzenia formy wtryskowej można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, czy też forma wtryskowa stanowi środek trwały...Jeśli jest to środek trwały, to do jakiej grupy środków trwałych należy go zaliczyć...

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesiony wydatek na zakup formy wtryskowej można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w terminach wystawianych, zgodnie z umową, faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. (…).

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku z przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z uwagi na to, że niektóre składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą – stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy – uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23 ustawy. W związku z powyższym, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego – o czym stanowi art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Aby zatem wyżej wskazane budowle, budynki, lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia, środki transportu i inne przedmioty stanowiły środki trwałe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezbędne jest kumulatywne spełnienie ww. warunków.

Na mocy art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
2. w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b,
3. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,
4. w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
5. w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu,
6. w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b, ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Z treści art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.), poszczególne środki trwałe zakwalifikowane są do odpowiedniej grupy, podgrupy i rodzaju. W grupie 5, podgrupie 50 Klasyfikacji Środków Trwałych określono, że rodzaj 503 obejmuje: prasy hydrauliczne do tworzyw sztucznych, wytłaczarki ślimakowe z oprzyrządowaniem, wtryskarki, maszyny powlekające i nasycające, żelatyniarki, maszyny do formowania próżniowego, zgrzewarki do mas plastycznych, ucierarki jedno- i trójwalcowe, zwijarki rur bakelitowych, formy wtryskowe oraz inne maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu tworzyw sztucznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że po podpisaniu protokołu odbioru i całkowitej zapłacie za wykonanie formy wtryskowej do produkcji wyprasek będzie Pani jej właścicielką. Cena nabycia formy wtryskowej wynosi 22.900 zł netto, natomiast przewidywany okres jej używania będzie dłuższy niż rok. Z załączonej do wniosku umowy wynika, że podstawą odbioru formy wtryskowej jest protokół odbioru, zawierający potwierdzenie zgodności wypraski z założeniami konstrukcyjnymi. Forma wtryskowa przez kilka lat będzie użytkowana przez inną firmę, która przy jej pomocy, na swoich maszynach (wtryskarce pneumatycznej), produkowała będzie wypraski z tworzyw sztucznych. Wytworzone wypraski będą częścią składową wyrobu finalnego Pani firmy, przeznaczonego do dalszej odprzedaży. W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że forma wtryskowa sama nigdy nie będzie kompletna, ponieważ jej używanie możliwe jest wyłącznie wraz z maszyną – wtryskarką pneumatyczną. Formę wtryskową porównała Pani do drukarki komputerowej.

W ocenie tutejszego organu, pomimo wyrażonej przez Panią opinii, że wtryskarka nie jest kompletna, przedstawione okoliczności nie przesądzają o takiej kwalifikacji urządzenia. Forma wtryskowa stanowi bowiem odrębny od wtryskarki środek trwały, który może pracować z dowolną wtryskarką. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że – jak przyjmuje się w orzecznictwie i literaturze – okoliczność, iż dana maszyna (urządzenie) współpracuje (jest powiązana) z innymi, nie oznacza, że bez tych innych maszyn czy urządzeń jest niekompletna lub niezdatna do użytku. Niektóre urządzenia – również niemogące działać bez współpracy z innymi urządzeniami – są odrębnymi środkami trwałymi – dotyczy to również drukarek lub przyczep samochodowych. Możność ich funkcjonowania z różnymi urządzeniami podstawowymi sprawia, że w istocie takiego rodzaju środki mają przymiot kompletności. Podpisanie protokołu zdawczo-odbiorczego formy wtryskowej, który będzie zawierał potwierdzenie zgodności wypraski z założeniami konstrukcyjnymi, będzie świadczył o jej prawidłowym wykonaniu, a więc kompletności i zdatności do użytkowania.

Zauważyć również należy, że zawarty w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunek wykorzystywana środka trwałego na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą – także jest spełniony. Przy ustalaniu wykorzystywania środka trwałego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą decydujące jest bowiem występowanie związku używanych środków trwałych z prowadzoną działalnością, a nie to, czy są one „fizycznie” wykorzystywane przez podatnika. Zatem w przedmiotowej sprawie mimo, iż forma wtryskowa fizycznie będzie znajdowała się u kontrahenta, to istnieje związek jej wykorzystywania z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą – kontrahent przy pomocy tej formy, na swoich maszynach (wtryskarce pneumatycznej), produkował będzie dla Pani wypraski z tworzyw sztucznych. Wytworzone przez kontrahenta wypraski będą z kolei częścią składową wyrobu finalnego Pani firmy, przeznaczonego do dalszej odprzedaży.

Wobec powyższego zasadnym jest stwierdzić, że w opisanym zdarzeniu przyszłym forma wtryskowa stanowi samodzielny składnik majątkowy, będący Pani własnością, wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Jest ona zatem środkiem trwałym, do którego stosuje się ogólne zasady ustalania wartości początkowej i metod amortyzowania. Środek ten należy zaliczyć do grupy 503 KŚT.

Wobec powyższego, kosztu wytworzenia formy wtryskowej, jako środka trwałego, nie można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.