Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1179/12/AP
z 17 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 21 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na wykup nieruchomości gruntowej od gminy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na wykup nieruchomości gruntowej od gminy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest handel zabawkami. Działalność opodatkowana jest na „zasadach ogólnych”. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Koszty ewidencjonowane są na zasadach określonych w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznym. Działalność gospodarcza prowadzona jest w lokalu użytkowym, którego Wnioskodawca jest właścicielem. Lokat ten stanowi środek trwały w tej działalności. Na bieżąco płacone są opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu, które stanowią koszty uzyskania przychodów. Przedmiotowy lokal użytkowy znajduje się w bloku, w którym w większości znajdują się lokale mieszkalne. Lokatorzy tych mieszkań mogą wykupić grunt po preferencyjnej cenie, ulga ta nie dotyczy jednak lokali użytkowych. Wartość wykupu gruntu dotycząca lokalu użytkowego jest bardzo wysoka, a nabycie gruntu Wnioskodawca zamierza sfinansować z prywatnych środków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki podniesione na wykup gruntu od gminy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów mogą być kosztem uzyskania przychodów, to również wydatki z tytułu nabycia gruntu od gminy powinny stanowić koszty uzyskania przychodów. W obu przypadkach opłaty są uiszczane do tego samego urzędu gminy. Nabycie gruntu w żaden sposób nie wpłynie na podniesienie wartości lokalu użytkowego, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, ani na wzrost zysku z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Możliwość zaliczenia kwoty przeznaczonej na nabycie gruntu do kosztów uzyskania przychodów, mogłoby stanowić zachętę i ekonomiczny sens do podjęcia decyzji o wykupie. Wykup gruntu spowoduje szybkie pozyskanie środków finansowych przez urząd gminy, a po stronie Wnioskodawcy spore zadłużenie.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie natomiast z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem lokalu użytkowego stanowiącego środek trwały w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej i w tej działalności wykorzystywanego oraz posiada prawo wieczystego użytkowania gruntu przypadające na ten lokal. Powyższe świadczy o tym, że ww. składniki majątku Wnioskodawca wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wynika natomiast z cyt. art. 22c pkt 1, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za odrębne składniki majątku trwałego uznaje się grunty, stanowiące środki trwałe oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu, stanowiące wartość niematerialną i prawną.

Wykup nieruchomości gruntowej, do której Wnioskodawca posiada prawo wieczystego użytkowania polega w istocie na przekształcenieniu tego prawa w prawo własności. Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (t.j. Dz. U z 2012 r. poz. 83), jest szczególnym rodzajem nabycia prawa własności nieruchomości gruntowej. Wiąże się z obowiązkiem uiszczenia opłaty za przekształcenie.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ww. ustawy, osoba, na rzecz której zostało przekształcone prawo użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, jest obowiązana do uiszczenia dotychczasowemu właścicielowi opłaty z tytułu tego przekształcenia, z zastrzeżeniem art. 5.

Opłata za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności jest wynagrodzeniem za szczególne przeniesienie własności nieruchomości gruntowej i służy zrekompensowaniu dotychczasowemu właścicielowi (Skarbowi Państwa lub gminie) utraty przysługującego mu do nieruchomości gruntowej prawa własności.

W przypadku zatem, gdy podatnik wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej wartość niematerialną i prawną w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu, a następnie nabędzie prawo własności tego gruntu, to w rozumieniu cyt. art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstanie w jego majątku nowy składnik – środek trwały. W konsekwencji wydatki poniesione w związku z przekształceniem prawa wieczystego użytkowania gruntu w prawo jego własności, jako wydatki poniesione w związku z nabyciem środka trwałego będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu w momencie jego zbycia.

W myśl bowiem art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza wykupić od gminy nieruchomość gruntową (przypadającą na lokal użytkowy, w którym prowadzi działalność gospodarczą), do której posiada prawo wieczystego użytkowania tego gruntu. Zamierza więc On w istocie dokonać przekształcenia prawa wieczystego użytkowania gruntu wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej w prawo jego własności.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydatki jakie Wnioskodawca będzie zobowiązany ponieść w związku z wykupem (przekształcenie prawa wieczystego użytkowania gruntu w prawo jego własności) przedmiotowej nieruchomości gruntowej, będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie jej odpłatnego zbycia.

W świetle powyższego, zważywszy, iż w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku Wnioskodawca nie wskazał, że „po wykupie przedmiotowej nieruchomości gruntowej” zamierza dokonać jej zbycia, stwierdzić należy, iż poniesionych z ww. tytułu wydatków nie będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.