INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.10.2009r. (data wpływu 30.10.2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 26.10.2009r. (data wpływu 28.10.2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia importu usług finansowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.10.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia importu usług finansowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest spółką z siedzibą i miejscem zarządu na terenie Polski, oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT w Polsce. Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich klientów (podmiotów polskich i zagranicznych) usługi finansowe, polegające między innymi na:

1. obsłudze transakcji łącznie z negocjacjami, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe (z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE w art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE - przepis ten wprowadził dla państw członkowskich możliwość uznania za rzeczy niektórych praw dotyczących nieruchomości), oraz związane z tymi usługami,
2. transakcje łącznie z negocjacjami, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych (z wyłączeniem windykacji należności).
   
   

Wnioskodawca będzie nabywał usługi finansowe od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością („Agentów”) zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej na Węgrzech.

Usługi nabywane od Agentów przez Wnioskodawcę na rzecz jej klientów będą obejmowały:

1. obsługę transakcji łącznie z negocjacjami (z wyłączeniem przechowywania i zarządzania), których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe (z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów oraz praw lub papierów wartościowych o których mowa w art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE - przepis ten wprowadził dla państw członkowskich możliwość uznania za rzeczy niektórych praw dotyczących nieruchomości), oraz związane z tymi usługami,
2. transakcje łącznie z negocjacjami, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych (z wyłączeniem windykacji należności).
   
   

Korzystanie z usług Agentów jest jedną z prawnie dopuszczalnych form świadczenia przez Wnioskodawcę usług finansowych na własny rachunek, zarówno na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, jak i, po przeprowadzeniu stosownej procedury notyfikacyjnej, w innych krajach Unii Europejskiej, poprzez otwarcie oddziału lub na zasadach transgranicznych. Zakres czynności Agentów będzie zgodny z dopuszczalnym zakresem ich działalności określonym w art. 79 ustawy z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (z póz. zmianami) jako wykonywanie w imieniu i na rachunek Wnioskodawcy czynności pośrednictwa w zakresie działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Zgodnie z ww. przepisem Agenci wykonywać będą czynności związane z zawieraniem umów o świadczenie usług przez Wnioskodawcę lub umożliwiające realizację tych umów, w szczególności polegające na doradzaniu klientowi lub potencjalnemu klientowi w zakresie instrumentów finansowych lub usług Wnioskodawcy, przyjmowaniu zleceń nabycia lub zbycia maklerskich instrumentów finansowych oraz odbieraniu innych oświadczeń woli dla Wnioskodawcy. W stosunkach z osobami trzecimi Agenci będą zatem występować jako przedstawiciele Wnioskodawcy, na zasadach analogicznych do jego odpowiednio umocowanych pracowników, a Wnioskodawca będzie ponosił pełną odpowiedzialność za ich działania.

Działalność Agentów jest regulowana w Rzeczpospolitej Polskiej na podstawie powołanej ustawy z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, podlegają oni między innymi wpisowi do rejestru prowadzonego przez Komisje Nadzoru Finansowego oraz mogą działać wyłącznie na podstawie umowy z jedną firmą inwestycyjną (a więc nie mogą występować w obrocie samodzielnie ani w imieniu dwóch lub więcej firm inwestycyjnych). W innych krajach Unii Europejskiej działają oni na analogicznych zasadach, w wyniku implementacji Dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 w sprawie rynków instrumentów finansowych zmieniająca dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 93/22/EWG (30.04.2004 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 145/1).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 2 pkt 9, art. 17 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 w zw. z art. 27 ust. 3 i ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku nabywania przez Wnioskodawcę usług finansowych opisanych w stanie faktycznym Wniosku od Agentów zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej na Węgrzech Wnioskodawca powinien rozpoznać import usług...

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 2 pkt 9, art. 17 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 w zw. z art. 27 ust. 3 i ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku nabywania przez Wnioskodawcę usług finansowych opisanych w stanie faktycznym Wniosku od Agentów zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej na Węgrzech, Wnioskodawca powinien rozpoznać import usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT „ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie usług - rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 .” Art. 17 ust. 1 pkt 4 powyższej ustawy stanowi, iż „podatnikami są również osoby prawne (...) będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nie posiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju”. Art. 17 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, iż „przepisów < art. 17> ust. 1 pkt 4 (...) nie stosuje się w przypadku świadczenia usług (...), od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę (...), z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 (...), dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca (...)”.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że „o opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają (...) odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”. Z kolei art. 27 ust. 3 ustawy o VAT wskazuje, że „w przypadku gdy usługi o których mowa w < art. 27> ust. 4 są świadczone na rzecz (…) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczące go usługę miejscem świadczenia tych usług jest gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania”. Art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT stanowi, iż „przepis < art. 27> ust. 3 stosuje się do usług (…) finansowych (…)”.

Z zestawienia tych regulacji wynika, że w przypadku importu usług finansowych należy przyjąć fikcję prawną, że miejsce świadczenia usług znajduje się na terytorium kraju, co determinuje opodatkowanie tych usług wg zasad obowiązujących w Polsce. Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca (będący podatnikiem polskiego podatku VAT) nabywa usługi (jest usługobiorcą) usług finansowych świadczonych przez Agentów nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium Polski, dla których miejsce świadczenia znajduje się w Polsce to - zdaniem Wnioskodawcy - jest on podatnikiem VAT z tytułu tych transakcji, co w świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 w zw. z art. 27 ust. 1 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT oznacza, że powinien on w tym wypadku rozpoznawać import usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2010 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej ( art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Podatnikami są również, jak stanowi obwiązujący od dnia 31 stycznia 2010 r. art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju.

W myśl art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust.1, art. 28i, 28j i 28n ustawy.

Zatem w przypadku usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju podmiotem zobowiązanym do rozliczenia i zapłaty podatku jest ich usługobiorca.

Tak więc nabycie usług finansowych przez podatnika krajowego od podmiotu zagranicznego zarejestrowanego jako podatnika od wartości dodanej na Węgrzech należy uznać za import usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług podlegający opodatkowaniu na terenie kraju.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca będzie nabywał usługi finansowe od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej na Węgrzech. Zatem, jak wskazuje na to przeprowadzona analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązującego w tym zakresie stanu prawnego, Spółka, jako usługobiorca tych usług będzie zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług.

Reasumując: usługi finansowe świadczone przez węgierskiego podatnika podatku od wartości dodanej na rzecz Wnioskodawcy stanowią dla Spółki import usług podlegający opodatkowaniu na terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla importu usług finansowych została wydana interpretacja nr IPPP3-443-952/09-4/JF, natomiast w zakresie wypełnienia deklaracji VAT-7 w związku z importem usług zwolnionych interpretacja nr IPPP3-443-952/09-5/JF.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.