INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2009r. (data wpływu do 23 października 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 grudnia 2009r. (data wpływu 14 grudnia 2009r.) oraz pismem z dnia 23 grudnia 2009r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dotyczących remontów budynku, jak i części składowych, modernizacji sieci c.o., remontu dachu, kominów i elewacji budynku, malowania klatek, wymiany okien i drzwi, oraz założenie wideodomofonów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2009r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem w dniu 14 i 23 grudnia 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego

w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dotyczących remontów budynku, jak i części składowych, modernizacji sieci c.o., remontu dachu, kominów i elewacji budynku, malowania klatek, wymiany okien i drzwi, oraz założenie wideodomofonów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa jest czynnym podatnikiem VAT. Od co najmniej 2005r. świadczy usługi wynajmu elewacji budynku pod reklamę, wynajmu powierzchni dachowej dla operatora telefonii, ponadto dzierżawi grunt. Wnioskodawca na wszystkie te czynności wystawia comiesięcznie faktury VAT (ze stawką 22%). Wnioskodawca nie odliczał podatku naliczonego, tylko w deklaracjach podatkowych wykazywał, płacił podatek należny od ww. czynności. W latach ubiegłych (tj. od 2005r. do chwili obecnej) Wnioskodawca przeprowadził szereg remontów dotyczących budynku, jak i części składowych, modernizację sieci c.o., remont dachu, kominów, elewacji budynku, malowanie klatek, wymianę okien i drzwi, założenie wideodomofonów. Środki na remont pochodziły z funduszu remontowego, jak i kredytu bankowego.

Pismem z dnia 7 grudnia 2009r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

Wnioskodawca oświadczył, że przeprowadzony szereg remontów dotyczących budynku, jak i części składowych, modernizacja sieci c.o., remont dachu, kominów i elewacji budynku, malowanie klatek, wymiana okien i drzwi, oraz założenie wideodomofonów były i są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy będącemu czynnym podatnikiem VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupu, dotyczących remontów, modernizacji budynku, części składowych budynku jak np. powierzchni dachu i kominów, elewacji budynku, modernizacji sieci c.o., malowanie klatek, wymianę okien i drzwi, założenia wideomofonów należących do Wnioskodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego (zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) wykazanego na fakturach zakupu dotyczących opisanych wcześniej czynności (remontów: modernizacji budynku należącego do Wnioskodawcy) poprzez dokonanie korekt deklaracji VAT-7 za okresy ubiegłe. Wnioskodawca wskazuje wyrok z 22 lutego 2002r. (sygn akt III SA 7776/98), w którym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził: „co do zasady ustawa o podatku VAT nie wymaga dla odliczenia podatku naliczonego istnienia bezpośredniego związku między zakupem i sprzedażą tego samego towaru”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wspólnota mieszkaniowa może być podatnikiem podatku VAT, gdy dokonuje czynności podlegające opodatkowaniu na rzecz osób trzecich. Czynnościami takimi może być np. wynajem powierzchni dachowej dla operatora telefonii lub wynajem elewacji budynku pod reklamę, czy też dzierżawa gruntu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jest podstawową cechą podatku od wartości dodanej. Zapewnia ono bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego).

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika VAT (wykonującego czynności opodatkowane). Tylko bowiem podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Chodzi tutaj oczywiście o podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom VAT, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i są to wyłącznie podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Ponieważ podatek od towarów i usług obciąża konsumpcję w związku z tym jego ciężarem nie powinni być obciążeni podatnicy VAT w tym zakresie, w jakim wykorzystują zakupione towary i usługi do wykonywania czynności opodatkowanych. W tym przypadku nie występują oni bowiem w charakterze konsumentów zakupionych dóbr.

Przez czynności opodatkowane należy rozumieć w tym przypadku czynności, które faktycznie zostały (bądź zostaną) objęte opodatkowaniem tj. do czynności tych będzie miała zastosowanie konkretna stawka podatku VAT.

Z powyższego wynika, że jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są lub mają być wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być co do zasady realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi w całości na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia w całości podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Natomiast w przypadku gdy towary i usługi tylko częściowo służą do wykonywania czynności opodatkowanych, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko

w części związanej z czynnościami opodatkowanymi. W tej sytuacji podatnik jest obowiązany do wyodrębnienia części kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi, co wynika wprost z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Obok prawa do odliczenia podatku naliczonego, istotną kwestią jest zagadnienie terminu, w którym może to nastąpić.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1, ust. 11 i ust. 13 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W myśl art. 86 ust. 15 ustawy o VAT, do uprawnienia, o którym mowa w powołanym ust. 13 stosuje się odpowiednio art. 81b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa jest czynnym podatnikiem VAT. Od 2005r. świadczy usługi wynajmu elewacji budynku pod reklamę, wynajmu powierzchni dachowej dla operatora telefonii, ponadto dzierżawi grunt. Wszystkie ww. czynności dokumentuje wystawiając faktury VAT

z zastosowaniem stawki 22%. Wnioskodawca od 2005r. do chwili obecnej przeprowadził szereg remontów dotyczących budynku, jak i części składowych: modernizację sieci c.o., remont dachu, kominów, elewacji budynku, malowanie klatek, wymianę okien i drzwi, założenie wideodomofonów.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego należy zauważyć że Wspólnocie Mieszkaniowej przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w części związanej z czynnościami opodatkowanymi tj. wynajmem powierzchni dachowej dla operatora telefonii, wynajmem elewacji budynku pod reklamę.

Natomiast nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z remontem budynku i jego części składowych w przypadku dzierżawy gruntu, z uwagi na brak przesłanki określonej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT tj. wykorzystywania towarów i usług nabytych w celu remontu budynku do świadczenia usług dzierżawy gruntu.

Zatem podatek VAT określony w fakturach dotyczących remontu dachu i elewacji będzie u Wnioskodawcy obniżał podatek należny lecz tylko w takiej części w jakiej związany jest z wynajmem dachu i elewacji.

Jeżeli Wnioskodawca nie dokonał obniżenia ww. części podatku naliczonego w terminie, o których mowa w art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 ustawy o VAT może tego dokonać w terminie określonym w art. 86 ust. 13 ww. ustawy przez dokonanie korekty deklaracji.

Natomiast podatek naliczony wykazany na fakturach zakupu dotyczący np. modernizacji sieci c.o., remontu kominów, malowania klatek, wymiany okien i drzwi, oraz założenia wideodomofonów, który jest związany z utrzymaniem nieruchomości budynkowej w należytym stanie nie stanowi w świetle art. 86 ust. 1 podstawy do obniżenia podatku należnego z tyt. wynajmu dachu i elewacji budynku o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związanych z ww. robotami budowlanymi.

Odnosząc się do wyroku z dnia 22 lutego 2000r. sygn. akt III SA 7776/98, na który Wnioskodawca powołał we wniosku, tut. organ wyjaśnia, iż wyrok ten został wydany w innym stanie prawnym tj. w świetle ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) obowiązującej do 30 kwietnia 2004r. Ww. wyrok został wydany również w odmiennym stanie faktycznym i dotyczył kwestii zastosowania art. 20 ust. 2 tej ustawy, który odnosił się do podatnika dokonującego jednocześnie sprzedaży towarów opodatkowanych i zwolnionych od podatku. Zatem powyższy wyrok nie ma zastosowania w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż wyrok ten wiąże w konkretnej sprawie ten Sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Wyroki Sądu nie mają mocy orzeczenia prawnego powszechnie obowiązującego i wiążą strony tylko w indywidualnej sprawie, w związku z którą zostały wydane.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.