INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 19 października 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru przez płatnika podatku dochodowego od wynagrodzeń wypłacanych osobom fizycznym zamieszkałym w innych krajach świadczącym na jego rzecz usługi lokalizacji grafiki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru przez płatnika podatku dochodowego od wynagrodzeń wypłacanych osobom fizycznym zamieszkałym w innych krajach świadczącym na jego rzecz usługi lokalizacji grafiki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Działalność gospodarcza wnioskodawcy związana jest z wykonywaniem usług tłumaczenia oraz usług z tłumaczeniem związanych. Wykonuje on również tzw. usługi lokalizacji grafiki. Usługa lokalizacji grafiki polega na wymianie tekstu oryginalnego na grafice na przetłumaczony. Często bowiem na grafikach (obrazkach – np. w komiksie) znajduje się tekst, który jest tłumaczony, a zatem po przetłumaczeniu należy w danej grafice zamienić tekst źródłowy na docelowy. Wykonanie takiej czynności wymaga specjalistycznego oprogramowania oraz osoby posiadającej odpowiednie kwalifikacje oraz doświadczenie do wykonania tej czynności. Oba te czynniki są konieczne, aby proces lokalizacji grafiki był możliwy.

Proces lokalizacji grafiki przedstawia się następująco.

Grafiki komputerowe (cyfrowe) dzielą się na dwa rodzaje i od tego do której grupy należy grafika będąca przedmiotem działań lokalizacyjnych zależy wybór metody obróbki pliku.

Grafika wektorowa, to rysunek wykonany przy pomocy specjalistycznego oprogramowania graficznego lub architektonicznego, której cechami charakterystycznymi są:

• każda z linii czy punktów jest wektorem o określonym początku, końcu i kierunku,
• każdy element graficzny taki jak np. koło, prostokąt lub figura o dowolnym kształcie, składa się z obrysu (na który składa się konieczna do utworzenia figury ilość wektorów – na przykład kwadrat to cztery wektory) oraz wypełnienia kolorem (lub brakiem wypełnienia) przestrzeni utworzonej przez wektory,
• tekst w grafice wektorowej jest obiektem w pełni edytowalnym podobnie jak np. tekst w edytorze tekstu, można mu nadać określony krój, stopień i kolor pisma oraz określić parametry ułożenia tekstu w akapicie (tekst pozostaje edytowalny do momentu, w którym grafik nie zdecyduje się na zamianę tekstu na wektory (tzw. krzywienie tekstu) efektem czego jest uzyskanie zbioru obiektów wektorowych o kształcie naśladującym tekst i tak będących interpretowanymi przez odbiorcę),
• w grafice wektorowej można stosować pełną gamę kolorów, jednak ich ilość jest w praktyce ograniczona treścią i kolorystyką rysunku wykonanego przez twórcę grafiki,
• grafika wektorowa zawsze jest tworzona przez grafika przy użyciu specjalistycznego oprogramowania, a tym samym zawsze jest produktem od początku do końca wykonanym przez człowieka przy pomocy narzędzia jakimi w tym przypadku jest program graficzny.
  
  

Grafika rastrowa (bitmapowa) jest najbardziej popularną odmianą grafiki komputerowej (cyfrowej) i najczęściej spotykaną w otaczającym nas świecie.

Najpopularniejszym rodzajem grafiki rastrowej są zdjęcia cyfrowe jakie wykonuje już niemalże każdy przy pomocy aparatu cyfrowego.

Cechami charakterystycznymi grafiki rastrowej jest to, że:

• jest traktowana jako całość, nie można w niej wyróżnić lub wydzielić poszczególnych elementów, a obrazy jakie widzi odbiorca są zbiorem milionów punktów o określonych kolorach, a układ tych punktów względem siebie warunkuje obraz jaki widzi odbiorca,
• tekst w grafice rastrowej nie jest tekstem, lecz zbiorem punktów o określonym kolorze, który układa się w kształty liter, które interpretowane są przez odbiorcę jako tekst.
  
  

Podsumowując – lokalizacja grafiki komputerowej przebiega według poniższego schematu:

1. Lokalizacja grafik wektorowych – eksport plików.
   1) Odtwarzanie tekstu. Jeżeli tekst w grafice wektorowej jest zamieniony na wektory (skrzywiony), należy utworzyć nowe pola tekstowe i wpisać w nie treść tekstu, jaki można odczytać z wektorów imitujących tekst, a następnie usunąć wektory do tej pory służące za tekst w grafice.
   2) Zamiana tekstu na zmienne. Jeżeli grafik komputerowy nie dysponuje odpowiednim oprogramowaniem umożliwiającym eksport tekstu z grafiki wektorowej do pliku tekstowego, należy w programie do tworzenia i edycji grafiki wektorowej zamienić wszystkie pola tekstowe na zmienne i jako zmienne wyeksportować do odrębnego pliku (np. w formacie XML).
   3) Eksport tekstu przy użyciu specjalistycznego oprogramowania. Jest realizowany z użyciem specjalistycznego oprogramowania napisanego na zlecenie, służące do eksportowania tekstów z grafik wektorowych. Po uruchomieniu wspomnianego programu wystarczy wskazać plik na komputerze, z którego ma zostać wyeksportowany tekst, a program samoczynnie dokona eksportu tekstów z grafiki wektorowej do pliku tekstowego w formacie txt lub html.
   
2. a. Lokalizacja grafik rastrowych – ekstrakcja tekstu. Ponieważ w grafice rastrowej tekst nie jest tekstem, a jedynie elementem graficznym będącym integralną częścią grafiki, tekstu do tłumaczenia nie da się wyeksportować tak, jak to ma miejsce w przypadku grafik wektorowych. Wyekstrahować tekst można natomiast na dwa sposoby: albo po prostu przepisując go w edytorze tekstu (tą metodę stosuje się jeżeli tekstu jest niewiele, lub jest zbyt nieczytelny dla automatów rozpoznających tekst); albo skorzystać z oprogramowania rozpoznającego tekst (tzw. oprogramowanie OCR),
   b. Lokalizacja grafik rastrowych – odtworzenie tła. Ponieważ tekst w grafice rastrowej jest jej integralną częścią, przed wklejeniem (nie da się zaimportować tekstu do grafiki rastrowej) tekstu przetłumaczonego do grafiki rastrowej, należy z niej usunąć tekst źródłowy przy równoczesnym odtworzeniu elementów, które powinny znajdować się pod tekstem (np. jeżeli tekst jest nałożony na zdjęcie muru z cegieł, należy usunąć tekst, a puste miejsce po nim zastąpić elementami muru z cegieł tak, żeby finalny obraz przedstawiła jednolity mur z cegieł). Usługi lokalizacji grafiki nie obejmują samej usługi tłumaczenia tekstu zawartego w grafice.
   
3. Lokalizacja grafik – import plików. Po przetłumaczeniu dokonywany jest import plików. Efektem importu jest automatyczna zamiana tekstu języka źródłowego na tekst przetłumaczony. W przypadku lokalizacji grafik, w zależności od ich rodzaju import tłumaczenia odbywa się na kilka różnych sposobów:
   - Lokalizacja grafik wektorowych, import. Przetłumaczony i przetworzony tekst jest importowany do plików źródłowych (czy to w postaci zmiennych, czy przy użyciu specjalnego oprogramowania), czego efektem jest całkowite zastąpienie tekstu źródłowego tekstem przetłumaczonym (docelowym),
   - Lokalizacja grafik rastrowych, wklejenie tekstu. Przetłumaczony tekst w postaci pliku tekstowego należy nałożyć w odpowiednie miejsca (te same, w których znajdował się tekst źródłowy) na grafice rastrowej. Wklejony tekst dopóki plik nie zostanie zapisany jako finalna grafika rastrowa jest edytowany i w tym momencie należy mu nadać wszelkie cechy (krój, rozmiar i kolor) upodabniające tekst tłumaczenia do tekstu pliku źródłowego, aby grafika zlokalizowana była jak najbardziej podobna do grafiki źródłowej.
   
   

Wnioskodawca zwrócił się pismem z dnia 17 lipca 2009r. do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego o zaklasyfikowanie powyżej opisanej usługi, polegającej na podmianie przetłumaczonego tekstu w grafice przeznaczonej do druku, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Pismem z dnia 02 września 2009r. Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych udzielił odpowiedzi, z której wynika, iż zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.) usługa ta mieści się w grupowaniu PKWiU 22.24.10-00.00 „Usługi składu drukarskiego i wytwarzania płyt drukarskich”.

Podwykonawcy wnioskodawcy, którzy na jego rzecz będą wykonywać usługi lokalizacji grafiki, posiadają miejsce zamieszkania w rozumieniu art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.) w innych krajach niż Rzeczpospolita Polska i w tychże krajach będą wykonywać faktycznie usługi. Stworzona grafika komputerowa będzie przesyłana wnioskodawcy drogą elektroniczną. Tą samą drogą wnioskodawca będzie dostarczał podwykonawcom dane niezbędne do wykonania usługi. W ramach współpracy pomiędzy wnioskodawcą a ww. podmiotami nie będzie dochodziło do przeniesienia praw autorskich, ani do udzielania licencji. Całość wynagrodzenia wypłacanego podwykonawcom będzie więc obejmować wyłącznie świadczenia polegające na lokalizacji grafiki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. usługi lokalizacji grafiki należą do „świadczeń o podobnym charakterze” w rozumieniu art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub innych świadczeń wymienionych w art. 29 ust. 1 ww. ustawy a w konsekwencji czy wnioskodawca winien pobierać od wynagrodzeń wypłacanych osobom fizycznym świadczącym na jego rzecz usługi lokalizacji grafiki podatek dochodowy w wysokości 20% przychodu, chyba że osoba fizyczna udokumentuje certyfikatem rezydencji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i wówczas wnioskodawca może zastosować stawki wynikające z umowy międzynarodowej lub nie pobrać podatku...

Zdaniem wnioskodawcy, nabywane przez niego usługi od podwykonawców posiadających miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, polegające na lokalizacji grafiki, nie należą do usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 2-5 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Usługi te będą należeć do usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, ale tylko wtedy gdy będą realizowane w ramach działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 tej ustawy. Tym samym wnioskodawca nie ma obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, ani też udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika (podwykonawcy) uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji zgodnie z art. 29 ust. 2 ww. ustawy, o ile usługi jego podwykonawców nie stanowią działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 tej ustawy.

Uzasadniając stanowisko wnioskodawca stwierdza, iż zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1-5 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a przychodów z tytułu świadczeń enumeratywnie wymienionych w punktach 1-5 pobiera się w formie ryczałtu w wysokości uzależnionej od tytułu świadczenia. Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. Art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy nie wymienia expressis verbis usług opisanych przez wnioskodawcę. Stanowi on tylko, iż obowiązkiem podatkowym objęte są przychody z wymienionych w nim usług, jak również z tytułu wykonywania „świadczeń o podobnym charakterze”.

W ocenie wnioskodawcy usługa opisana przez niego nie jest usługą podobną do usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy. Jest ona związana z zupełnie innym zespołem czynności oraz innym celem i rezultatem. Jedyne podobieństwo ww. usługi podwykonawców do np. usług prawniczych czy księgowych polega na tym, iż wszystkie wymienione są usługami niematerialnymi. Nie byłoby jednakże słuszne twierdzenie, że art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy generalnie usług niematerialnych. Gdyby tak miało być, ustawodawca użyłby terminu „świadczenia o charakterze niematerialnym” lub „usługi niematerialne”, jak czynił to w rzeczonym art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy w jego wersji obowiązującej do 01 stycznia 2004r. Wówczas przepis ten mówił o przychodach z tytułu innych niż wymienione w pkt 1 i 2 świadczeń o charakterze niematerialnym, w szczególności z tytułu świadczeń doradczych, badania rynku, zarządzania i kontroli, gwarancji i poręczeń - pobiera się podatek w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Według wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że przepis art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy obejmował do końca 2003r. szerszy zakres usług niż ma to miejsce aktualnie. W jego zakres wchodziły wszelkie świadczenia niematerialne z wyjątkiem opisanych w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a konkretne ich rodzaje były wymienione tytułem przykładu, o czym świadczy zwrot „w szczególności”. Po zmianach obowiązujących od 01 stycznia 2004r. sytuacja uległa zmianie tak, że obowiązek podatkowy obejmuje tylko enumeratywnie wymienione świadczenia oraz świadczenia do nich podobne. Bez wątpienia celem nowelizacji było zawężenie zakresu obowiązku poboru zryczałtowanego podatku poprzez ograniczenie liczby świadczeń ten obowiązek generujących.

Klasyfikacja statystyczna dokonana przez uprawniony organ wskazuje wyraźnie na przynależność usług lokalizacji grafiki do innego działu (22.2 „usługi poligraficzne i usługi związane z poligrafią”) niż usługi wymienione w art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy. Usługi opisane przez wnioskodawcą można czasami zaliczyć do usług opisanych w art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, o ile dla podwykonawcy wnioskodawcy stanowią działalność określoną w art. 13 pkt 2 i 6-9 tej ustawy.

Z powyższych względów w opisanym stanie przyszłym nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od kwot wypłaconych osobom podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, jako że wykonywane przez nich usługi (świadczenia) nie mieszczą się w zakresie art. 29 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem gdy stanowią one przychód z działalności określonej w art. 13 pkt 2 lub 6-9 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ww. ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Przepis ten znajdzie zastosowanie tylko wówczas, gdy dany przychód będzie podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy.

Jako że w rozpatrywanym stanie przyszłym przychód wypłacany osobom podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wnioskodawca nie będzie obowiązany:

• odprowadzać zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat,
• uzyskiwać certyfikatu rezydencji dla ww. kontrahentów,

za wyjątkiem sytuacji, gdy przychód kontrahentów wnioskodawcy będzie stanowił przychód z działalności określonej w art. 13 pkt 2 lub 6-9 ww. ustawy.

W tym ostatnim przypadku wnioskodawca chcąc skorzystać z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania będzie musiał uzyskać od kontrahentów certyfikaty rezydencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznajemy również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca wykonuje usługi tłumaczenia oraz usługi z tłumaczeniem związane. Wykonuje również tzw. usługi lokalizacji grafiki. Kontrahenci wnioskodawcy, którzy na jego rzecz będą wykonywać usługi lokalizacji grafiki, posiadają miejsce zamieszkania w rozumieniu art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w innych krajach niż Rzeczpospolita Polska i w tychże krajach będą wykonywać faktycznie usługi. W ramach współpracy pomiędzy wnioskodawcą a ww. podmiotami nie będzie dochodziło do przeniesienia praw autorskich ani do udzielania licencji.

Z wniosku wynika również, że Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego zakwalifikował – zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) – usługę lokalizacji grafiki do grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług 22.24.10-00.00 „Usługi składu drukarskiego i wytwarzania płyt drukarskich”.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
   - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

Według postanowień art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W przedstawionym przez wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym nie znajduje zastosowania powołany wyżej art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wprawdzie katalog usług wskazanych w tym przepisie jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, iż aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki jakie należałoby spełnić aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Wnioskodawca wskazał, iż usługa lokalizacji grafiki polega na wymianie tekstu oryginalnego na grafice na przetłumaczony. Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego zakwalifikował powyższą usługę zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) do grupy 22.24.10-00.00 – „Usługi składu drukarskiego i wytwarzania płyt drukarskich”.

Wśród usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest usług lokalizacji grafiki zakwalifikowanego przez Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego do „usług składu drukarskiego i wytwarzania płyt drukarskich” (PKWiU 22.24.10-00.00).

Należy w tym miejscu zauważyć, iż działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydając niniejszą interpretację oparł się m.in. na klasyfikacji jakiej dokonał Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego. Jednak ww. Organ podatkowy nie jest uprawniony do oceny poprawności opinii Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego. Wydając interpretację indywidualną może jedynie powołać się na powyższą opinię.

W świetle powyższego, usługi lokalizacji grafiki (gdy nie będzie dochodziło do przeniesienia praw autorskich ani do udzielenia licencji) nie należą do usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń tam wymienionych, to tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż przychody osób nie posiadających miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu wykonywanych na rzecz wnioskodawcy usług lokalizacji grafiki na podstawie umowy ramowej o współpracy zawieranej z podwykonawcą i zamówień na konkretne usługi – o ile usługi te nie będą miały charakteru umowy zlecenia lub umowy o dzieło - nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku wnioskodawca nie będzie miał obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20% przychodu od wypłacanych kontrahentom zagranicznym wynagrodzeń, ani uzyskiwania od nich certyfikatu rezydencji w celu zastosowania stawek wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niedobrania tego podatku.

Natomiast do przychodów z tytułu wykonywanych usług lokalizacji grafiki, w sytuacji gdy usługi te będą nabywane w oparciu o umowy o dzieło, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą miały zastosowanie postanowienia art. 29 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku wnioskodawca jako płatnik będzie miał obowiązek pobrać i odprowadzić na konto właściwego urzędu skarbowego zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osoby nie będącej rezydentem polskim, uzyskującej przychód z tytułu umowy o dzieło - w wysokości 20% przychodu (chyba, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje inną stawkę tego podatku lub przewiduje niepobranie (niezapłacenie) podatku i osoba wykonująca tę usługę udokumentowała miejsce zamieszkania certyfikatem rezydencji) i sporządzić informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania (IFT-1/IFT-1R).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.