INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 05 października 2009 roku (data wpływu 09 października 2009 roku ) uzupełnionym pismem z dnia 09 listopada 2009 roku (data wpływu 12 listopada 2009 roku ) oraz pismem z dnia 15 grudnia 2009 roku (data wpływu 18 grudnia 2009 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 października 2009 roku wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako spółka córka z siedzibą w Polsce świadczy usługi pośrednictwa (agencyjne) na rzecz spółki matki z siedzibą w Niemczech, zarejestrowanej na dla celów podatku VAT w Polsce. Zgodnie z zawartą umową świadczenie usług dotyczy 2 głównych obszarów:

1. Wsparcie w zakresie obsługi dotychczasowych klientów spółki-matki, m.in. umożliwienie spółce matce sprawnego kontaktowania się z jej klientami za pośrednictwem spółki córki, monitoring płatności w związku z realizacją umów spółki matki z jej klientami w Polsce,
2. Pośrednictwo w zdobywaniu nowych klientów, min. przekazywanie potencjalnym klientom informacji odnośnie oferty spółki matki, gromadzenie danych oraz dokumentacji potrzebnych do zawarcia umowy, wizyty u klientów przez pracowników terenowych.
   
   

Powyższe usługi zostały zakwalifikowane jako usługi pośrednictwa komercyjnego o symbolu PKWIU 74-84.14-00.00. Stosowna opinia statystyczna w załączeniu.

Wnioskodawca nie posiada pełnomocnictwa do podpisywania umów w imieniu spółki matki. Ze względu na fakt, iż świadczenie w/w usług wpływa na zwiększenie obrotów spółki matki zarówno poprzez zdobycie nowych klientów, jak również poprzez wsparcie obsługi dotychczasowych klientów z Polski, strony uzgodniły wynagrodzenie ryczałtowe (prowizje) uzależnioną od wolumenu sprzedaży przez spółkę matkę. Dostawa towarów na rzecz klientów spółki matki ma miejsce na terenie Polski jak również poza Polską. W związku z tym wystawiane są 2 faktury prowizyjne, przy czym jedna za prowizję za sprzedaż na terenie Polski, druga zaś za prowizje za sprzedaż poza Polską. W obydwu przypadkach do kwot netto prowizji doliczany jest polski VAT.

Spółka matka z siedzibą w Niemczech umożliwia bezgotówkowe zaopatrywanie się firm transportowych (spedycyjnych) w paliwa, oleje itp. na stacjach benzynowych zlokalizowanych w całej Europie jak również w Polsce. Dlatego też towar odbierany jest w kraju, w którym znajduje się klient, tzn. gdy klient jest w Polsce paliwo jest tankowane na polskich stacjach benzynowych (za ten obrót stosowna faktura prowizyjna), jeżeli natomiast klient znajduje się za granicą tankowanie ma miejsce na zagranicznych stacjach benzynowych. (stosowna faktura prowizyjna, będąca przedmiotem zapytania).

Wnioskodawca wyszukuje potencjalnych klientów dla spółki matki, a po zawarciu umowy opiekuję się nimi, a więc od wnioskodawcy uzależniona jest akwizycja a następnie sprzedaż towarów na rzecz klientów spółki matki, wobec tego jego usługi są usługami pośrednictwa związanymi bezpośrednio ze sprzedażą towarów (potwierdzeniem tego stanu jest uzyskana opinia statystyczna). Nabywca usługi podaje polski numer NIP.

W wyjaśnieniu z dnia 15 grudnia 2009 roku – stanowiącym odpowiedź na wezwanie o wyjaśnienie sprzeczności w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca uszczegółowił:

• numer wykazany na fakturze jest polskim numerem NIP

• wnioskodawca wyszukuje potencjalnych klientów dla córki-matki , a po zawarciu umowy opiekuje się nimi, a więc od wnioskodawcy uzależniona jest akwizycja a następnie sprzedaż towarów na rzecz klientów spółki matki, wobec tego jego usługi są usługami pośrednictwa związanymi bezpośrednio ze sprzedażą towarów (potwierdzeniem tego stanu jest uzyskana opinia statystyczna). Szereg czynności pośrednictwa wykonywanych przez spółkę polską, których efektem jest dostawa towarów, został sklasyfikowany jako usługi pośrednictwa komercyjnego o symbolu PKWiU 74.84.14-00.00. Urzędu Statystycznego.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po podaniu przez nabywcę numeru dla celów VAT uzyskanego w Niemczech prowizja za dostawę towarów za granicą nie powinna być obciążona polskim VAT...

W uzupełnieniu z dnia 15 grudnia 2009 roku postawiono pytanie:

Czy po podaniu przez nabywcę numeru dla celów VAT uzyskanego w Polsce prowizja za dostawę towarów za granicą prawidłowo została opodatkowana w Polsce VAT...

Zdaniem wnioskodawcy faktura za prowizję dotyczącą sprzedaży poza Polską nie powinna być obciążana polskim podatkiem VAT. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 28 ust. 5 pkt 2 lit. c, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce dostawy towarów. Skoro dostawa towarów następuje po za terytorium Polski to faktura za prowizję nie podlega opodatkowaniu polskim podatkiem VAT. W przedmiotowej sprawie brak pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu spółki matki nie odbiera znamion działania w imieniu i na rzecz, gdyż z umowy wynika umocowanie ze strony spółki matki do podejmowania w jej imieniu i na jej rzecz czynności pośrednictwa.

Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 26 stycznia 2007 r. 111 SA/Wa 3996/2006.

W opinii Wnioskodawcy - przedstawionej w uzupełnieniu z dnia 15 grudnia 2009 roku - Usługi świadczone przez polską spółkę związane są ewidentnie z dostawą towarów. Opodatkowanie tych usług następuje w miejscu, gdzie następuje dostawa towarów, chyba że nabywca poda numer podatkowy uzyskany w kraju innym, niż kraj dostawy. Skoro został podany numer polski to usługa jest opodatkowana w Polsce niezależnie gdzie nastąpiła dostawa towarów. Wobec powyższego postępowanie wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji (…). Przy określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne (art. 8 ust. 4 ustawy).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Odstępstwo od tej zasady przewidziane zostało między innymi w art. 27 ust. 3 ustawy, zgodnie, z którym w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

• miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
  
  

Natomiast art. 27 ust. 4 ustawy zawiera katalog usług, których miejscem świadczenia jest kraj nabywcy, pod warunkiem świadczenia ich na rzecz podmiotów wymienionych w art. 27 ust. 3 ustawy. Są to następujące rodzaje usług:

1. sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw;

2. reklamy;

3. doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług, w tym w szczególności:

1. usług doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1),
2. usług doradztwa w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2),
3. usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1),
4. usług architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) – z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1,
5. usług w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3),

3a. usług przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń;

4. bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki;

5. dostarczania (oddelegowania) personelu;

6. wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu;

7. telekomunikacyjnych;

8. nadawczych radiowych i telewizyjnych;

9. elektronicznych;

10. polegających na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1-9 i 11;

11. agentów, pośredników działających w imieniu i na rzecz innej osoby, jeżeli uczestniczą w zapewnieniu świadczenia usług, o których mowa w pkt 1-10;

12. polegających na zapewnieniu dostępu do systemów gazowych lub elektroenergetycznych;

13. przesyłowych:

1. gazu w systemie gazowym,
2. energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym;

14. bezpośrednio związanych z usługami, o których mowa w pkt 12 i 13.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł ze spółką niemiecką umowę o współpracy, na podstawie której świadczy na rzecz kontrahenta niemieckiego, będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym na terytorium kraju usługi obejmujące:

1. wsparcie w zakresie obsługi dotychczasowych klientów spółki-matki, m.in. umożliwienie spółce matce sprawnego kontaktowania się z jej klientami za pośrednictwem spółki córki, monitoring płatności w związku z realizacją umów spółki matki z jej klientami w Polsce,
2. pośrednictwo w zdobywaniu nowych klientów, min. przekazywanie potencjalnym klientom informacji odnośnie oferty spółki matki, gromadzenie danych oraz dokumentacji potrzebnych do zawarcia umowy, wizyty u klientów przez pracowników terenowych.
   
   

Powyższe usługi zostały zakwalifikowane jako usługi pośrednictwa komercyjnego o symbolu PKWIU 74-84.14-00.00. Stosowna opinia statystyczna w załączeniu. W transakcjach tych kontrahent Wnioskodawcy posługuje się NIP nadanym w Polsce.

W związku z powyższym, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny jak również powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż usługi sklasyfikowane przez Wnioskodawcę w grupowaniu PKWiU 74.84.14-00.00 „Usługi pośrednictwa komercyjnego oraz szacowania wartości z wyjątkiem wyceny nieruchomości i wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych”, nie mieszczą się w żadnym z wyjątków określonych w art. 27 ust. 4 ustawy. Zatem, miejsce świadczenia przedmiotowych usług, należy ustalić w oparciu o art. 27 ust. 1 ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem, miejscem świadczenia usług, jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności miejsce stałego zamieszkania.

Oznacza to, iż miejscem świadczenia usług będących przedmiotem wniosku jest Polska, tym samym, podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Odnosząc się do własnego stanowiska wnioskodawcy, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pragnie zwrócić uwagę, iż godnie z art. 28 ust. 5 pkt 2 lit. c ustawy, w przypadku usług wykonywanych przez pośredników, działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, związanych bezpośrednio z dostawą towarów – miejscem świadczenia tych usług jest miejsce dokonania dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 6.

W myśl ust. 6 ww. przepisu, w przypadku gdy nabywca usługi podał dla tej czynności świadczącemu usługę numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym zgodnie z ust. 5 ma miejsce świadczenia usługa, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują usług pośrednictwa, jak również nie precyzują, jak należy rozumieć pojęcie „w imieniu i na rzecz”.

I tak, przez usługi pośrednictwa, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć zespół czynności, które mogą być zarówno czynnościami natury faktycznej, jak i prawnej, jeżeli w ich wyniku dojdzie do nawiązania stosunku prawnego (umownego) pomiędzy dostawcą towarów, a ich odbiorcą, w konsekwencji czego nastąpi dostawa towarów. Przepis ten wymaga jednak, aby działania pośrednika miały bezpośredni związek z dokonaną dostawą towarów. Z jego brzmienia nie wynika, aby wskazany w nim wymóg działania w imieniu i na rzecz osób trzecich dotyczył zawierania umów, na podstawie których zrealizowane zostaną dostawy, lecz odnosi się do świadczenia usług pośrednictwa, w rezultacie których dojdzie ostatecznie do zrealizowania dostawy i które muszą mieć bezpośredni związek z tą dostawą.

Dyspozycją tego przepisu nie będą zatem objęte, z jednej strony takie działania, które pośrednik, w szerokim znaczeniu tego słowa, będzie podejmował wobec odbiorcy towaru w imieniu własnym, lecz na rzecz (na rachunek) dostawcy, a z drugiej strony eliminował będzie również takie działania, które określony podmiot będzie podejmował w stosunku do potencjalnych odbiorców, np.: samorzutnie, bez uzgodnienia z dostawcą i bez posiadania stosownego umocowania z jego strony do działania i dokonywania czynności na jego rzecz, a które w efekcie również mogą prowadzić do zrealizowania dostaw. Natomiast użyty w tym przepisie wymóg, „działania w imieniu osób trzecich” (w tym przypadku dostawcy towarów) należy odnieść do wszelkich czynności faktycznych i prawnych składających się na usługę pośrednictwa, przy czym jest on spełniony nie tylko w przypadku posiadania pełnomocnictwa do zawierania umów, lecz również w przypadku istnienia umocowania ze strony dostawcy towarów do podejmowania w jego imieniu i na jego rzecz czynności pośrednictwa.

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym, Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa na rzecz firmy niemieckiej (dostawcy towarów) w imieniu własnym, stymuluje sprzedaż produktów firmy niemieckiej na obszarze Polski i poza nią, poprzez poszukiwanie klientów na zakup jej produktów oraz ich reklamowanie. Wskazane usługi nie mają jednak bezpośredniego związku z dostawami towarów, a Strona nie jest uprawniona do podpisywania umów w imieniu firmy niemieckiej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Strona świadcząc przedmiotowe usługi nie działa w imieniu firmy niemieckiej, lecz w imieniu własnym w ramach wykonywanej samodzielnej działalności gospodarczej. Zatem dla określenia miejsca świadczenia przedmiotowych usług nie stosuje się powołanego wyżej art. 28 ust. 5 pkt 2 lit. c ustawy. W takiej sytuacji, wykonywane przez Wnioskodawcę we własnym imieniu usługi na rzecz firmy niemieckiej, podlegają regulacjom przepisu art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, w świetle której miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę (miejsce zamieszkania), czyli w niniejszej sprawie będzie to terytorium Polski.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe, gdyż opodatkowanie przedmiotowych usług w Polsce wynika z norm art. 27 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług , a nie powołanych przez Wnioskodawcę przepisów art. 28 ust.6.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji czynności do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, przedstawionego przez Zainteresowanego w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego.

Odnosząc się do wyroku przytoczonego przez Wnioskodawcę, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pragnie zauważyć, iż zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzeczenia sądowe są wydawane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Ich różnorodność stanowi odpowiedź na różnorodność przedstawionych przez podatników stanów faktycznych i dlatego nie mogą one być podstawą przy rozpatrywaniu kolejnych spraw. Także zgodnie z art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz.60 ze zm.) organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Powyższa zasada jest częściowym powieleniem zapisu art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. nr 78, poz. 483), zgodnie z którym organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru obowiązującego prawa, a zatem nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięć w kolejnych sprawach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.