INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2009r. (data wpływu 13 lipca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2009r. (data wpływu 1 października 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług służących do wybudowania części budynku przeznaczonej na cele handlowo-usługowe - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2009r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług służących do wybudowania części budynku przeznaczonej na cele handlowo-usługowe.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 września 2009r. (data wpływu 1 października 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 września 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 17 sierpnia 2005 roku Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę budynku pod nazwą „budynek handlowo-usługowy z mieszkaniem na poddaszu”. W dniu 20 grudnia 2006 roku Wnioskodawca uzyskał kredyt w banku w wysokości xxx zł, a z umowy wynika, że dotyczy on tej inwestycji. Zakończenie budowy nastąpiło w maju 2008 roku, które zostało potwierdzone określonym w przepisach Prawa budowlanego pozwoleniem na użytkowanie budynku w dniu 9 maja 2008 roku. Budynek ten został wybudowany zgodnie z projektem budowlanym, który składa się z trzech kondygnacji: podpiwniczenia, parteru i poddasza.

Powierzchnia użytkowa wszystkich pomieszczeń podpiwniczenia wynosi 144,50 m² w tym: powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele handlowo-usługowe wynosi 111,00 m², co stanowi 76,82% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń podpiwniczenia, zaś powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele mieszkalne wynosi 33,50 m², co stanowi 23,18% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń podpiwniczenia.

Powierzchnia użytkowa wszystkich pomieszczeń parteru wynosi 180,30 m² w tym: powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele handlowo-usługowe wynosi 151,90 m², co stanowi 84,25% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń parteru, zaś powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele mieszkalne wynosi 28,40 m² co stanowi 15,75% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń parteru.

Powierzchnia użytkowa wszystkich pomieszczeń poddasza wynosi 147,30 m², które w całości są przeznaczone na cele mieszkalne, co stanowi 100,00% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń poddasza.

Podsumowując, powierzchnia użytkowa wszystkich pomieszczeń budynku wynosi 472,10 m² w tym: powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele handlowo-usługowe wynosi 262,90 m² co stanowi 55,69% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń budynku, zaś powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele mieszkalne wynosi 209,20 m² co stanowi 44,31% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń budynku.

Wnioskodawca oświadcza, że w okresie trwania ww. inwestycji prowadził i aktualnie prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych w podatku dochodowym (prowadził i aktualnie prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów), był i aktualnie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a ponadto w związku z tą inwestycją do dnia złożenia wniosku nie dokonał odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego VAT, nie dokonał ustalenia wartości początkowej środka trwałego i odpisów amortyzacyjnych, nie złożył wniosku VZM-1 o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

Wnioskodawca złożył zgłoszenie rejestracyjne VAT-R w dniu 1 marca 2000r., zaś deklaracje VAT-7 są składane począwszy od miesiąca listopada 2000r. i od tego okresu jest podatnikiem VAT czynnym.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa we wniosku, Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nabyte przez Wnioskodawcę towary i usługi związane z budową całości budynku handlowo-usługowego zostały udokumentowane fakturami VAT.

Nabyte towary i usługi związane z wytworzeniem części użytkowej budynku będą służyły wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Na podstawie posiadanej przez Wnioskodawcę dokumentacji istnieje możliwość wyodrębnienia zakupów służących czynnościom wyłącznie opodatkowanym. Czynności zwolnione od podatku i nieopodatkowane nie występują i nie wystąpią, ponieważ w części użytkowej podpiwniczenia będą prowadzone usługi w zakresie gastronomii, więc opodatkowane, natomiast w części użytkowej parteru będą prowadzone usługi w zakresie handlu artykułami spożywczymi i przemysłowymi - również opodatkowane.

Przedmiotowy budynek w części użytkowej będzie stanowił środek trwały.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 28 września 2009r.):

W jakim zakresie Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług służących do wybudowania części budynku przeznaczonej na cele handlowo-usługowe według przedstawionego stanu faktycznego...

Zdaniem Wnioskodawcy, ażeby ustalić kwoty podatku naliczonego VAT podlegającego odliczeniu od podatku należnego, zamierza on postąpić w sposób następujący – do każdej faktury na nabycie towarów i usług dołączy rozliczenie wg wzoru określonego w załączniku nr 1 do wniosku. Rozliczenia w załącznikach Wnioskodawca zamierza dokonać według następujących zasad:

1. nabyte towary i usługi, które jednoznacznie można przyporządkować do poszczególnych części budynku (handlowo-usługowej lub mieszkalnej) rozliczy w 100% na te części,
2. nabyte towary i usługi, których nie można bezpośrednio przyporządkować do poszczególnych części (handlowo-usługowej lub mieszkalnej) Wnioskodawca rozliczy proporcjonalnie do udziału sumy powierzchni użytkowych wszystkich pomieszczeń części handlowo-usługowej oraz sumy powierzchni użytkowych wszystkich pomieszczeń części mieszkalnej do sumy powierzchni użytkowych wszystkich pomieszczeń handlowo-usługowych i mieszkalnych na poszczególnych kondygnacjach (podpiwniczenie, parter, poddasze) oraz całego budynku.
   
   

Wnioskodawca określi proporcję jako współczynnik procentowy w zaokrągleniu do jednej setnej części procenta, które zgodnie z projektem budowlanym i stanem faktycznym wynoszą:

1. podpiwniczenie - część handlowo-usługowa 76,82%; część mieszkalna 23,18 %,
2. parter - część handlowo-usługowa 84,25 %; część mieszkalna 15,75 %,
3. poddasze - część mieszkalna 100,00 %,
4. całość budynku - część handlowo-usługowa 55,69 %; część mieszkalna 44,31 %.
   
   

Współczynniki 55,69% dla części handlowo-usługowej i 44,31% dla części mieszkalnej Wnioskodawca zamierza zastosować do nw. wydatków:

• wykonanie projektu budowlanego,
• opłat administracyjnych związanych z projektowaniem oraz uzyskaniem pozwolenia na budowę,
• opłat za nadzór budowlany,
• robót ziemnych związanych z wykopami pod fundamenty oraz zagospodarowaniem terenu,
• wykonaniem fundamentów budynku,
• wykonanie szkieletu i pokrycia dachowego,
• wykonanie ocieplenia i elewacji ścian zewnętrznych budynku,
• budowa przyłączy: energetycznego, gazowego, wodociągowego, kanalizacyjnego, telekomunikacyjnego,
• budowa urządzeń zagospodarowania terenu: drogi dojazdowej, chodników, opaski odbojowej budynku, utwardzonego palcu, ogrodzenia i zieleni,
• inne towary i usługi, których nie można przyporządkować do poszczególnych kondygnacji.
  
  

Na podstawie prawidłowo wypełnionych załączników do faktur możliwe będzie sporządzenie ewidencji zakupów oraz korekt deklaracji VAT zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W opinii Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, cyt.: „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (…)”. Według przedstawionego stanu faktycznego w części handlowo-usługowej budynku będą wykonywane jedynie czynności opodatkowane, więc zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z tą inwestycją w odpowiednio ustalonym zakresie.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy VAT podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą między innymi: kwoty określone w art. 90 (w ocenie Wnioskodawcy przepis art. 90 nie dotyczy jego przypadku, gdyż nie wykonuje on czynności zwolnionych od podatku oraz czynności niepodlegających opodatkowaniu), dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego, itd.

Ażeby ustalić odpowiedni zakres, w jakim towary i usługi związane z budową części handlowo-usługowej budynku są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych Wnioskodawca przyjął sposób rozliczenia jako załączniki do faktur opisane szczegółowo w zasadniczej części wniosku ORD-IN, a zatem zdaniem Wnioskodawcy jest to część ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 dotycząca podatku naliczonego.

Wnioskodawca dotychczas nie skorzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego wynikającego z przepisów art. 86 ust. 10 i 11 ustawy VAT, więc uważa on, że na mocy przepisów określonych w art. 86 ust. 13 ustawy VAT może z tego prawa skorzystać poprzez złożenie korekty deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy).

Powyższe regulacje wskazują, iż odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług całkowite bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Ponadto, stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 oraz ust. 11 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy (art. 86 ust. 11 ww. ustawy).

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 oraz ust. 11 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ww. ustawy).

Natomiast, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (obowiązującym do dnia 30 listopada 2008r.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 88 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy (obowiązującego do dnia 30 listopada 2008r.), przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3 (które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji), oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów.

Tak więc w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008r., aby skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ponoszone wydatki winny stanowić koszt uzyskania przychodu lub być związane z nabyciem środka trwałego, wyjątkiem od tej zasady są przypadki, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Korzystając z delegacji zawartej w art. 99 ust. 14 ustawy, Minister Finansów określił w drodze rozporządzenia wzory deklaracji wraz z objaśnieniami, co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia, terminu i miejsca składania, uwzględniając również konieczność pouczenia podatnika o odpowiedzialności za niezłożenie deklaracji.

Jak wynika z art. 103 ust. 1 ww. ustawy podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Zgodnie z przepisem art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w dniu 17 sierpnia 2005r. uzyskał pozwolenie na budowę budynku pod nazwą „budynek handlowo-usługowy z mieszkaniem na poddaszu”. Zakończenie budowy nastąpiło w maju 2008r., co zostało potwierdzone określonym w przepisach Prawa budowlanego pozwoleniem na użytkowanie budynku w dniu 9 maja 2008r. Budynek wybudowany zgodnie z projektem budowlanym składa się z trzech kondygnacji: podpiwniczenia, parteru i poddasza.

Wnioskodawca określił powierzchnię użytkową odrębnie dla poszczególnych kondygnacji, tj. dla podpiwniczenia, parteru i poddasza, z podziałem na powierzchnię użytkową pomieszczeń przeznaczonych na ww. kondygnacjach na cele handlowo-usługowe, oraz na cele mieszkalne.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż łącznie powierzchnia użytkowa wszystkich pomieszczeń budynku wynosi 472,10 m² w tym: powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele handlowo-usługowe wynosi 262,90 m² co stanowi 55,69% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń budynku, zaś powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele mieszkalne wynosi 209,20 m² co stanowi 44,31% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń budynku.

Wnioskodawca w okresie trwania ww. inwestycji był i aktualnie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca złożył zgłoszenie rejestracyjne VAT-R w dniu 1 marca 2000r., zaś deklaracje VAT-7 są składane począwszy od listopada 2000r.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa we wniosku, Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nabyte przez Wnioskodawcę towary i usługi związane z budową całości budynku handlowo-usługowego zostały udokumentowane fakturami VAT. Nabyte towary i usługi związane z wytworzeniem części użytkowej budynku będą służyły wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Na podstawie posiadanej przez Wnioskodawcę dokumentacji istnieje możliwość wyodrębnienia zakupów służących czynnościom wyłącznie opodatkowanym. Czynności zwolnione od podatku i nieopodatkowane nie występują i nie wystąpią, ponieważ w części użytkowej podpiwniczenia będą prowadzone usługi w zakresie gastronomii, więc opodatkowane, natomiast w części użytkowej parteru będą prowadzone usługi w zakresie handlu artykułami spożywczymi i przemysłowymi - również opodatkowane.

Przedmiotowy budynek w części użytkowej będzie stanowił środek trwały.

Wnioskodawca w związku z ww. inwestycją do dnia złożenia wniosku nie dokonał odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego VAT.

Jak wynika zatem z przedstawionych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Z treści wniosku wynika, że przedmiotowa inwestycja jedynie w części będzie służyć prowadzonej przez Wnioskodawcę opodatkowanej działalności gospodarczej (wykonywaniu usług w zakresie gastronomii oraz usług w zakresie handlu artykułami spożywczymi i przemysłowymi), natomiast w części będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę dla celów mieszkalnych. Oznacza to, że Wnioskodawca w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać przyporządkowania, w jakiej części nabywane towary i usługi związane z budową „budynku handlowo-usługowego z mieszkaniem na poddaszu” będą służyły wykonywaniu czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a w jakiej części będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę dla celów mieszkalnych.

Przyporządkowanie zakupionych towarów i usług do poszczególnych kategorii czynności - jako służących (bądź nie) wykonywaniu czynności opodatkowanych winno nastąpić w oparciu o rzeczywiste i racjonalne kryteria. Podział taki winien nastąpić zgodnie ze stanem rzeczywistym, aby określić jaką część danego towaru czy usługi podatnik rzeczywiście wykorzystuje do wskazanych czynności. Zatem dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy istotne jest, czy Wnioskodawca ma realną możliwość przyporządkowania określonych towarów i usług danym czynnościom. Ocena ta musi być dokonana w oparciu o obiektywną analizę otaczającego świata materialnego.

Tak więc, w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego Wnioskodawca winien wpierw wydzielić z całości dokonanych zakupów tę ich część, która związana jest wyłącznie z działalnością gospodarczą opodatkowaną (a więc inwestycji w części handlowo-usługowej). W dalszej kolejności, w stosunku do pozostałej części zakupów, służących jednocześnie obu wskazanym wyżej częściom inwestycji – Wnioskodawca winien w oparciu o miarodajny i uzasadniony klucz podziału np. udziału powierzchni inwestycji wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej w powierzchni inwestycji ogółem, przyporządkować podatek naliczony poszczególnym częściom realizowanej inwestycji. Wyboru tego klucza powinien dokonać sam Wnioskodawca uwzględniając specyfikę zaistniałej sytuacji.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca rozróżnia dwie grupy dokonanych zakupów związanych z przedmiotową inwestycją, mianowicie: towary i usługi, które jednoznacznie można przyporządkować do poszczególnych części budynku (handlowo-usługowej lub mieszkalnej), jak również te, których nie można bezpośrednio przyporządkować do poszczególnych części (handlowo-usługowej lub mieszkalnej).

Treść wniosku wskazuje, że w stosunku do nabytych towarów i usług, które jednoznacznie można przyporządkować do poszczególnych części budynku (handlowo-usługowej lub mieszkalnej), Wnioskodawca zamierza rozliczyć w 100% na te części.

Natomiast nabyte towary i usługi, których nie można bezpośrednio przyporządkować do poszczególnych części (handlowo-usługowej lub mieszkalnej) Wnioskodawca zamierza rozliczyć proporcjonalnie do udziału sumy powierzchni użytkowych wszystkich pomieszczeń części handlowo-usługowej oraz sumy powierzchni użytkowych wszystkich pomieszczeń części mieszkalnej do sumy powierzchni użytkowych wszystkich pomieszczeń handlowo-usługowych i mieszkalnych na poszczególnych kondygnacjach (podpiwniczenie, parter, poddasze) oraz całego budynku.

Wnioskodawca zamierza określić proporcję jako współczynnik procentowy w zaokrągleniu do jednej setnej części procenta, które zgodnie z projektem budowlanym i stanem faktycznym wynoszą:

1. podpiwniczenie - część handlowo-usługowa 76,82%; część mieszkalna 23,18%,
2. parter - część handlowo-usługowa 84,25%; część mieszkalna 15,75%,
3. poddasze - część mieszkalna 100,00%,
4. całość budynku - część handlowo-usługowa 55,69%; część mieszkalna 44,31%.
   
   

Wnioskodawca zamierza zastosować współczynniki 55,69% dla części handlowo-usługowej i 44,31% dla części mieszkalnej dla konkretnie określonych kategorii wydatków, wymienionych w treści wniosku, których nie można przyporządkować do poszczególnych kondygnacji.

W celu ustalenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu Wnioskodawca zamierza do każdej faktury dokumentującej nabycie towarów i usług dołączyć rozliczenie w formie załącznika, określające zakres, w jakim towary i usługi związane z budową części handlowo-usługowej budynku są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca w stosunku do nabytych towarów i usług, których nie można bezpośrednio przyporządkować do poszczególnych części budynku (handlowo-usługowej lub mieszkalnej), rozważa możliwość rozliczania podatku naliczonego w oparciu o klucz powierzchniowy. Wnioskodawca celem określenia kwoty podatku naliczonego przysługującego do odliczenia zamierza zastosować proporcję wynikającą z sumy powierzchni użytkowej przeznaczonej na cele prowadzenia działalności gospodarczej (część handlowo-usługowa) do sumy powierzchni użytkowych wszystkich pomieszczeń handlowo-usługowych i mieszkalnych na poszczególnych kondygnacjach (podpiwniczenie, parter, poddasze) oraz całego budynku. Tak więc kwotę podatku podlegającą odliczeniu Wnioskodawca zamierza ustalić zgodnie z przeznaczeniem powierzchni czyli według kryterium faktycznego jej wykorzystania. Podstawą danych liczbowych służących ustaleniu współczynników procentowych jest powierzchnia użytkowa określona na podstawie projektu budowlanego i stanu faktycznego.

W ocenie Wnioskodawcy przyjęcie rozwiązań wskazanych w treści wniosku pozwala na ustalenie kwoty podatku naliczonego przysługującego do odliczenia, wynikającej z każdej faktury dokumentującej nabycie towarów i usług, poprzez dołączenie stosownego rozliczenia do faktury w formie załącznika. Na podstawie prawidłowo wypełnionych załączników do faktur, w opinii Wnioskodawcy, możliwe będzie sporządzenie ewidencji zakupów oraz korekt deklaracji VAT zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc przedstawione zdarzenie przyszłe do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że o ile faktycznie prowadzona przez Wnioskodawcę inwestycja obejmująca budowę budynku pod nazwą „budynek handlowo-usługowy z mieszkaniem na poddaszu” w części handlowo-usługowej od momentu oddania do użytku będzie związana wyłącznie z opodatkowaną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, to przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług dotyczących realizacji tej części inwestycji.

W sytuacji, gdy zakupione towary lub usługi udokumentowane fakturą VAT dotyczą jednocześnie obu wskazanych wyżej części inwestycji, tj. części handlowo-usługowej i mieszkalnej, wówczas Wnioskodawca winien, w oparciu o miarodajny i uzasadniony klucz podziału przyporządkować podatek naliczony poszczególnym częściom realizowanej inwestycji.

W związku z tym, iż ani przepisy ustawy o VAT, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania, np. wg klucza powierzchniowego (udziału powierzchni inwestycji wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej opodatkowanej w powierzchni inwestycji ogółem) lub wg klucza wartościowego (udziału wartości inwestycji wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej opodatkowanej w wartości inwestycji ogółem). Zatem każda metoda - czy to oparta na kluczu wartościowym czy też kluczu powierzchniowym, o ile odzwierciedla stan faktyczny i jest w konkretnym przypadku miarodajna, jest właściwa.

Ponadto należy zauważyć, iż Wnioskodawca w całym okresie trwania ww. inwestycji był i aktualnie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jednak w związku z realizowaną inwestycją do dnia złożenia wniosku nie skorzystał z prawa odliczenia podatku naliczonego.

W oparciu o przytoczone regulacje prawne stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo do złożenia deklaracji korygujących za wcześniejsze okresy rozliczeniowe, w których skorzysta z prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji odpowiednio w tej części, która służyła wykonywaniu czynności opodatkowanych, zgodnie z zasadami w tym czasie obowiązującymi oraz w terminach przewidzianych prawem, wynikających z przepisów art. 86 ust. 10, 11 i 13 ustawy o VAT. Wnioskodawca winien mieć na względzie wyłączenia wskazane w art. 88 ustawy o VAT, w tym również wynikające z przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, obowiązującego do dnia 30 listopada 2008r.

Odnosząc się natomiast do kwestii związanej ze sposobem prowadzenia ewidencji zakupów VAT należy stwierdzić, iż na Wnioskodawcę będącego zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym nałożony został obowiązek prowadzenia ewidencji na potrzeby podatku VAT, o której mowa w art. 109 ustawy. Zgodnie z przytoczonym wyżej art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, Wnioskodawca obowiązany jest prowadzić ewidencję zawierającą m.in. kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego.

Zauważyć należy, że ustawodawca nie określił formy, w jakiej ewidencja powinna być prowadzona, istotne jest aby zawierała wszystkie wymienione w powyższym przepisie elementy. Dane, jakie powinny zawierać ewidencje prowadzone przez podatników, mają przede wszystkim umożliwić prawidłowe sporządzenie przez nich deklaracji dla podatku od towarów i usług. Podatnik winien prowadzić przede wszystkim ewidencję sprzedaży i ewidencję zakupów, a ponieważ ustawodawca nie określił wymogów, co do formy prowadzenia ewidencji, Podatnik sam powinien zaplanować taki sposób jej prowadzenia, który ułatwi terminowe sporządzenie deklaracji podatkowej na podstawie zgromadzonych w ewidencjach danych.

Jeśli zatem Wnioskodawca zamierza sporządzić stosowne rozliczenia do poszczególnych faktur zakupu w formie załącznika, w których obliczy kwoty podatku naliczonego przysługującego do odliczenia, co umożliwi mu prawidłowe sporządzenie ewidencji zakupów a w konsekwencji prawidłowe sporządzenie korekt deklaracji VAT-7, to pozostaje to w zgodzie z obowiązkami nałożonymi przez ustawodawcę dotyczącymi wymogu prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT.

W związku powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.